Καταιγίδα (Συνέχεια μεταξύ κατεργαρέων)

[Checkmate]

Η πτώση έφερε τον έναν πάνω στον άλλο. Η Σόρμπι άτσαλα χτύπησε το πρόσωπό της πάνω στο πηγούνι του ξωτικού."Άουτς αυτό πόνεσε" την άκουσε να λέει με ένα χαχανητό μέσα στο σκοτάδι. Προσπάθησε να γελάσει, βαριανάσανε, το κορμί της Σόρμπι τον πίεζε απ άκρη σε άκρη, τα χέρια του ήταν παγιδευμένα, καθώς γελούσε έκανε κίνηση και της έδωσε ένα απαλό φιλί στο χείλη και τραβήχτηκε αμέσως πίσω.

Για μία στιγμή το χαχανητό σταμάτησε και ένιωσε το χέρι της Σόρμπι να του χώνει μία σφαλιάρα που την ένιωσε ολόκληρος, "τι κάνεις εκει", πριν προλάβει να απαντήση η Σόρμπι τεντώθηκε πάνω του, τον ακινητοποίησε και μετά τον πλησίασε σε απόσταση αναπνοής. "Για να σε δω τώρα", του έριξε ένα απαλό κουτουλίδι, χαχάνισε ξανά και το φίλησε με περισσότερη ορμή, φροντίζοντας το σώμα της να ασκεί την απαραίτητη πίεση στο σώμα του Τσεκμειτ για να τον κρατά κάτω.

Η πίεση των κορμιών τους, η ένταση της Σόρμπι και το σφίξιμο ανάμεσά τους απελευθέρωσε μία πολύ δυνατή ενέργεια. Έμεινα να φιλιούνται για λίγη ώρα μέχρι που τον έσπρωξε κι έκανε να σηκωθεί...

[Shorby]

"Ωραία αυτό θα μας κρατήσει λίγο" είπε ανανεωμένη με αδρεναλίνη και κρατώντας πάντα το χέρι του Τσέκμειτ σηκώθηκε. "Έλα ακολούθα με" είπε η τυφλή στον ημίτυφλο. Η Σόρμπι έκανε δύο βήματα και έπειτα κοκκάλωσε. "Κάτσε όμως....που είμαστε; Από που ήρθαμε;" Έτσι όπως είχαν μπουρδουκλωθεί και με την έλλειψη φωτός, ο προσανατολισμός δεν υφίσταται καθόλου. Τη στιγμή εκείνη, το μόνο τους δεδομένο ήταν ότι πατούσαν γη και τίποτα άλλο. "Θα συρθούμε μυρίζοντας τον αέρα μέχρι να βρούμε κάποιο τοίχωμα, και μετά θα συνεχίσουμε προς εκείνη την κατεύθυνση" είπε αποφασιστικά. "Προς ποιά κατεύθυνση δηλαδή;" ρώτησε η Σόρμπι. "Ώχου απλά προχώρα" έκανε εκείνος κρατώντας το χέρι της σφιχτά. "Πρόσεξε μη μου δώσεις καμιά κλωτσιά ε" της είπε σαρκαστικά. Ξεκίνησαν να περπατάνε και οι δύο πιασμένοι με το ένα χέρι και έχοντας το άλλο σε έκταση προσπαθώντας να πιάσουν αυτό το κάτι.

