Μεταξύ κατεργαρέων (Σόρμπι, Τσέκμειτ)

[Shorby]

Η Ωρόρα μόλις που είχε μπαρκάρει. Οι δίδυμοι έδεναν τα σκοινιά ενώ οι υπόλοιποι ήταν ήδη γύρω της Σόρμπι και μιλούσαν. Η ίδια είχε στραβώσει τα χέρια της σε μια αμυντική θέση και τους άκουγε, ξεφυσώντας και γυρνώντας την ματιά κάθε τόσο προς τον ουρανό. Σπάνια πιάναν κάβο σε πόλεις κοντά της πρωτεύουσας και κάθε μα κάθε φορά αγνοώντας τον κίνδυνο όλοι θέλανε να αράξουν για κάνα πενθήμερο, να βρουν νέα κορίτσια. Από την μία τους καταλάβαινε, από την άλλη η ίδια ήταν σχεδόν αλλεργική στους..."πρωτευουσιάνους" και όλη αυτήν την φάρα με τα υπερβολικά ρούχα και την παστωμένη μάπα.

-"Καλάααα, καλάαα, εντάξει λοιπόν, δεν σας μπορώ άλλο να με πρήζετε για κάτι τόσο απλό. Πέντε μέρες! Την έκτη το ξημέρωμα επιστρέφουμε! Ξιλωθείτε τώρα να πληρώσουμε για το πενθήμερο και ΤΟΥ ΛΑ ΧΙ ΣΤΟΝ κερδίστε τα διπλάσια ΚΑ ΠΩΣ αυτές τις πέντε μέρες. Δεν ήρθαμε μόνο για διακοπές..." είπε αγανακτισμένοι καθώς ήδη δεχόταν χτυπήματα ώμου από τους ούγκανους που επιδοκιμαστικά χαιρετούσαν για να κάνουν τα δικά τους στην πόλη.
"Τα ΔΙΠΛΑΣΙΑ" φώναξε τελευταία φορά πριν γίνει και ο τελευταίος σκόνη.

"Τι να τους κάνω Τιμ; Αν δεν περάσουν καλά η αλήθεια είναι οτι θα μου ζητάνε πιο συχνές επισκέψεις σε μεγάλες πόλεις. Ας είναι τουλάχιστον 5 μέρες ανα τρίμηνο. Θα το αντέξω....Ει...πάμε να κλέψουμε κανέναν βλάκα πρωτευουσιάνο να περάσουμε καλά...χιχι" έκανε η Σόρμπι στον παπαγάλο της. Ο Τιμ ήταν ένας μεσαίου μεγέθους Αμαζον Αέστιβα παπαγάλος. Η Σόρμπι τον είχε βρει πολύ μικρό σχεδόν χτυπημένο όταν ήταν 9 χρονών, στην πρωτεύουσα της Ηπείρου όταν είχε πάει το πρώτο της ταξίδι με τον θείο της για τα δικογραφικά του θανάτου του πατέρα της. Ο θείος της Νταγκ, αγαπούσε και εκείνος πολύ τα ζώα και αφου την καθησύχασε οτι ο παπαγάλος θα ζούσε της εξήγησε ότι πολλοί στις πόλεις αφήνουν τα μικρά από τα κατοικίδια τους μόλις γεννήσουν αντί να τα σκοτώσουν, γιατί δεν τα θέλουν. Ήταν η πρώτη επαφή της Σόρμπι με τον "πολιτισμό" και απευθείας μίσησε όλους τους "πρωτευουσιάνους" για αυτό. Για το επόμενο τρίμηνο η Σόρμπι ξυπνούσε κάθε τρεις ώρες ταίζοντας γάλα κ νεράκι τον μικρό παπαγάλο και συνεχώς ανανεώνοντας την φωλίτσα που του έφτιαξε με ζεστές πέτρες, ξερόχορτα και πανιά για να είναι συνεχώς ζεστός. Δέκα χρόνια μετά ο Τιμ είχε γίνει ένας ζωηρότατος, λαλίστατος νεαρός, ο οποίος αναγνώριζε μόνο την Σόρμπι. Ήταν από τους πιο έξυπνους στο κατάστρωμα πάνω και πολλές φορές η Σόρμπι εξαρτιόταν από αυτόν για τις αποστολές της. Ο Τιμ ήταν αναμφίβολα μέλος του πληρώματος, ακόμα κι αν ήταν ζώο. Οι συζητήσεις που είχε πολλές φορές ξεπερνούσε σε προσδοκίες, ενώ μπορούσε να υπολογίσει και κάποια απλά μαθηματικά.

