Η Σόρμπι ήταν αρκετά έξυπνη να καταλάβει ότι έχοντας στο λιμάνι έναν έφορο, η μπίζνα μπορούσε να γίνει άνετα. Παρόλα αυτά φυσικά και υπήρχαν πάντα ενδεχόμενοι κίνδυνοι. Είτε φυσικών καταστροφών, γιατί ποιός ξέρει που θα έπρεπε να ταξιδέψει η Ωρόρα, είτε από κίνδυνο άλλων καραβιών. Παρόλα αυτά ήταν μια καλή μπίζνα. Χαμογέλασε σαρδόνια. Φυσικά και θα έμπαινε όλα για όλα.
Το ξωτικό μπήκε μέσα. Μάλλον ήξερε και ο ίδιος ότι η Σόρμπι τα είχε ακούσει όλα, καθώς μπήκε κατευθείαν στο ψητό.
Η Σόρμπι δεν κουνήθηκε από τη θέση της.
Τον κοίταξε ίσια στα μάτια και ενώ είχε ακόμα το μειδίαμα της, μίλησε απόλυτα σοβαρά.
"Ο μόνος τρόπος που θα γίνει αυτό είναι μόνο με μια οικονομική συμφωνία της τάξης του 50-50 και φυσικά προϋπόθεση στα ταξίδια που θα γίνονται, εφόσον υπάρχουν παραγγελίες να είσαι και εσύ παρών" είπε και συνέχισε να τον κοιτάει προκλητικά.
Οι περισσότεροι παζάρευαν με τον γνωστό τρόπο. Ξεκινούσαν από ψηλά, για να πέσουν εκεί που ήθελαν. Ο πατέρας της της είχε μάθει από μικρή το "ορθολογικό παζάρεμα". Όταν ξες ακριβώς τι χρειάζεσαι, δεν πρόκειται να πέσεις κάτω απο αυτό, οπότε γλυτώνεις χρόνο και φαία ουσία από τα σαλιαρίσματα.
"Σκέψου το, ίσως βρεις καλύτερο πλήρωμα. Σίγουρα όμως, όχι τοσο όμορφο" είπε και τον κοίταξε εριστικά
Role Playing Writing Game
Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
"Προτού ξεκινήσεις τα παζάρια, άκου πρώτα το σχέδιο", της είπε και κάθισε κοντά της.
"Παίζει εδώ και πάρα πολύ στο μυαλό ένα σενάριο και χρειαζόμουν κάποια σαν και σένα, με καράβι και πλήρωμα για να το στήσω.
Όταν ζεις στο λιμάνι, είναι αναπόφευκτο να μην ακούς ιστορίες, κοκορέματα, υπερβολές και μεγολοστομίες.
Θέλω να μπω στη δουλειά που φέρνει υγρό μέταλλο από το νησί Laone. Φαντάζομαι έχεις ακούσει για αυτό το υλικό, το Μερκούριο. Το βάζεις στη φόρμα που θες το πασπαλιζεις με ρινίσματα ασημιού και το ψήνεις, αφού ενωθούν τα μέρη, βουτάς όποιο μέταλλο μέσα του το αφήνεις να ποτίσει και αφού το φιλντισάρεις δένει και γίνεται λαμπερό και πιο στιβαρό. Και η δουλειά αυτή είναι στην αρχή της ακόμη.
Θα κάνουμε δύο δρομολόγια, το πρώτο στο κεντρικό λιμάνι του νησιού, το δεύτερο από την πίσω πλευρά που το Laone βλέπει τα Χόουπ που τα ρεύματα και οι συνθήκες θα μας ταλαιπωρήσουν λίγο παραπάνω. Ελεγχόμενο ρίσκο όπως λέμε.
Ο Lif είχε ξεκινήσει επαφές, αλλά οι φόροι του λιμανιού για δικό μας εμπορικό είναι πανύψηλοι, ολοι χρησιμοποιούν πλοία με υπεργολαβίες από αλλού. Η ιδέα είναι για δύο δρομολόγια. Και αν πάει καλά θα κάνουμε κουβέντα και για ένα τρίτο υπό άλλο πρίσμα.
Πρώτο ταξίδι τα κέρδη 60-40, δευτερο ταξίδι 50-50. Είναι πολιτική του Lif αυτή δεν αλλάζει. Χωρίς παρεξηγήση το 20 διαφορά στο πρώτο ταξίδι ειναι ασφάλεια στο τρίτο ταξίδι θα το φέρω εγώ στα ίσα του.
Και ένας ακόμη όρος, στη θάλασσα κάνεις κουμάντο εσύ, αλλά στη στεριά θα κάνω κουμάντο εγώ."
Της έκλεισε το μάτι πονηρά με ύφος ο καθένας στον τομέα του.
"Θέλω το καράβι καθαρό από ότι άλλη μπίζνα η παγαποντιά κανείς και δεν θέλω δεύτερες ατζέντες, είναι ζωτικής σημασίας τα δύο πρώτα δρομολόγια να πάνε καλά.
Α! Ναι ξέχασα έχω και μία χάρη να σου ζητήσω, ελπίζω να κοιμάμαι ξέχωρα και σε καλό στρώμα."
Χαμογέλασε εριστικά, όχι πολύ και περίμενε την απάντησή της.
"Παίζει εδώ και πάρα πολύ στο μυαλό ένα σενάριο και χρειαζόμουν κάποια σαν και σένα, με καράβι και πλήρωμα για να το στήσω.
Όταν ζεις στο λιμάνι, είναι αναπόφευκτο να μην ακούς ιστορίες, κοκορέματα, υπερβολές και μεγολοστομίες.
Θέλω να μπω στη δουλειά που φέρνει υγρό μέταλλο από το νησί Laone. Φαντάζομαι έχεις ακούσει για αυτό το υλικό, το Μερκούριο. Το βάζεις στη φόρμα που θες το πασπαλιζεις με ρινίσματα ασημιού και το ψήνεις, αφού ενωθούν τα μέρη, βουτάς όποιο μέταλλο μέσα του το αφήνεις να ποτίσει και αφού το φιλντισάρεις δένει και γίνεται λαμπερό και πιο στιβαρό. Και η δουλειά αυτή είναι στην αρχή της ακόμη.
Θα κάνουμε δύο δρομολόγια, το πρώτο στο κεντρικό λιμάνι του νησιού, το δεύτερο από την πίσω πλευρά που το Laone βλέπει τα Χόουπ που τα ρεύματα και οι συνθήκες θα μας ταλαιπωρήσουν λίγο παραπάνω. Ελεγχόμενο ρίσκο όπως λέμε.
Ο Lif είχε ξεκινήσει επαφές, αλλά οι φόροι του λιμανιού για δικό μας εμπορικό είναι πανύψηλοι, ολοι χρησιμοποιούν πλοία με υπεργολαβίες από αλλού. Η ιδέα είναι για δύο δρομολόγια. Και αν πάει καλά θα κάνουμε κουβέντα και για ένα τρίτο υπό άλλο πρίσμα.