Στιγμές μετά απροσδιόριστου χρόνου φάνηκε στην Σόρμπι πως άκουσε κάτι . "Το άκουσες αυτό;" ρώτησε ψιθυριστά.
"Ναι" απάντησε ο Τσέκμειτ. "Αλλά μπορεί να είναι νυχτερίδες"
"Μα δεν κάνουν έτσι οι νυχτερίδες" ανταπάντησε εκείνη
"Μπορεί να ακούγεται έτσι μέσα στην στοά, να διαστρεβλώνεται ο ήχος" της είπε εκείνος
"Ξέρεις ο Νέιλ μου είχε πει παλιά για κάτι τέρατα.." ξεκίνησε η Σόρμπι'"
"Σκάσε δεν θέλω να ακούσω. Οι Σειρήνες μου φτάνουν σ αυτό το ταξίδι" είπε εκείνος και την τράνταξε λίγο
"Τσ τσ μα τι σατράπ.." έκανε η Σόρμπι, αλλά όσο περπατούσαν ο ήχος αυτός ακουγόταν περισσότερο. Ήταν σαν μια πάπια που είχε τον λαιμό της. Ήταν ένας ήχος που δεν είχε ξανακούσει και φαινόταν να έρχεται κατά πάνω τους. Ή μάλλον εκείνοι να πηγαίνουν προς αυτόν.

[Checkmate]

Τα ξωτικά γενικά έχουν από τη φύση τους μία τάση να βλέπουν καλύτερα από όλες τις φυλές στο σκοτάδι, αλλά ακόμη και έτσι ήταν τόσο σκοτεινά που του ήταν αδύνατο, η ένταση της στιγμής έφυγε και βάλθηκαν να περιεργάζονται τον γύρω χώρο ψηλαφιστά. H μουρμούρα συνεχιζόταν μέχρι που ένας ήχος διέκοψε την ησυχία της στοάς.

"κρατς"!! "Ωχ κάτι πάτησα" είπε ο Τσεκμέιτ και ο ήχος ξαφνικά δυνάμωσε, ξαφνικά μία σύντομη παύση και...

"Τσεκμέιτ το πόδι μου, βοήθειααααααααα"

Τα χέρια τους σπάσανε καθώς την ένιωσε να πέφτει και γρήγορα ξεκίνησε να την ψάχνει ψιλαφιστά ενώ η στοά γέμιζε με τα ουρλιαχτά της. Σε μια στιγμή την ένιωσε, την έπιασε γερά και την τράβηξε. Δίχως δεύτερη σκέψη την έσπρωξε μπροστά και άρχισαν να τρέχουν προς την έξοδο, ακούγοντας πίσω τους εκείνον το τρομακτικό βρυχηθμό.

Όταν έφτασαν στην έξοδο της μικρής στοάς, οι υπόλοιποι έμειναν άναυδοι βλέποντας τους δύο ριγμένους στο έδαφος και ένα περίεργο ζώο να πηδά πάνω στη Σόρμπι και να αρχίζει να χώνει τη μουσούδα του πάνω της και να γλύφει. "Παρτε το από πάνω μου"!!!!

Αφού πήρε λίγες στιγμές να συνέλθει ο Τσεκμέιτ κοίταξε το ζώο και είδε κάτι που έμοιζε με φώκια, είχε δέρμα ερπετού και κέρατα στο κεφάλι. "Ε Σόρμπι, είναι ένα μωρό!" Και της έπιασε το χέρι καθώς δοκίμασε να χαιδέψει το ζώο.

Ο Νειλ σάστισε και μουρμούρισε, "μα τις χίλιες δίνες, είναι ένα Eccaiar, δεν πίστευα ποτέ ότι θα έβλεπα ποτέ μπροστά μου ζωντανό κάτι τέτοιο." Όλοι σταμάτησαν και κοίταξαν το Νειλ. "Το Eccaiar", συνέχισε, " είναι ένα αρχαίο ζώο από τα νησιά της Ελπίδας. Είναι πολύ μακρυά από τον τόπο του και είναι μωρό. Αν είναι κάπου κοντά η μητέρα, έχουμε πρόβλημα."