Ο Τιμ άνοιξε διάπλατα της γαλαζωπές του φτερούγες και κοίταξε υπό γωνία την Σόρμπι κρώζωντας "Πάω για περιπολία. Έχε τα μάτια σου ορθάνοιχτα για τον δράκο τ' Ουρανού" είπε και πήρε ύψος.

Η Σόρμπι χαχάνισε. Ο Τιμ είχε χαρακτήρα, λίγο εριστικό πολλές φορές, ίσως έφταιγε οτι για χρόνια του διάβαζε ό,τι έβρισκε μπροστά της. Όταν ο θείος της ο Νταγκ της αποκάλυψε οτι ο Τιμ ήταν από τους έξυπνους κοινωνικούς παπαγάλους με ικανότητα ομιλίας, η Σόρμπι έβαλε στόχο να τον κάνει τον πιο έξυπνο παπαγάλο στον κόσμο και να γραφτούν βιβλία για αυτόν. Ο Τιμ παραδόξως ανέπτυξε και τον αυτοσαρκασμό, τουλάχιστον στα μάτια της Σόρμπι. Ο ίδιος το εννοούσε.

Η Σόρμπι πήρε μια καπαρντίνα που την είχε για όταν βρισκόταν στις πόλεις, την πέρασε στους ώμους της και ξεκίνησε να περπατά προς τον έφορο του λιμανιού. Η Σόρμπι κάθισε στην ουρά για λίγο παρατηρώντας την ασφάλεια στις αποβάθρες. Λίγο μετά που ήρθε η σειρά της, πλήρωσε για τις πέντε μέρες, έλαβε την σφραγίδα στο βιβλιάριο της Ωρόρα καθώς και μια περγαμηνή περιπτώσει που την σταματήσουν φρουροί για εξακρίβωση στοιχείων. Η Σόρμπι είχε βγάλει κάποια χρόνια πριν βιβλιάριο εμπόρου και η βιτρίνα της παράνομης ομάδας ήταν η εμπορία κρασιού, φρούτων και λουλουδιών. Επιτηδευμένα τα συγκεκριμένα προϊόντα φυσικά. Η Σόρμπι χαιρέτησε με ζέση τον κύριο έφορο και ξεκίνησε βήμα για την έξοδο του λιμανιού.

[Checkmate]

"Ρε Lif! Ρε Lif! Γιατί πρέπει συνέχει να κάνεις τη ζωή μου δύσκολη;" Αναθεμά το γεροξεκούτη πια σκέφτηκε καθώς βυθιζόταν στο χαμό χαρτιών και αποδείξεων στο γραφείο. "Δεν σου εχω πει ένα εκατομμύριο φορές δεν βάζουμε σε αυτό το συρτάρι τις αποδείξεις από το ξαλάφρωμα, αλλά από το φόρτωμα για να δείχνουμε στο λιμάνι! Απορώ πως την πάλευες τόσα χρόνια χωρίς εμένα..."

Στο βλοσυρό βλέμμα του μέντορά του το βούλωσε μαεστρικά καθώς ήταν απαγορευμένες οι κουβέντες για το πριν. Αν θες να πας μπροστά κοιτάς, σκέφτεσαι και μιλάς για το μπροστά, συνήθιζε να λέει για να αποφεύγει ερωτήσεις για το παρελθόν, ποιος ξέρει σκεφτόταν συχνά αλλά δεν τόλμαγε, δεν άντεχε αυτή την θλίψη στο βλέμμα του κάθε φορά που κόντευε να ξεφύγει η κουβέντα.

"Πάω μια βόλτα στην προβλήτα", φώναξε στο λαό του γραφείου, έβαλε το ελαφρύ του πανοφώρι, τίναξε το καπέλο στον αέρα για να προσγειωθεί στο κεφάλι του, χούφτωσε το μπαστούνι του και κίνησε για το χαμό του λιμανιού. Στο χαμό λοιπόν, φωνές, φασαρίες, σφυρίγματα, μαγκιές, καμιά ψιλή, απ' όλα είχε ο μπαχτσές στις ώρες αιχμής.