Πρώτο ταξίδι τα κέρδη 60-40, δευτερο ταξίδι 50-50. Είναι πολιτική του Lif αυτή δεν αλλάζει. Χωρίς παρεξηγήση το 20 διαφορά στο πρώτο ταξίδι ειναι ασφάλεια στο τρίτο ταξίδι θα το φέρω εγώ στα ίσα του.
Και ένας ακόμη όρος, στη θάλασσα κάνεις κουμάντο εσύ, αλλά στη στεριά θα κάνω κουμάντο εγώ."
Της έκλεισε το μάτι πονηρά με ύφος ο καθένας στον τομέα του.
"Θέλω το καράβι καθαρό από ότι άλλη μπίζνα η παγαποντιά κανείς και δεν θέλω δεύτερες ατζέντες, είναι ζωτικής σημασίας τα δύο πρώτα δρομολόγια να πάνε καλά.
Α! Ναι ξέχασα έχω και μία χάρη να σου ζητήσω, ελπίζω να κοιμάμαι ξέχωρα και σε καλό στρώμα."
Χαμογέλασε εριστικά, όχι πολύ και περίμενε την απάντησή της.
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Η Σόρμπι τον άκουγε προσεκτικά. Μάλιστα, άρα ο Λιφ έκανε κουμάντο, σκέφτηκε. Εκτός αν ο μικρός ήθελε να του τη φέρει προτού όμως είχε εξασφαλίσει για τον εαυτό του κάποια πράγματα. Η Σόρμπι ζύγισε τις επιλογές που είχε. Είχε ακούσει για όλα αυτά και πάνω στα νησιά της Ελπίδας. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα δούλευε για την μπίζνα αυτή, ήξερε κόσμο και από τις δύο πλευρές. Αλλά αυτή η πλευρά σήμαινε πως θα μπορούσε να εξοπλιστεί κιόλας. Γέλασε χαιρέκακα, δεν είχε να χάσει κάτι, σε αντίθεση με τον τύπο απέναντι της.
"Μορφονιέ έχεις κότσια, αλλά η θάλασσα είναι πάντα πιο σκοτεινή και επικίνδυνα της στεριάς." είπε και τον προσπέρασε. Φτάνοντας στην πόρτα ψιθύρισε προς τον Λιφ, που ήξερε ότι ακούει "Με προσβάλεις. Αν μη τι άλλο είμαι η καπετάνισσα του καραβιού και μου έστειλες το τσουτσέκι σου" είπε και έκανε δυο βήματα πίσω για να του δώσει χώρο. Όντως ο Λιφ μπήκε μέσα και αφού κοίταξε έντονα τον ξωτικό, την κάρφωσε δύστροπα.
"Κοίτα, είπε η Σόρμπι κοιτώντας τον Λιφ στα μάτια, όπως το βλέπω με χρειάζεσαι περισσότερο από ότι εγώ εσένα. Το πλήρωμα μου και εγώ είμαστε από τα νησιά της Ελπίδας. Έρχεσαι και μου πετάς το 60-40 λες και είμαι καμιά καινούρια. Γέρο, ΕΓΩ θα βάλω το καραβί μου μέσα σε αυτό και την οικογένεια μου. Εσύ στην τελική γίνεσαι καπνός και ποιος σε είδε. Το ίδιο ισχύει και για σένα μορφονιέ. Δεν παζαρεύω. Θέτω τους όρους μου. 50-50. Αν δεν μπορείτε βρείτε άλλον. Μιλήστε το, ξέρει που θα με βρει το τσουτσέκι σου." τελείωσε και κοίταξε περήφανα τους αφτάκηδες.
Ανοίγοντας την πόρτα συμπλήρωσε "Όταν ζητάς συνεργασία είσαι ή όλα ή τίποτα. Έτσι δουλεύει η θάλασσα. Είσαι μαζί μέχρι τέλους, αλλιώς πνίγεσαι. Τα λέμε!!" είπε και με μια δρασκελιά την έκανε.
Ήταν ώρα να πάει να κερδίσει κάποια νόμιμα χρήματα. Είχε άλλωστε αργήσει για το σοου της στο όποιο ήξερε πως την περιμένανε γιατί ήταν πάντα φαβορί.
"Μορφονιέ έχεις κότσια, αλλά η θάλασσα είναι πάντα πιο σκοτεινή και επικίνδυνα της στεριάς." είπε και τον προσπέρασε. Φτάνοντας στην πόρτα ψιθύρισε προς τον Λιφ, που ήξερε ότι ακούει "Με προσβάλεις. Αν μη τι άλλο είμαι η καπετάνισσα του καραβιού και μου έστειλες το τσουτσέκι σου" είπε και έκανε δυο βήματα πίσω για να του δώσει χώρο. Όντως ο Λιφ μπήκε μέσα και αφού κοίταξε έντονα τον ξωτικό, την κάρφωσε δύστροπα.
"Κοίτα, είπε η Σόρμπι κοιτώντας τον Λιφ στα μάτια, όπως το βλέπω με χρειάζεσαι περισσότερο από ότι εγώ εσένα. Το πλήρωμα μου και εγώ είμαστε από τα νησιά της Ελπίδας. Έρχεσαι και μου πετάς το 60-40 λες και είμαι καμιά καινούρια. Γέρο, ΕΓΩ θα βάλω το καραβί μου μέσα σε αυτό και την οικογένεια μου. Εσύ στην τελική γίνεσαι καπνός και ποιος σε είδε. Το ίδιο ισχύει και για σένα μορφονιέ. Δεν παζαρεύω. Θέτω τους όρους μου. 50-50. Αν δεν μπορείτε βρείτε άλλον. Μιλήστε το, ξέρει που θα με βρει το τσουτσέκι σου." τελείωσε και κοίταξε περήφανα τους αφτάκηδες.
Ανοίγοντας την πόρτα συμπλήρωσε "Όταν ζητάς συνεργασία είσαι ή όλα ή τίποτα. Έτσι δουλεύει η θάλασσα. Είσαι μαζί μέχρι τέλους, αλλιώς πνίγεσαι. Τα λέμε!!" είπε και με μια δρασκελιά την έκανε.
Ήταν ώρα να πάει να κερδίσει κάποια νόμιμα χρήματα. Είχε άλλωστε αργήσει για το σοου της στο όποιο ήξερε πως την περιμένανε γιατί ήταν πάντα φαβορί.
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Η Σόρμπι εξαφανίστηκε γρήγορα και άφησε τα δύο ξωτικά μόνα τους. "Lif άστο πάνω μου θα την χειριστώ εγώ την καπετάνισα" είπε ο νεαρός και βγήκε στο δρόμο.
Κίνησε στη νότια πλευρά του λιμανιού να βρει τον Λέβα, έναν παλιό αξιωματικό του ναυτικού που ήλεγχε πλέον το συνδικάτο των εμπορικών στολών στην πόλη.
Είχε ένα ευφάνταστο μέρος για γραφείο, ένα παλιό ιστιοφόρο ριγμένο στη στεριά στερεωμένο με δοκάρια και πασσάλους. Στο κατάστρωμα μάζευε τους κυριότερους καραβοκύρηδες για να συζητάνε τα θέματα του λιμανιού και στις καμπίνες είχε οργανώσει τις γραφειακές και αρχειακές του υπηρεσίες.