Το μωρό δεν σταμάτησε να τρίβεται και να γλύφει παντού τη Σόρμπι. "Μήπως να υποθέσουμε, ότι μάλλον άλλαξε γνώμη και θέλει τη Σόρμπι για μαμα;" ρώτησε χαχανίζοντας προκαλώντας αστείες αντιδράσεις σε όλο το πλήρωμα. Πλησίασε τη Σόρμπι και τη βοήθησε να σηκωθεί. "Κολλάς ολόκληρη, μήπως να έκανες κανένα μπάνιο;"

[Shorby]

Η Σόρμπι ήταν σε κατάσταση σοκ για να αναρωτηθεί τι είναι. Ένιωθε την τεράστια και σκληρή γλώσσα του πλάσματος πάνω της να την γεμίζει με σάλια. "Είναι ένα τι;;;;" φώναξε ενώ ακόμα ήταν ξαπλωμένη. Ήταν ένα ζώο...αναρωτήθηκε. Ευτυχώς που δεν ήταν τέρας. Μήπως όμως άραγε δεν υπάρχουν τέρατα και ειναι όλα ζώα, απλά διαφορετικά ζώα. Το χέρι του Νειλ την επανάφερε και βάλθηκε να κοιτάζει αυτό το πλάσμα που καθόταν μπροστά της και της έκανε χαρούλες. Ήταν όντως γλυκούλι τώρα που το κοιτούσε.
"Μη το κοιτάς έτσι, γίνονται πραγματικά τέρατα. Εννοώ σε όγκο, σε δύναμη. Παλιά όταν η θεά κυριαρχούσε στην θάλασσα αυτοί ήταν οι φυσικοί εχθροί των ναυτικών. Υπήρχαν εκατοντάδες. Τα νησιά της Ελπίδας ήταν οι φωλιές του. Εκεί γεννούσαν και όταν τα μικρά ήταν δυνατά, κάνανε ένα μεγάλο ταξίδι ως την Αφίστους και ξανά πίσω για την επόμενη γέννα. Τα Ραουν ήταν πάντα στο σταυροδρόμι. Πως ξέμεινε αυτός ο μικρός είναι θαύμα. Δεν ήξερα καν πως ζούσαν πλέον. Τσαρ, Ντοζλ! Δάδες και όπλα και μέσα στη στοά. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μαμά" είπε γρήγορα ο Νέιλ και ξεκίνησε για την στοά.
Η Σόρμπι έκανε να προχωρήσει, μα ο Νέιλ την σταμάτησε. "Αλήθεια, κάνε μπάνιο. Δεν ξέρω τι έτρωγε αυτό το πλάσμα, αλλά...βρωμάς μικρή! Μείνετε εδώ, δεν θα αργήσουμε, μάλλον"

Η Σόρμπι φανερά αηδιασμένη ξεκίνησε να περπατά γρήγορα προς την πλευρά του εσωτερικού λιμανιού. Ο Τιμ που τα είχε ακούσει όλα πετούσε από πάνω και έκρωζε γελώντας. Το πλάσμα όταν είδε να απομακρύνεται η Σόρμπι, έβγαλε έναν λυγμό και άρχισε να την ακολουθεί. Η Σόρμπι μπήκε μέσα στη θάλασσα και άρχισε να τρίβεται δυνατά παντού. Το πλάσμα αφού μπήκε και εκείνο στο νερό, άρχισε να κολυμπά τριγύρω της σε κύκλους. Όταν η Σόρμπι ένιωσε πως έβγαλε από πάνω της τα σάλια, το κοιτούσε με θαυμασμό. Ήταν τόσο αθόρυβο μέσα στο νερό και τόσο χαριτωμένο. Δεν ήξερε πως μπορεί να το καλέσει και αφού δοκίμασε την γλώσσα της στα δόντια της, τοποθετώντας την στο άνω μέρος πίσω απο τα δόντια, έβγαλε έναν ήχο που ακουγόταν σαν τσ τσ τσ. Το πλάσμα δεν έδωσε σημασία. Έπειτα η Σόρμπι θυμήθηκε τον ήχο που έβγαζε το ίδιο. Ήταν σχεδόν σαν φώκιας. Ήταν καλή στις μιμήσεις ζώων. Τις πήρε δύο προσπάθειες και στην τρίτη το μωρό γύρισε και πήγε κατά πάνω της. Έβαλε το χέρι της στο κεφάλι του και άρχισε να το ξύνει, και μα τις χίλιες θάλασσες το πλάσμα άρχισε να γουργουρίζει.

