Έζρα

[Έζρα]

Όνομα: Έζρα

Ηλικία: 109

Φυλή: Ξωτικά

Φατρία/Επάγγελμα: Βοτανολόγος

Εμφάνιση Χαρακτήρα: Ψηλός από τη φύση του, με στητή κορμοστασιά και μεγάλες πλάτες, ο Έζρα φαίνεται τρομακτικότερος απ' ότι πραγματικά είναι. Τα κάτασπρα, μακριά του μαλλιά, έρχονται σε αντίθεση με το σχετικά ηλιοκαμένο του δέρμα, αποτέλεσμα χρόνων έκθεσης στον ήλιο. Διάφορα λευκά σημάδια βρίσκονται διάσπαρτα στο σώμα και το πρόσωπό του, σημάδια που κανείς δεν έχει δει δεκαετίες τώρα, αφού χρησιμοποιεί μαγεία για να τα κρύψει. Έχει ανοιχτόχρωμα πράσινα μάτια, γεμάτα χείλη, και μερικές φακίδες να στολίζουν τη μύτη και τα μάγουλά του. Οι ατελείωτες βόλτες του στη φύση τον κρατούν πάντα σε άριστη φυσική κατάσταση. Προτιμά φαρδιές πουκαμίσες και λινά παντελόνια, σε διάφορες αποχρώσεις του καφέ και του πράσινου.

Προσωπικότητα: Ο Έζρα είναι εξαιρετικά κλειστός χαρακτήρας. Δεν εμπιστεύεται εύκολα τους γύρω του και παρατηρεί τα πάντα σιωπηλός, μέχρι να βγάλει τα απαραίτητα γι' αυτόν συμπεράσματα. Έχει ευγενική, αγνή ψυχή, που όμως εξαιτίας των περιστάσεων είχε κρυφτεί για πολλά χρόνια βαθιά μέσα του. Χρησιμοποιεί το χιούμορ σαν άμυνα σε αρκετές καταστάσεις, και ορισμένες φορές μπορεί να γίνει κάπως κυνικός. Προσπαθεί να κρατάει τα συναισθήματά του κρυμμένα, κάτι που τον δυσκόλευε ιδιαίτερα στα νιάτα του, μα όχι πλέον. Είναι μοναχικός, και οι αγαπημένες του ασχολίες είναι οι βόλτες στη φύση και το διάβασμα. Είναι αρκετά καλός στο σκίτσο και κουβαλάει πάντα μαζί του ένα μικρό σημειωματάριο με τα σχέδιά του, το οποίο κρατά κρυφό απ' όλους. Όταν αποφασίσει να ανοιχτεί, μεταμορφώνεται σε ένα άλλο ξωτικό, με γλυκό χαμόγελο και ευγενική ματιά• ένας γίγαντας με καρδιά μικρού παιδιού. Είναι ικανός να δώσει τα πάντα στα άτομα που αγαπά, εκτιμά και εμπιστεύεται. Πιστεύει ακράδαντα στη μοίρα, και δε θεωρεί τίποτα στη ζωή του τυχαίο.