Είχε ξεκινήσει να πέφτει ο ήλιος καθως εφτανε στον Λέβα και τον βρήκε να πίνει τον μαύρο καφέ του απο την Aphistus στην παλιά πλώρη του ιστιοφόρου.
"Καλησπέρα Λέβα ελπίζω να είσαι καλά και οι δουλειές να πάνε πάντα με ούριο άνεμο", τον χαιρέτησε καθώς ανέβαινε τα σκαλοπάτια για το κατάστρωμα. Ο Λέβα ήταν κλασσικός παλιός ναυτικός, ψηλός με γκρίζα μαλλιά, άσπρα γένια, όλα του τα δόντια, με ξερό και στιπλνό δέρμα φαγωμένο από τον ήλιο και την αλμύρα. Μεγάλα μάτια κατάμαυρα, χέρια που μπορούσαν μα σε στιψουν και στιβαρά πόδια σαν άγκυρες βαριά για να αντέχουν το σκαρί του.
"Πέρνα μικρέ να σε κεράσω καφέ" του χαμογέλασε, "πώς είναι ο γέρος σου; Άκουσα ότι έμπλεξες σε καυγάδες, δεν σταματάς ποτέ έτσι" άνοιξε το στόμα για να γελάσει και τα κάτασπρα δόντια του λαμπυρισαν στον απογευματινό ήλιο.
"Ευχαριστώ καπετάνιε αλλά κρατά τον καφέ, έχω να σου πω νέα απ τους μπελάδες μου". Κάθισε μαζί του και του εξιστόρησε τα καμώματα της ημέρας. Την Σόρμπι, το νάνο, το σχέδιο, "και με αυτό το πλάνο στο μυαλό μου, ήρθα λοιπόν να σου ζητήσω την άποψή σου, πως θα σου φαινόταν να βάζαμε την καπετάνισα στο συνδικάτο;" Τα μάτια του Λέβα άστραψαν και έμεινε σιωπηλός για να ακούσει περισσότερα.
"Σκέψου, να τα καταφέρουμε να βρούμε και να φέρουμε το μερκούριο εδώ. Θα ανθίσει ολο το εμπόριο και θα μπούμε για τα καλά στο μάτι των εφοπλιστών. Φαντάσου το άνοιγμα της αγοράς και τι μπίζνες μπορούμε να στήσουμε. Όμως η Σόρμπι θα χρειαστεί προστασία, εσυ και ο Λιφ επηρεάζετε τα μισά αυτιά των ναυτικών, αν την αφήσουμε αβοήθητη πολύ φοβάμαι ότι κάποιος ανταγωνιστής θα την πάρει η ακόμα χειρότερα θα την στείλει ταξίδι. Είναι εξαιρετική ευκαιρία να ανακτήσουμε λίγη χαμένη αίγλη και πολύ χαμένο πλούτο από τότε που ήρθαν οι κολλητοί των εφοπλιστών και μποϋκοτάρουν την ελευθερία κινήσεών μας".
Ο Λέβα έσπασε τη σιωπή του, "έχεις μπάλες μικρέ αλλά δεν έχεις σκεφτεί καλά το σχέδιο, πρώτον αυτή η Σόρμπι θέλει προκάλυψη, έναν "αθώο" ρόλο στο λιμάνι, το εμπορικό πλάνο να μην κάνετε κινήσει υποψίες στους άλλους και πρέπει να αγοράσει θέση στη μαρίνα μαζί με την ταυτότητα του εμπόρου της Ashtasco. Και για να μπει στο συνδικάτο ως ξένη θα χρειαστείς λεφτά, μία καλή δικαιολογία και καλή διαγωγή. Κρίνοντας το τελευταίο θα ναι λίγο δύσκολο χαχαχα" χαχάνισε ρίχνοντας πίσω το κεφάλι του. "Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλα θα φας το κεφάλι σου όπως κανείς. Πρώτα πρέπει να αποκτήσει νόμιμη μόνιμη θεση στη μαρίνα, να πληρώσει εισφορές και φόρους και δεύτερο σφραγισμένη ταυτότητα απο τον έπαρχο του λιμανιού, εκεί να σε δω. Αλλά νύχτωνει, οπότε έχεις μισή μέρα να σκεφτείς το πλάνο και τρέξεις αύριο για να μη χάσεις χρόνο. Όταν τελειώσεις με αυτά τα δύο ελα να με βρείς, ααα και πες της όχι άλλους μπελάδες!!"
Αφού ευχαρίστησε το Λέβα για το χρόνο και τις συμβουλές, έφυγε με γοργό και έντονο βήμα με ένα έντονο χαμογελαστό και σπινθηροβόλο μειδίαμα ας ξεκινήσουμε...
Κίνησε στη νότια πλευρά του λιμανιού να βρει τον Λέβα, έναν παλιό αξιωματικό του ναυτικού που ήλεγχε πλέον το συνδικάτο των εμπορικών στολών στην πόλη.
Είχε ένα ευφάνταστο μέρος για γραφείο, ένα παλιό ιστιοφόρο ριγμένο στη στεριά στερεωμένο με δοκάρια και πασσάλους. Στο κατάστρωμα μάζευε τους κυριότερους καραβοκύρηδες για να συζητάνε τα θέματα του λιμανιού και στις καμπίνες είχε οργανώσει τις γραφειακές και αρχειακές του υπηρεσίες.
Είχε ξεκινήσει να πέφτει ο ήλιος καθως εφτανε στον Λέβα και τον βρήκε να πίνει τον μαύρο καφέ του απο την Aphistus στην παλιά πλώρη του ιστιοφόρου.
"Καλησπέρα Λέβα ελπίζω να είσαι καλά και οι δουλειές να πάνε πάντα με ούριο άνεμο", τον χαιρέτησε καθώς ανέβαινε τα σκαλοπάτια για το κατάστρωμα. Ο Λέβα ήταν κλασσικός παλιός ναυτικός, ψηλός με γκρίζα μαλλιά, άσπρα γένια, όλα του τα δόντια, με ξερό και στιπλνό δέρμα φαγωμένο από τον ήλιο και την αλμύρα. Μεγάλα μάτια κατάμαυρα, χέρια που μπορούσαν μα σε στιψουν και στιβαρά πόδια σαν άγκυρες βαριά για να αντέχουν το σκαρί του.
"Πέρνα μικρέ να σε κεράσω καφέ" του χαμογέλασε, "πώς είναι ο γέρος σου; Άκουσα ότι έμπλεξες σε καυγάδες, δεν σταματάς ποτέ έτσι" άνοιξε το στόμα για να γελάσει και τα κάτασπρα δόντια του λαμπυρισαν στον απογευματινό ήλιο.
"Ευχαριστώ καπετάνιε αλλά κρατά τον καφέ, έχω να σου πω νέα απ τους μπελάδες μου". Κάθισε μαζί του και του εξιστόρησε τα καμώματα της ημέρας. Την Σόρμπι, το νάνο, το σχέδιο, "και με αυτό το πλάνο στο μυαλό μου, ήρθα λοιπόν να σου ζητήσω την άποψή σου, πως θα σου φαινόταν να βάζαμε την καπετάνισα στο συνδικάτο;" Τα μάτια του Λέβα άστραψαν και έμεινε σιωπηλός για να ακούσει περισσότερα.