[Checkmate]

O Τσέκμειτ ακολούθησε την ομάδα μέσα στη στοά, κρατόντας μία δάδα και ένα τσεκούρι προχωρούσε ψηλαφιστά μέχρι το σημείο που οι δυό τους συνάντησαν το ζώο. Λίγο πιο κάτω βρήκε τι είχε πατήσει μέσα στα σκοτάδια, τσόφλι αυγού. Στη θέα του ο Νειλ του κάλεσε όλους να μαζευτούν κοντά και να προτάξουν τα όπλα τους σε περίπτωση που ορμούσε από κάπου η μαμά.

Καθώς προχωρούσαν μία δυσωδία κατέκλεισε τον χώρο προδίδοντας πως μάλλον ήταν ασφαλείς, λίγα μέτρα πιο κάτω, ένα μεγάλο άψυχο κουφάρι ήταν γερμένο στον τοίχο της στοάς. Είχε πολλαπλές πληγές στο κορμί μάλλον από πάλη με άλλο θηρίο, το Eccaiar μπορεί να γίνει πάρα πολύ τρομακτικό και επιθετικό και στη γη και στο νερό όμως δεν έπαυε να είναι ζωντανό ον, τρωτό αν δεχθεί επίθεση από μεγαλύτερο ον η όπλο.

Αυτό φαινόταν νεκρό από επίθεση ζώο με νύχια και δόντια, αμέσως ο Νειλ φώναξε στην ομάδα, "το νου σας δεν είμαστε ακόμη σίγουροι ότι είμαστε ασφαλείς, προχωράτε με προσοχή και τα όπλα μπροστά!."

Καθώς συνέχισαν πιο κάτω έφτασαν σε αδιέξοδο στη βάση του οποίου υπήρχε νερό, απόδειξη πως το ζώο ήρθε από τη θάλασσα, γέννησε και πέθανε στη σπηλία. Είχαν κατέβει αρκετά στις στοές και μάλλον ήταν κοντά στο επίπεδο της θάλασσας, "κανένας εθελοντής να δει που φτάνει" ρώτησε γελώντας ο Νειλ και αφού έριξαν σχοινιά και στερέωσαν δάδες για μελλοντική χρήση γύρισαν πίσω.

Ο Τσεκμειτ έψαξε να βρει τη Σόρμπι να της πει τι βρήκαν και τη βρήκε ήδη να παίζει με το ζώο το οποίο δεν έδειχνε καμία επιθετικότητα σε αυτήν ή την ομάδα. "Σου ταιριάζει", της είπε, "πως θα το πούμε;"

[Shorby]

Η Σόρμπι στεναχωρήθηκε στα νέα. Το καημένο δεν θα γνώριζε ποτέ την μητέρα του. Ένιωσε λίγο όταν είχε πρωτοβρεί τον Τιμ. Σφύριξε στο πουλί και ο παπαγάλος προσγειώθηκε στο κεφάλι της με μια βέβαιη άρνηση. Έκρωζε και ήταν λίγο ανήσυχος. Η Σόρμπι προσπάθησε να τον ησυχάσει και μιλούσε ήρεμα στο πλάσμα που είχε μπροστά της εξηγώντας του για τον Τιμ και ότι τώρα πλέον είναι αδέρφια. Το πλάσμα δεν έδειχνε κάποια επιθετικότητα. Απλά οσμίζονταν και ξεφυσούσε κοιτώντας το περίεργο ον που έβλεπε πρώτη φορά και την Σόρμπι.

"Σκέφτηκα κάτι αλλά μπορεί να ακουστεί χαζό. Αλλά μου έχει κολλήσει στο μυαλό" είπε στον Τσέκμειτ. "Ρόρο;" είπε με μια έκφραση στο πρόσωπο της ζαβολιάς. Ο Τιμ έκραξε γελώντας και απογειώθηκε για μια περισσότερο ασφαλή θέση.