Προϊστορία Χαρακτήρα: Ο Έζρα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας υπό αιχμαλωσία. Όταν ήταν ακόμη βρέφος, η διάσημη συμμορία του περιβόητου Ντραξ, τον βρήκε παρατημένο στα δάση της Sirabuchi. Η συμμορία, που αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους και goblins, μεταφερόταν συνέχεια από περιοχή σε περιοχή, ληστεύοντας και λεηλατώντας, και έπειτα κρυβόταν στα δάση μέχρι να καταλαγιάσει το κυνηγητό, και να μπορέσουν να συνεχίσουν τον δρόμο τους για την επόμενη πόλη. Κάπου εκεί ήταν που άκουσαν τυχαία τα κλάματα του βρέφους, και είδαν έναν άνδρα να φεύγει τρέχοντας πίσω από τα ψηλά δέντρα. Ο Γιόρικ, ένας άνδρας από τη φυλή των ανθρώπων, ήταν ο πρώτος που βρήκε τον μικρό, με μια ασημένια καρφίτσα με το όνομα "Έζρα" επάνω του. Η πρώτη σκέψη του αρχηγού ήταν να τον πουλήσουν στην επόμενη στάση, καθώς ένα μωρό, και μάλιστα ξωτικό, θα έπιανε αρκετά χρήματα. Ο Γιόρικ όμως έπεισε σύντομα τον Ντραξ πως ένα βρέφος ίσως τους φαινόταν χρήσιμο ως δόλωμα, και όντως, έτσι έγινε. Στην πραγματικότητα, ο καλόκαρδος Γιόρικ ήθελε απλά να φροντίσει ο ίδιος το μικρούλι ξωτικό.
Η συμμορία γυρνούσε από περιοχή σε περιοχή χωρίς σταματημό. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήταν τόσο δύσκολο να τους πιάσει κανείς. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όταν ο Έζρα ήταν ακόμα τόσο μικρός που ούτε καταλάβαινε, ούτε μιλούσε, τον άφηναν στην άκρη του δρόμου -καμιά φορά χτυπώντας τον για να κλάψει– έτσι ώστε να προσελκύσει άμαξες που περνούσαν από κει για να σταματήσουν και να πέσουν στην παγίδα. Τα χρόνια περνούσαν, ο Έζρα μεγάλωνε, μα ο ρόλος του παρέμενε ίδιος. Είτε ξάπλωνε στην άκρη του δρόμου κάνοντας τον λιπόθυμο, είτε κατευθυνόταν τρέχοντας προς τις άμαξες ζητώντας βοήθεια. Και στις δύο περιπτώσεις, η άμαξα σταματούσε στη θέα των καταπράσινων, ευγενικών ματιών του, και έτσι αμέσως περικυκλωνόταν. Ο Έζρα δεν σταμάτησε ποτέ να ζητά συγνώμη από τα θύματα, όσο ξύλο και αν έτρωγε αργότερα γι' αυτό από τον Ντραξ και τους υπόλοιπους. Ενώ στην αρχή το έβλεπε σαν παιχνίδι, όταν μεγάλωσε λίγο και κατάλαβε τι πραγματικά έκανε, όταν ένιωσε στο πετσί του τα πρώτα βλέμματα μίσους, αηδίας και λύπησης εκ μέρους των ατόμων που λήστευαν, μίσησε και ο ίδιος τον εαυτό του. Τη μία και μοναδική φορά που προσπάθησε να το σκάσει, δεν κατάφερε να φτάσει πολύ μακριά. Τον έπιασαν, και τον απείλησαν πως την επόμενη φορά που θα δοκίμαζε κάτι τέτοιο, θα σκότωναν τον Γιόρικ.
Ο Γιόρικ δεν έπαψε ποτέ να τον έχει υπό την προστασία του. Ήταν ο μοναδικός καλός άνθρωπος μέσα σε εκείνο το χάος και, όπως κάποια στιγμή έμαθε ο Έζρα, βρισκόταν εκεί όχι γιατί το ήθελε, μα για να μπορεί να προστατεύει την κόρη του, τη Μία, που είχε αποφασίσει παρά τα παρακάλια και τις προειδοποιήσεις του να γίνει γυναίκα του αρχηγού.
Σε νεαρή ακόμα ηλικία, ο Έζρα έδειξε τα πρώτα σημάδια των ικανοτήτων του πάνω στη μαγεία των στοιχείων, και συγκεκριμένα της γης• τότε ήταν που πρωτοεμφανίστηκαν και τα λευκά στίγματα στο δέρμα του. Ο Γιόρικ τον ξόρκισε να το κρατήσει κρυφό από τους υπόλοιπους, και του αποκάλυψε πως και εκείνος ήταν γητευτής των στοιχείων. Με τη βοήθειά του, ο Έζρα έμαθε να χειρίζεται σε πολύ καλό βαθμό τις ικανότητές του, περιμένοντας την ημέρα όπου αυτές θα τον ελευθέρωναν.
Και αυτή η μέρα δεν άργησε να έρθει.
Είχε μόλις μερικές εβδομάδες που ο Γιόρικ είχε "φύγει" για έναν άλλο κόσμο, αφήνοντάς τον μόνο στα 19 του, όταν μια αποστολή βρέθηκε στον δρόμο τους. Εκεί, ο Έζρα βρήκε κυριολεκτικά το άλλο του μισό, την Άρυα, και με τη βοήθειά της κατάφερε επιτέλους να ξεφύγει από τη σκλαβιά, και να νιώσει για πρώτη φορά ελεύθερος και ασφαλής.
Δεν τους πήρε πολύ καιρό να ανακαλύψουν ότι πιθανότατα ήταν δίδυμα αδέρφια, αφού η κοινή τους ηλικία, η προέλευση και των δύο από τα δάση της Sirabuchi και η μικρή ασημένια καρφίτσα με το όνομα του καθενός, ήταν αρκετά στοιχεία για να θεωρηθούν τυχαία. Αυτά, και τα κοινά τους λευκά σημάδια, τους έδωσαν την αίσθηση της οικογένειας, αφού κανείς από τους δύο δεν γνώρισε ποτέ τους πραγματικούς του γονείς.
Ο Έζρα πέρασε κάποια ανέμελα χρόνια στο πλευρό της αδερφής του, γεμάτα περιπέτειες και μαγεία, μα όσο εκείνος γέμιζε με ελπίδα και χαρά, τόσο η Άρυα βούλιαζε στη θλίψη και την απαισιοδοξία.
Το κακό δεν άργησε να εμφανιστεί και πάλι στη ζωή του˙ μόλις μερικά χρόνια από τη γνωριμία τους, και μετά από μια κρυφή αποστολή, η Άρυα έδωσε τέλος στη ζωή της.
Το γεγονός αυτό στιγμάτισε τον Έζρα, κάνοντάς τον να κλειστεί ακόμη περισσότερο στον εαυτό του. Αποφάσισε να ζήσει τη ζωή του τόσο για τον ίδιο, όσο και για την αδερφή του.
Με αυτές τις σκέψεις, και έπειτα από σκληρή δουλειά χρόνων, κατάφερε να ανοίξει ένα δικό του "ανθοπωλείο" με θεραπευτικά βότανα, τα οποία καλλιεργούσε ο ίδιος με τις δυνάμεις του. Θεραπευτές από κάθε γωνιά του κόσμου έρχονταν στη Sirabuchi για να επισκεφθούν το μαγαζί του, αφού οι μαγικοί συνδυασμοί και οι μελέτες του είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των δυνατότερων θεραπευτικών βοτάνων στον κόσμο τους.
Κάπως έτσι προσπαθούσε να θεραπεύσει και τη δική του πικραμένη καρδιά.