"Σκέψου, να τα καταφέρουμε να βρούμε και να φέρουμε το μερκούριο εδώ. Θα ανθίσει ολο το εμπόριο και θα μπούμε για τα καλά στο μάτι των εφοπλιστών. Φαντάσου το άνοιγμα της αγοράς και τι μπίζνες μπορούμε να στήσουμε. Όμως η Σόρμπι θα χρειαστεί προστασία, εσυ και ο Λιφ επηρεάζετε τα μισά αυτιά των ναυτικών, αν την αφήσουμε αβοήθητη πολύ φοβάμαι ότι κάποιος ανταγωνιστής θα την πάρει η ακόμα χειρότερα θα την στείλει ταξίδι. Είναι εξαιρετική ευκαιρία να ανακτήσουμε λίγη χαμένη αίγλη και πολύ χαμένο πλούτο από τότε που ήρθαν οι κολλητοί των εφοπλιστών και μποϋκοτάρουν την ελευθερία κινήσεών μας".
Ο Λέβα έσπασε τη σιωπή του, "έχεις μπάλες μικρέ αλλά δεν έχεις σκεφτεί καλά το σχέδιο, πρώτον αυτή η Σόρμπι θέλει προκάλυψη, έναν "αθώο" ρόλο στο λιμάνι, το εμπορικό πλάνο να μην κάνετε κινήσει υποψίες στους άλλους και πρέπει να αγοράσει θέση στη μαρίνα μαζί με την ταυτότητα του εμπόρου της Ashtasco. Και για να μπει στο συνδικάτο ως ξένη θα χρειαστείς λεφτά, μία καλή δικαιολογία και καλή διαγωγή. Κρίνοντας το τελευταίο θα ναι λίγο δύσκολο χαχαχα" χαχάνισε ρίχνοντας πίσω το κεφάλι του. "Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλα θα φας το κεφάλι σου όπως κανείς. Πρώτα πρέπει να αποκτήσει νόμιμη μόνιμη θεση στη μαρίνα, να πληρώσει εισφορές και φόρους και δεύτερο σφραγισμένη ταυτότητα απο τον έπαρχο του λιμανιού, εκεί να σε δω. Αλλά νύχτωνει, οπότε έχεις μισή μέρα να σκεφτείς το πλάνο και τρέξεις αύριο για να μη χάσεις χρόνο. Όταν τελειώσεις με αυτά τα δύο ελα να με βρείς, ααα και πες της όχι άλλους μπελάδες!!"
Αφού ευχαρίστησε το Λέβα για το χρόνο και τις συμβουλές, έφυγε με γοργό και έντονο βήμα με ένα έντονο χαμογελαστό και σπινθηροβόλο μειδίαμα ας ξεκινήσουμε...
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
H Σόρμπι αναμόχλευε συνεχώς τις πληροφορίες στο κεφάλι της. Μπορεί τον περισσότερο χρόνο να ήταν ότι να ναι και όπου φυσήξει ο άνεμος, όπως άλλωστε και το πλήρωμα της, μα είχε παλιές καραβάνες έτοιμες για μια σοβαρή νέα περιπέτεια. Όσο για την ίδια ήταν πανούργα. Ελάχιστες φορές χρειάστηκε πραγματικά το μυαλό της, μα η Σόρμπι έβλεπε μπροστά. Τα νέα που έμαθε από τα ξωτικά σήμαιναν δύο πράγματα. Πρώτον, ίσως ο γέρος της να ήξερε πολλά περισσότερα πράγματα από όσα της είχε αφήσει πίσω. Μάλιστα λίγες λέξεις δεξιά και αριστερά και λίγες ιστορίες "παιδικές" στα αυτιά της για να κοιμηθεί συνειδητοποιούσε τώρα πως μάλλον δεν ήταν τυχαίες. Δεύτερον, ήταν θέμα χρόνου να πήξουν τα νησιά της Ελπίδας με επίδοξους απο παντού. Μισθοφόρους, έμπορους, πειρατές. Και το χειρότερο απόλα, όπου σήμανε καπνός, θα ερχόταν γρήγορα ή αργά η παρουσία της πρωτεύουσας. Έφτυσε χάμω. Έπρεπε να κάνει κάτι.
Είχε απορρίψει την πρόταση των ξωτικών ρισκάροντας. Βέβαια όλα είναι ρίσκο σ αυτήν την ζωή. Όπως ο γέρος της. Που από αλλού το περίμενε και από αλλού του ήρθε. Η Σόρμπι θα έδινε στα ξωτικά μία μέρα. Ήξερε ότι σ αυτό το διάστημα, ο μικρός αυτιάς θα την έβρισκε. Είχε αφήσει τον Τιμ να τον παρακολουθεί. Δεν θα αργούσε να γυρίσει το βράδυ για ενημέρωση. Ως τότε η Σόρμπι θα έβγαζε νόμιμα λεφτά.
Έκανε κρακ τον λαιμό της και ανοίγοντας τις πόρτες διάπλατα μπήκε στο πανδοχείο "Ο μικρός λαγός". Ήδη μέσα υπήρχαν επίδοξοι επιβήτορες για τον τίτλο. Μεγάλοι ναυτικοί, ψεύτες που τα έβγαζαν με το να ποντάρουν. Μα η Σόρμπι γέλασε σχεδόν χαιρέκακα. Αν είχε μια σούπερ δύναμη ήταν αυτή! Εντάξει είχε δύο. Μιλούσε στον Τιμ και την Μάντυ επίσης, όπως και σε όλα τα ζωάκια.
Πλησίασε τον θαμώνα του πανδοχείου.
"Γιοοο, έκανε με στόμφο, ήρθα να πάρω μέρος στον σημερινό αγώνα. Το έπαθλο ως τώρα?"
Είχε απορρίψει την πρόταση των ξωτικών ρισκάροντας. Βέβαια όλα είναι ρίσκο σ αυτήν την ζωή. Όπως ο γέρος της. Που από αλλού το περίμενε και από αλλού του ήρθε. Η Σόρμπι θα έδινε στα ξωτικά μία μέρα. Ήξερε ότι σ αυτό το διάστημα, ο μικρός αυτιάς θα την έβρισκε. Είχε αφήσει τον Τιμ να τον παρακολουθεί. Δεν θα αργούσε να γυρίσει το βράδυ για ενημέρωση. Ως τότε η Σόρμπι θα έβγαζε νόμιμα λεφτά.
Έκανε κρακ τον λαιμό της και ανοίγοντας τις πόρτες διάπλατα μπήκε στο πανδοχείο "Ο μικρός λαγός". Ήδη μέσα υπήρχαν επίδοξοι επιβήτορες για τον τίτλο. Μεγάλοι ναυτικοί, ψεύτες που τα έβγαζαν με το να ποντάρουν. Μα η Σόρμπι γέλασε σχεδόν χαιρέκακα. Αν είχε μια σούπερ δύναμη ήταν αυτή! Εντάξει είχε δύο. Μιλούσε στον Τιμ και την Μάντυ επίσης, όπως και σε όλα τα ζωάκια.