Η Σόρμπι κοίταξε τον Τσέκμειτ. "Να υποθέσω αυτό είναι όχι ε;"

[Checkmate]

Έξυσε το κεφάλι του με απορία "Ρόρο; Δηλαδή θα βάλεις τον Ρόρο στην Ωρόρα?" Χαχανισε μονος του απο ό,τι του φάνηκε αστείο και πλησίασε το μικρό κτηνάκι.

"Ρόρο, κάτσε!" Το Eccaiar τον κοιτούσε σαστισμένο.

"Ρόρο, τρέξε!" Έκανε να κουνηθεί αλλά πάλι το ζώο δεν ασχολήθηκε, απλά κοιτούσε το ξωτικό με ένα απλανές και χαρούμενο βλέμμα.

Για να σκεφτώ, όρμηξε προς τη Σορμπι με δυνατή φωνή, τότε ο Ρόρο όρμηξε μπροστά του και γρύλισε σαν να προστάτευε την Σόρμπι.

"Τέλεια, άλλος ένας τραμπούκος στο καράβι." Έριξε τους τόνους και χαμογέλασε στο ζώο. "Ελπίζω να μη ρίχνεις φάπες σαν το Νειλ." Του έτεινε τι χέρι και το ζώο το μύρισε λίγες στιγμές και έκανε να τρίψει χαλαρά τη μουσούδα του.

"Τέλεια, που βάλουμε τον Ρόρο να κοιμάται;" Γύρισε και κοίταξε αστειευόμενος τη Σόρμπι.

[Shorby]

Η Σόρμπι βγήκε από το νερό και πλησίασε προς το στρωσίδι της. "Ρόρο κάτσε" είπε και έδειξε με το χέρι της κάπου λίγο πιο δίπλα. Το πλάσμα της μύρισε το χέρι και την κοιτούσε. Η Σόρμπι κοίταξε τον Τσέκμειτ. "Πως εκπαιδεύεται ένα τέτοιο πλάσμα; ....Ρόρο κάτσε" είπε ξανά και με το πόδι της πάτησε δυνατά το έδαφος. Το πλάσμα κοίταξε ερωτηματικά και σηκώνοντας το πίσω πατούσι του την μιμήθηκε. Η Σόρμπι ενθουσιάστηκε. Η Σόρμπι ξάπλωσε στο στρωσίδι της και επανέλαβε "Ρόρο κάτσε". Το ζώο πήγε και πλάγιασε ακριβώς δίπλα της, κοιλιά με κοιλιά και τοποθέτησε την μουσούδα του στα πλάγια της. Ήταν πολύ βαρύ. Η Σόρμπι τον έσπρωξε πιο πέρα, αλλά κατέληξε να σπρώχνει τον εαυτό της έξω από το στρωσίδι της. Το πλάσμα κινήθηκε ξανά κοντά της να κάνει επαφή. Η Σόρμπι επανέλαβε άλλες τρεις φορές, μα το πλάσμα κάθε φορά κινούνταν κοντά της. Τελικά τα παράτησε και αφού ξαναγύρισε στα στρωσίδια της, απλά μετακίνησε το κεφάλι του ζώου να μην την βαραίνει.

"Θα σε δω αύριο. Θα πω στον Νέιλ και στον Τσαρ ότι σε θέλω για κάτι και θα μπούμε στην στοά προετοιμασμένοι. Για την ώρα ξεκουράσου και συ γιατί με αυτά πέρασε η ώρα αρκετά." είπε στον Τσέκμειτ και γύρισε πλευρό. Λίγα λεπτά αργότερα το χέρι της έκλεισε την κοιλιά του Ρόρο που ήταν δροσερή και σαν ένα μεγάλο μαξιλάρι. Να δεις που τελικά θα βόλευε...