Πλησίασε τον θαμώνα του πανδοχείου.
"Γιοοο, έκανε με στόμφο, ήρθα να πάρω μέρος στον σημερινό αγώνα. Το έπαθλο ως τώρα?"
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Ο ξωτικός την κοίταξε απο πάνω ως κάτω και αναστέναξε.
"Αν είναι δυνατόν! Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να έχει τόσο πέραση αυτό το χόμπι....100 ασημένια ως τώρα καλή μου. Θες να ανεβάσεις?" ρώτησε βαριεστημένα σκουπίζοντας το ποτήρι που είχε στα χέρια του.
"Μαλιστα!!, φώναξε η Σόρμπι, άλλα 50 βάζω" είπε ακουμπώντας τα νομίσματα στον πάγκο του και κατευθύνθηκε στον μικρό κύκλο.
"Ε μάγκες! Πάιζω κι εγώ τώρα! Σε πόσο ξεκινάμε?" ρώτησε.
Ο νάνος δίπλα της την κοίταξε "Χαα κορίτσι..! Καλή μου έπρεπε να σαι απέναντι με τα φρουφρου και τα αρώματα" είπε και έσκασε στα γέλια.
"Μην του δίνεις σημασία, της είπε ένας άλλος απέναντι της, σε μίση ώρα ξεκινάμε"
Τέλεια....Η Σόρμπι ξεκίνησε να κάνει κι αυτή αναπνευστικές ασκήσεις όπως όλοι στον κύκλο. Και σύντομα η ώρα είχε φτάσει.
Πρώτος ξεκίνησε ο νάνος ο οποίος είπε την κουταμάρα. Πήρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε το στόμα του , μα μάλλον κάτι πήγε λάθος και του βγήκε η μπύρα από το στόμα. Όλοι γελάσανε και η Σόρμπι μέσα. Ήταν ήδη σίγουρο ποιος θα έφευγε.
Ο νάνος την κοίταξε βλοσυρά "Έλα, έχω μια ακόμα ευκαιρία, εσύ θα βγεις πρώτη"
Η Σόρμπι γέλασε. "χαχαχα δεν νομίζω μπορύλη. Άκου αυτό"
Η Σόρμπι πήρε διακεκομένη μια μεγάλη ανάσα και εξαπέλυσε ένα τέρας ρεψίματος. Το πλήθος μετα από μια παύση νεκρικής σιγής εκστασιάστηκε. Σίγουρα ήταν από τα φαβορί, η εκδήλωση αυτή.
Σκούπισε το στόμα της και γύρισε στον νάνο. "Μήπως εσύ να πας για φρουφρου κοντέ?" τον ρώτησε όσο κατέβαζε την πρώτη της μπύρα
"Αν είναι δυνατόν! Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να έχει τόσο πέραση αυτό το χόμπι....100 ασημένια ως τώρα καλή μου. Θες να ανεβάσεις?" ρώτησε βαριεστημένα σκουπίζοντας το ποτήρι που είχε στα χέρια του.
"Μαλιστα!!, φώναξε η Σόρμπι, άλλα 50 βάζω" είπε ακουμπώντας τα νομίσματα στον πάγκο του και κατευθύνθηκε στον μικρό κύκλο.
"Ε μάγκες! Πάιζω κι εγώ τώρα! Σε πόσο ξεκινάμε?" ρώτησε.
Ο νάνος δίπλα της την κοίταξε "Χαα κορίτσι..! Καλή μου έπρεπε να σαι απέναντι με τα φρουφρου και τα αρώματα" είπε και έσκασε στα γέλια.
"Μην του δίνεις σημασία, της είπε ένας άλλος απέναντι της, σε μίση ώρα ξεκινάμε"
Τέλεια....Η Σόρμπι ξεκίνησε να κάνει κι αυτή αναπνευστικές ασκήσεις όπως όλοι στον κύκλο. Και σύντομα η ώρα είχε φτάσει.
Πρώτος ξεκίνησε ο νάνος ο οποίος είπε την κουταμάρα. Πήρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε το στόμα του , μα μάλλον κάτι πήγε λάθος και του βγήκε η μπύρα από το στόμα. Όλοι γελάσανε και η Σόρμπι μέσα. Ήταν ήδη σίγουρο ποιος θα έφευγε.
Ο νάνος την κοίταξε βλοσυρά "Έλα, έχω μια ακόμα ευκαιρία, εσύ θα βγεις πρώτη"
Η Σόρμπι γέλασε. "χαχαχα δεν νομίζω μπορύλη. Άκου αυτό"
Η Σόρμπι πήρε διακεκομένη μια μεγάλη ανάσα και εξαπέλυσε ένα τέρας ρεψίματος. Το πλήθος μετα από μια παύση νεκρικής σιγής εκστασιάστηκε. Σίγουρα ήταν από τα φαβορί, η εκδήλωση αυτή.
Σκούπισε το στόμα της και γύρισε στον νάνο. "Μήπως εσύ να πας για φρουφρου κοντέ?" τον ρώτησε όσο κατέβαζε την πρώτη της μπύρα
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Η ώρα είχε περάσει όταν έφτασε πίσω στο γραφείο, ο Lif είχε φύγει οπότε είχε όλο το χρόνο δικό του για να καταστρώσει το σχέδιό του.
Άνοιξε ένα μεγάλο φυλλο χαρτί και ξεκίνησε να ενώνει τα σημεία του σχεδίου του, όσα είχε σκεφτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Υπήρχαν τρεις διαδρομές για να επιλέξει πως θα φτάσει στο νησί Laone. Η πρώτη, μακρινή και επικίνδυνη αλλά κερδοφόρα, ήταν να περάσει απο το πέρασμα Eros-Raun καθώς τα νησιά Raun έχουν δυο όρμους συμφερόντων του Lif οπότε ο ανεφοδιασμός δεν ηταν κοστοβόρος.
Η δεύτερη διαδρομή πιο μακρινή, πιο ασφαλής και πιο ακριβή ήταν η παράπλευση των ακτών της επαρχίας Helkani αλλά οι ουγκανοι βόρειοι δεν συμπαθούν ξωτικά και σκουρόχρωμους πειρατές, πράγμα που σήμαινε δυσκολία στον ανεφοδιασμό και στην εύρεση ασφαλών σημείων αραγματος. Άσε που δεν θα ήταν πολύ έξυπνο να τραβήξουμε βλέμματα σκέφτηκε.
Τρίτη επιλογή το πέρασμα της Madonga εκεί ππυ τα ηφαίστεια συχνά αλλάζουν τα ρεύματα και δεν ξέρεις πότε θα φτάσεις με τόση ορμή κόντρα.Θα ταν καλό να γυρίσουμε από εκεί καθώς ίσως μας σπρώξει κανένα ρεύμα γεμάτους πιο γρήγορα πισω, μπορεί και όχι. Τέλος πάντων βλέποντας και κάνοντας. Η καλύτερη επιλογή του φάνηκε η πρώτη.
Τράβηξε μια μεγάλη κάθετη γραμμή και έγραψε με κεφαλαία Σόρμπι. Πρώτο ταξίδι 60-40, θέση στο συνδικάτο με τις ευλογίες του Λέβα και, αυτό θα ναι λίγο δύσκολο σκεφτηκε, πρέπει να την πείσω να πληρώσει τη θέση στη μαρίνα την ίδια μέρα και να υπογράψουμε τα πάντα άμεσα.
Λίγο το μπρίο, λιγο το ατίθασο, λίγο το τσαμπουκαλέ, προετοίμαζε εαυτόν για το πως θα την πείσει αύριο. Ελπίζω να καταλάβει ότι κερδίζει παραπάνω απο την αρχική προσφορά και η άμεση συμφωνία ειναι για το καλό της. Όλες αυτές οι σκέψεις γυρόφερναν το μυαλό του καθώς επέλεγε πιθανές θέσεις στη Μαρίνα, μακρινά από τη ζώνη του Lif ώστε να βάλει κάποιον φρέσκο, θεωρητικά ανεξάρτητο, για να συλλέγει πληροφορίες, εδώ θα πληρώσει ο Τιμ πολύ καλά χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε το πουλί να τον τσιτώνει στην αποβάθρα το πρωί πριν την τρελή μέρα που ακολούθησε.
Συνέχισε να κάνει πράξεις, να μελετά σενάρια και προφανώς πως να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του εγχειρήματος.
Ξέφυγε απο την ονειροβασία και τίναξε το κεφάλι, σύνελθε έχουμε δουλειά να κάνουμε, πήρε ενα κομμάτι χαρτί και έγραψε ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ ΔΈΚΑ ΕΔΏ ΝΑ ΣΑΙ ΈΤΟΙΜΗ, το δίπλωσε και ντύθηκε να βγει. Στο σκαλοπάτι της πόρτας κοντοστάθηκε να χαζεψει το λυκόφως όπως αγκάλιαζε το λιμάνι και πήρε το δρόμο για το καράβι της Σόρμπι.
Περνώντας μπροστά από την ταβέρνα του Μαύρου Βαλ κοίταξε μέσα και είδε το σκληρό αφεντικό, ανταγωνιστή του Lif, να μιλάει με έναν παράξενο τύπο με δεμένο το σημείο που θα έπρεπε να έχει μάτια. Είχε ακούσει για αυτόν το μυστήριο τύπο αλλά ζούσε και κινούνταν σε περιοχή που ο Lif δεν είχε πρόσβαση και ο άγραφος κανόνας ήταν ποτέ μόνος και πότε περίεργος έξω από τη ζώνη επιρροής σου. Τους έριξε μία ματιά και ένιωσε τον τυφλό να γυρίζει και να τον κοιτάζει. Πάγωσε και συνέχισε το βήμα του. Τι έγινε μόλις τωρα αναρωτήθηκε καθώς έφτανε στην προβλήτα που είχε αράξει το καράβι της Σόρμπι.
Είχε προσέξει τη φιγούρα του Τιμ να τον τριγυρνάει αλλά το συμπάθησε το πουλί οπότε δεν αντέδρασε. Έφτασε στο καράβι και βρήκε έναν ναύτη να φρουρεί το κατάστρωμα. Τον πλησίασε και του είπε, "εεεε εσύ ναι εσύ, έχω γράμμα για την καπετάνισα, φρόντισε να το λάβει!" Του έδωσε το διπλωμένο χαρτί και έκανε να φύγει. Σταμάτησε και γύρισε προς την πλώρη γυρίζοντας το κεφάλι για να ξαναδεί καθαρά τον όνομα του πλοίου. "Ωρορα" ψιθύρισε, χαμογέλασε πλατιά και έκανε να γύρισε σπίτι. Αύριο θα ήταν μεγάλη μέρα...
Άνοιξε ένα μεγάλο φυλλο χαρτί και ξεκίνησε να ενώνει τα σημεία του σχεδίου του, όσα είχε σκεφτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Υπήρχαν τρεις διαδρομές για να επιλέξει πως θα φτάσει στο νησί Laone. Η πρώτη, μακρινή και επικίνδυνη αλλά κερδοφόρα, ήταν να περάσει απο το πέρασμα Eros-Raun καθώς τα νησιά Raun έχουν δυο όρμους συμφερόντων του Lif οπότε ο ανεφοδιασμός δεν ηταν κοστοβόρος.
Η δεύτερη διαδρομή πιο μακρινή, πιο ασφαλής και πιο ακριβή ήταν η παράπλευση των ακτών της επαρχίας Helkani αλλά οι ουγκανοι βόρειοι δεν συμπαθούν ξωτικά και σκουρόχρωμους πειρατές, πράγμα που σήμαινε δυσκολία στον ανεφοδιασμό και στην εύρεση ασφαλών σημείων αραγματος. Άσε που δεν θα ήταν πολύ έξυπνο να τραβήξουμε βλέμματα σκέφτηκε.
Τρίτη επιλογή το πέρασμα της Madonga εκεί ππυ τα ηφαίστεια συχνά αλλάζουν τα ρεύματα και δεν ξέρεις πότε θα φτάσεις με τόση ορμή κόντρα.Θα ταν καλό να γυρίσουμε από εκεί καθώς ίσως μας σπρώξει κανένα ρεύμα γεμάτους πιο γρήγορα πισω, μπορεί και όχι. Τέλος πάντων βλέποντας και κάνοντας. Η καλύτερη επιλογή του φάνηκε η πρώτη.
Τράβηξε μια μεγάλη κάθετη γραμμή και έγραψε με κεφαλαία Σόρμπι. Πρώτο ταξίδι 60-40, θέση στο συνδικάτο με τις ευλογίες του Λέβα και, αυτό θα ναι λίγο δύσκολο σκεφτηκε, πρέπει να την πείσω να πληρώσει τη θέση στη μαρίνα την ίδια μέρα και να υπογράψουμε τα πάντα άμεσα.
Λίγο το μπρίο, λιγο το ατίθασο, λίγο το τσαμπουκαλέ, προετοίμαζε εαυτόν για το πως θα την πείσει αύριο. Ελπίζω να καταλάβει ότι κερδίζει παραπάνω απο την αρχική προσφορά και η άμεση συμφωνία ειναι για το καλό της. Όλες αυτές οι σκέψεις γυρόφερναν το μυαλό του καθώς επέλεγε πιθανές θέσεις στη Μαρίνα, μακρινά από τη ζώνη του Lif ώστε να βάλει κάποιον φρέσκο, θεωρητικά ανεξάρτητο, για να συλλέγει πληροφορίες, εδώ θα πληρώσει ο Τιμ πολύ καλά χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε το πουλί να τον τσιτώνει στην αποβάθρα το πρωί πριν την τρελή μέρα που ακολούθησε.
Συνέχισε να κάνει πράξεις, να μελετά σενάρια και προφανώς πως να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του εγχειρήματος.