[Checkmate]

Είχε πλάκα τελικά το μικρό κτηνάκι, ίσως φανεί και χρήσιμο στο τι μελει γενέσθαι στο εξής, "νταξει λοιπόν πάω και γω στη γωνία μου καλη ξεκούραση".

Άφησε τη Σόρμπι και τους υπόλοιπους, γδύθηκε και βούτηξε στο νερό για να ξαλαφρώσει, βγήκε, ντύθηκε, και έκανε να πλαγιάσει για την επόμενη μέρα.

Το επόμενο πρωί, ξεκούραστος και φρέσκος, περίμενε τη Σόρμπι για την επόμενη περιπετειώδη βόλτα τούς.

[Shorby]

H Σόρμπι ξύπνησε όταν ένιωσε την υγρή και τραχιά γλώσσα σε όλο της το πρόσωπο. Ξύπνησε πανικόβλητη και έσπρωξε το πλάσμα μακριά της. "Αυτό θα έχουμε τώρα;" του είπε αυστηρά. Για απάντηση ο Ρόρο ξεφυσούσε την μουσούδα του και ανασηκώνοντας τα μπροστινά του πατούσια έδειχνε πως χαίρεται. Η Σόρμπι σηκώθηκε και πήγε να πλυθεί. Εννοείται πως ο Ρόρο ήταν ουρά της. "Ω μα τους χίλιους κεραυνούς, πως θα το σταματήσουμε αυτό; Πως εκπαιδευεσαι;;;;;;"φώναξε ενώ πλενόταν. Ο Νέιλ έφτασε κοντά της και άρχισε να γελά. "Τι λέει μικρή; Μάζεψες νέο ζωάκι;" Η Σόρμπι τον κοίταξε βλοσυρά " Και δεν το μάζεψα καν...μου έτυχε! Πως εκπαιδεύεται;" ρώτησε έντονα τον Νέιλ. Εκείνος γέλασε ακόμα πιο δυνατά. "Δεν έχω ιδέα. Τα eccaiar δεν είναι σκυλιά. Είναι άγρια ζωά. Δεν νομίζω να έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο. Κανονικά όλα τα ζώα μιμούνται από τη μαμά τους που τα μαλώνει όταν κάνουν κάτι που δεν πρέπει και γενικά τα δείχνει πως να είναι... εμ αυτά που είναι." Η Σόρμπι ξεφύσηξε. "Τι καλά που είμαι γοργόνα και ζω στο νερό ε...μπορώ να του δείξω όλα τα πράγματα που κάνουν τα eccaiar" είπε σαρκαστικά. Ο Νέιλ κοίταξε το πλάσμα και του έτριψε το κεφάλι "Αυτό είναι ένα ζήτημα. Και πρέπει να το σκεφτούμε. Δεν θα το πάρουμε μαζί μας...όοοοχι μη με κοιτάς έτσι!! Δεν μπορούμε να το πάρουμε μαζί μας! Να το πάμε που Σόρμπι; Δεν γίνεται!" κάθε φορά που η Σόρμπι άνοιγε το στόμα της ο Νέιλ φώναζε ΄" ΟΧΙ". Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα. Τόση που ο Νέιλ βαρέθηκε με την επιμονή της Σόρμπι και τελικά της είπε ότι θα το σκεφτούν.

Έχοντας κερδίσει αυτήν την μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο, η Σόρμπι άφησε τον Νέιλ ειδοποιώντας τον για την απουσία του Τσέκμειτ την μέρα εκείνη. Η Σόρμπι έφτασε στον Τσέκμειτ με την δάδα της και ένα κουρέλι χρήσιμα πράγματα για την στοά. Εννοείται ο Ρόρο ήταν απο πίσω της, και ο Τιμ πετούσε από πάνω σε κύκλους, κρατώντας απόσταση από το τερατάκι. Προς έκπληξη όλων πήγε και προσγειώθηκε στο κεφάλι του Τσέκμειτ. "Ψηλολέλεκκκκα" έκραξε ενώ τα νύχια του έξυναν το κεφάλι του Τσέκμειτ.