Ξέφυγε απο την ονειροβασία και τίναξε το κεφάλι, σύνελθε έχουμε δουλειά να κάνουμε, πήρε ενα κομμάτι χαρτί και έγραψε ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ ΔΈΚΑ ΕΔΏ ΝΑ ΣΑΙ ΈΤΟΙΜΗ, το δίπλωσε και ντύθηκε να βγει. Στο σκαλοπάτι της πόρτας κοντοστάθηκε να χαζεψει το λυκόφως όπως αγκάλιαζε το λιμάνι και πήρε το δρόμο για το καράβι της Σόρμπι.
Περνώντας μπροστά από την ταβέρνα του Μαύρου Βαλ κοίταξε μέσα και είδε το σκληρό αφεντικό, ανταγωνιστή του Lif, να μιλάει με έναν παράξενο τύπο με δεμένο το σημείο που θα έπρεπε να έχει μάτια. Είχε ακούσει για αυτόν το μυστήριο τύπο αλλά ζούσε και κινούνταν σε περιοχή που ο Lif δεν είχε πρόσβαση και ο άγραφος κανόνας ήταν ποτέ μόνος και πότε περίεργος έξω από τη ζώνη επιρροής σου. Τους έριξε μία ματιά και ένιωσε τον τυφλό να γυρίζει και να τον κοιτάζει. Πάγωσε και συνέχισε το βήμα του. Τι έγινε μόλις τωρα αναρωτήθηκε καθώς έφτανε στην προβλήτα που είχε αράξει το καράβι της Σόρμπι.
Είχε προσέξει τη φιγούρα του Τιμ να τον τριγυρνάει αλλά το συμπάθησε το πουλί οπότε δεν αντέδρασε. Έφτασε στο καράβι και βρήκε έναν ναύτη να φρουρεί το κατάστρωμα. Τον πλησίασε και του είπε, "εεεε εσύ ναι εσύ, έχω γράμμα για την καπετάνισα, φρόντισε να το λάβει!" Του έδωσε το διπλωμένο χαρτί και έκανε να φύγει. Σταμάτησε και γύρισε προς την πλώρη γυρίζοντας το κεφάλι για να ξαναδεί καθαρά τον όνομα του πλοίου. "Ωρορα" ψιθύρισε, χαμογέλασε πλατιά και έκανε να γύρισε σπίτι. Αύριο θα ήταν μεγάλη μέρα...
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Επειτα από ώρες και πολλά ρεψίματα κοσμικού βεληνεκούς η Σόρμπι βγήκε νικήτρια. Αρχικά κανείς δεν το πίστευε. Βέβαια, όσο περνούσε η ώρα και οι δυνάμεις της Σορμπί έβγαιναν στην επίφανεια οι επίδοξοι τριγύρω της, οι τζογαδόροι και οι απλοί που απλά απολαμβάνανε την μπύρα τους είχανε ενθουσιαστεί με την απόδοση της νεαρής. ΣΤο τέλος της αναμέτρησης η αλήθεια ήταν ότι το στομάχι της ήταν σε ελεεινή κατάσταση. Οριακά αν δεν ήταν άφαγη θα ξερνούσε. Άξιζε όμως, γιατί αυτή τη στιγμή μετρούσε 250 σπαρταριστά ασημένια και 5 χρυσά στην τσέπη της . Πολύ καλή μπάζα γενικά.
Η Σόρμπι γύρισε περιχαρής στην Ωρόρα και μπήκε στην καμπίνα της για να κοιμηθεί. Πάνω στο γραφείο της βρήκε ένα γράμμα. Το διάβασε. Χαμογέλασε πλατιά. Αυτή την φορά δεν θα έχανε την ευκαιρία. Ο Τιμ χτύπησε τρεις φορές το τζάμι από πίσω της. Ανοίγοντας του, ο Τιμ την αγκάλιασε με το κεφαλάκι του στα χείλη της. Και άρχισε όσο πιο σιγά μπορούσε με τα γλυκούλικα κρωξίματα του να της εξηγήσει τι είδε και τι άκουσε. Μέσα σε αυτά και την μπίζνα του ξωτικολέλεκα με τον άλλον περίεργο τύπο που η Σόρμπι κατάλαβε ότι ήταν κάποιος από τα μεγάλα κεφάλια.
Άφησε τον Τιμ πάνω στο γραφείο της και άνοιξε το συρτάρι της. Πήρε το κόκκινο πουγκί που είχε μέσα και το έφερε στο στόμα της.
"Έεεει γλυκάκι...έλα στη μαμά ...σου έλειψα; νιεεε και μένα μου έλειψες πολύ. έλα δώ γουτσουζου...." είπε βγάζοντας σπόρακια και βάζοντας τα μέσα στο πουγκάκι. Άφησε την Μάντυ πάνω στην άμμο δίπλα στην φωτιά να την φυσήξει λίγο το αέρακι. Η Σόρμπι ξεντύθηκε και αρματώθηκε την καλή της φορεσιά. Μακρύ παντελόνι και ψηλες μπότες με χοντρό τακούνι, μια κανονική μπλούζα και όχι αυτό το τσόλι που ίσα έκρυβε τα στήθη της και την καλή της σκούρη μπλε καμπαρντίνα.
Βούρτσισε τα κοντά μαλλιά της και κοιτάχτηκε λίγο στον καθρέφτη. Γέλασε στον εαυτό της.
«Κούκλα!» είπε και έφτυσε τον εαυτό της. «Και τώρα μάγκες ύπνο! Αύριο είναι μεγάλη μέρα» είπε και ξάπλωσε στο κρεβάτι της. Άραξε για λίγο και σιγά μα όμορφα την πήρε ο ύπνος.
Το πρωί την ξύπνησε ο Τιμ. Έζωσε την ζώνη της, πήρε την Μάντυ στο κόκκινο πουγκί και σφύριξε στον Τιμ. Έριξε λίγο νερό στα μούτρα της και ξεκίνησε για το ραντεβού της.
Η Σόρμπι γύρισε περιχαρής στην Ωρόρα και μπήκε στην καμπίνα της για να κοιμηθεί. Πάνω στο γραφείο της βρήκε ένα γράμμα. Το διάβασε. Χαμογέλασε πλατιά. Αυτή την φορά δεν θα έχανε την ευκαιρία. Ο Τιμ χτύπησε τρεις φορές το τζάμι από πίσω της. Ανοίγοντας του, ο Τιμ την αγκάλιασε με το κεφαλάκι του στα χείλη της. Και άρχισε όσο πιο σιγά μπορούσε με τα γλυκούλικα κρωξίματα του να της εξηγήσει τι είδε και τι άκουσε. Μέσα σε αυτά και την μπίζνα του ξωτικολέλεκα με τον άλλον περίεργο τύπο που η Σόρμπι κατάλαβε ότι ήταν κάποιος από τα μεγάλα κεφάλια.
Άφησε τον Τιμ πάνω στο γραφείο της και άνοιξε το συρτάρι της. Πήρε το κόκκινο πουγκί που είχε μέσα και το έφερε στο στόμα της.
"Έεεει γλυκάκι...έλα στη μαμά ...σου έλειψα; νιεεε και μένα μου έλειψες πολύ. έλα δώ γουτσουζου...." είπε βγάζοντας σπόρακια και βάζοντας τα μέσα στο πουγκάκι. Άφησε την Μάντυ πάνω στην άμμο δίπλα στην φωτιά να την φυσήξει λίγο το αέρακι. Η Σόρμπι ξεντύθηκε και αρματώθηκε την καλή της φορεσιά. Μακρύ παντελόνι και ψηλες μπότες με χοντρό τακούνι, μια κανονική μπλούζα και όχι αυτό το τσόλι που ίσα έκρυβε τα στήθη της και την καλή της σκούρη μπλε καμπαρντίνα.
Βούρτσισε τα κοντά μαλλιά της και κοιτάχτηκε λίγο στον καθρέφτη. Γέλασε στον εαυτό της.
«Κούκλα!» είπε και έφτυσε τον εαυτό της. «Και τώρα μάγκες ύπνο! Αύριο είναι μεγάλη μέρα» είπε και ξάπλωσε στο κρεβάτι της. Άραξε για λίγο και σιγά μα όμορφα την πήρε ο ύπνος.
Το πρωί την ξύπνησε ο Τιμ. Έζωσε την ζώνη της, πήρε την Μάντυ στο κόκκινο πουγκί και σφύριξε στον Τιμ. Έριξε λίγο νερό στα μούτρα της και ξεκίνησε για το ραντεβού της.
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Ξύπνησε και έκανε να ετοιμαστεί. Πλύθηκε και αρωματίστηκε με το καλύτεο άρωμά του. Φόρεσε τα πιο φανταχτερό σύνολο σε ιώδεις και μωβ αποχρώσεις, πήρε το μπαστούνι του και το καλό ημίψηλο και κίνησε για το λιμάνι. Ο κόσμος είχε ξεκινήσει να βγαίνει προς τα έξω και η πολύβουη ζωή ξεκινούσε. Έφτασε στο καράβι και οι ναύτες τον καλοσώρισαν αδιάφορα. Ανέβηκε πάνω στο κατάστρωμα και πήρε το πιο σαηνευτικό του ύφος.
"Καπετάνισα! Πάμε να αλλάξουμε τις ζωές μας!" Η Σόρμπι ξεπρόβαλε πάνοπλη και εντυπωσιακότατη, το ξωτικό έκανε υπόκλιση και της έδωσε τους όρους συνεργασίας. "Ελπίζω η προσφορά να σε καλύπτει με το παραπάνω, εγώ είμαι σίγουρος". Της έκλεισε το μάτι και βάλθηκε αχόρταγα να περιμένει την απάντηση της Σόρμπι.
ΟΡΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ
Πρώτο Ταξίδι 60-40
Δεύτερο Ταξίδι 50-50
Αγορά θέσης στη μαρίνα 300 ασημένια (δικά σου έξοδα)
Προκάληψη αγοράς θέσης ως έμπορος αλατιού και σαπουνιού
Υπογραφή συμβολαίου με τον Έπαρχο του λιμανιού για τη θέση της Ωρόρα
Ένταξη στο συνδικάτο του Λιμανιού για προστασία των δραστηριοτήτων της Ωρόρα
Θετική ψήφο στα συμφέροντα του Lif και του Λέβα στις συνελεύσεις (αρχηγός του συνδικάτου των ντόπιων εμποριών στόλων)
Και από μένα δώρο ένα καινούργιο καπέλο
"Καπετάνισα! Πάμε να αλλάξουμε τις ζωές μας!" Η Σόρμπι ξεπρόβαλε πάνοπλη και εντυπωσιακότατη, το ξωτικό έκανε υπόκλιση και της έδωσε τους όρους συνεργασίας. "Ελπίζω η προσφορά να σε καλύπτει με το παραπάνω, εγώ είμαι σίγουρος". Της έκλεισε το μάτι και βάλθηκε αχόρταγα να περιμένει την απάντηση της Σόρμπι.
ΟΡΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ
Πρώτο Ταξίδι 60-40
Δεύτερο Ταξίδι 50-50
Αγορά θέσης στη μαρίνα 300 ασημένια (δικά σου έξοδα)
Προκάληψη αγοράς θέσης ως έμπορος αλατιού και σαπουνιού
Υπογραφή συμβολαίου με τον Έπαρχο του λιμανιού για τη θέση της Ωρόρα
Ένταξη στο συνδικάτο του Λιμανιού για προστασία των δραστηριοτήτων της Ωρόρα
Θετική ψήφο στα συμφέροντα του Lif και του Λέβα στις συνελεύσεις (αρχηγός του συνδικάτου των ντόπιων εμποριών στόλων)
Και από μένα δώρο ένα καινούργιο καπέλο
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)
Ο ξωτικολελεκας είχε κ αυτός περιποιηθεί τον εαυτό του και ντυθεί αντιστοίχως με τα καλά του. Η Σόρμπι κοίταξε το συμβόλαιο μπορεί να μην ήταν το 50-50 που ζήτησε, αλλά ήταν κάτι πολύ καλύτερο. Αυτή ήταν μία μπίζνα που την τιμούσε. Σκέφτηκε αν ηταν ιδέα του Λιφ ή του ίδιου του ξωτικού.
"Ε λοιπόν εύγε. Δεν το περίμενα αυτό. Ωστόσο τα πράγματα σοβαρεύουν. Δεν χρειάζεται η προκάλυψη που ζητάς ή το να πούμε ψέματα. Έχω ήδη άδεια πρώτου Εμπόρου, φρούτων και λουλουδιων. Έχω όλα τα σχετικά έγγραφα να επιδείξω και μάλιστα έχω περάσει και τις εξετάσεις της Σελάντια για την καλλιέργεια, μεταπώληση και εμπορία εδώδιμων και εξωτικών φρουτων και λουλουδιων. Γενικά μάλλον δεν μου φαίνεται αλλά έχω αρκετές πιστοποιήσεις κ άδειες σε μεγάλη γκάμα για να με διευκολύνει στις... Εμ... Επιχειρήσεις μ."
Η Σόρμπι πήρε στα χέρια της το χαρτί και το ξαναδιάβασε. Κοίταξε τον Τσέκμειτ. Λεφτά είχε.
"Πάμε? "
"Ε λοιπόν εύγε. Δεν το περίμενα αυτό. Ωστόσο τα πράγματα σοβαρεύουν. Δεν χρειάζεται η προκάλυψη που ζητάς ή το να πούμε ψέματα. Έχω ήδη άδεια πρώτου Εμπόρου, φρούτων και λουλουδιων. Έχω όλα τα σχετικά έγγραφα να επιδείξω και μάλιστα έχω περάσει και τις εξετάσεις της Σελάντια για την καλλιέργεια, μεταπώληση και εμπορία εδώδιμων και εξωτικών φρουτων και λουλουδιων. Γενικά μάλλον δεν μου φαίνεται αλλά έχω αρκετές πιστοποιήσεις κ άδειες σε μεγάλη γκάμα για να με διευκολύνει στις... Εμ... Επιχειρήσεις μ."
Η Σόρμπι πήρε στα χέρια της το χαρτί και το ξαναδιάβασε. Κοίταξε τον Τσέκμειτ. Λεφτά είχε.
"Πάμε? "