Εκείνος γούσταρε να χαζεύει τα πλοία κοιτάζοντας μακριά τη στιγμή που θα μπει στο δικό του καράβι και θα φύγει να σαλπάρει για τον κόσμο. Μέχρι τότε όμως...

Ξαφνικά στάθηκε μπροστά σε ένα καράβι που δεν είχε ξαναδεί. Έσκυψε στο πλάι να διαβάσει Ωρόρα. Ένα πολύ όμορφο, στιβαρό, πλοίο με ένα αλλόκοτο πράσινο να στολίζει τις καμπύλες και τις γραμμές του. Έρημο. Ή κάποιος έχει τρομερό γούστο ή κάποιος είχε τρομερό γούστο σκλεφτηκε και χαμογέλασε στον εαυτό του. Έκανε να πιάσει το σκοινί που οδηγούσε στη σκάλα

"ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΛΕΙΠΕΙ"!!!

Στο άκουσμα της περίεργης φωνής τινάχτηκε πίσω και έμεινε να ψάχνει, τίποτα, μόνο ένα πουλί, σαν παπαγάλος, καθόταν στην κουπαστή. Έκανε να κοιτάξει προς την πρύμνη, "έι ξωτικολέλεκα, εδώ μπροστά σου". Γύρισε ξανά προς την πλώρη, "δεν είσαι και πολύ έξυπνος έτσι;". Ω Θεοί! Του μιλούσε το πουλί.

Ο Checkmate έκανε ένα βήμα πίσω και γύρισε να χαζέψει το πτηνό που μιλούσε. "Εσύ σίγουρα φαίνεσαι πιο έξυπνος από αυτή τη γωνία. Μιλάς η απλά κεκεδίζεις με στυλ;"

Το πουλί γύρισε το κεφάλι του 45 μοίρες και έκραξε με στόμφο, "στο πλοίο μου ΕΓΩ κάνω τις ερωτήσεις και εσύ απαντάς, η καπετάνισσα λείπει, βιάσου να την κάνεις γιατί θα σε σπάσει στη μέση".

"Πες μου που θα τη βρω και θα σ' αφήσω ήσυχο"!

Το πουλί γέλασε και έδειξε την έξοδο στα ανατολικά, "Καλή τύχη, μην πεις ότι δεν προειδοποίησα" έκραξε χαχανίζοντας και πέταξε προς το κεντρικό κατάρτι.

Ο Checkmate έφτιαξε τα ρούχα του, φόρεσε το καλό του χαμόγελο και κίνησε προς την έξοδο, επιτέλους κάτι ενδιαφέρον...

[Shorby]

Εφόσον ο Τιμ δεν την ελιχε βρει στο ενδιάμεσο σημαίνει ότι όλα ήταν εντάξει για την ώρα και εκείνος ήταν στο πλοίο ως φύλακας. Ήλπιζε βέβαια την πρώτη μέρα να μην χρειαζόταν την βοήθεια του. Καθώς περπατούσε έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού της τα κέρματα της. 4 χρυσά και 5 ασημένια. Καλή μπάζα για παν ενδεχόμενο, αλλά ρίσκαρε που πήρε μαζί της τόσο λεφτά. Σκέφτηκε γρήγορα, θα έκανε πρώτα τα ψώνια της και ύστερα θα...έβγαινε για δουλειά.

Όσο έμπαινε στο εσωτερικό της πόλης τόσο οι δρόμοι γίνονταν πιο πολύπλοκοι και στενοί. Είχε άριστο προσανατολισμό αλλά ασφυκτιούσε όταν δεν έβλεπε καθαρό ορίζοντα. Σταδιακά οι εμφανίσεις των περαστικών γίνονταν πιο επίσημες. Παρότι κατευθυνόταν στην αγορά οι έμπορες προτιμούσαν να έχουν καλή ένδυση, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Έφτυσε κάτω. Όλα για την εικόνα. Σταμάτησε σε μια βιτρίνα και κοίταξε μέσα όλο αποστροφή μα περιέργεια. Κορσέδες. Μα καλά, πως σφηνώνανε εκεί μέσα τις μέσες του και τα στήθη τους, αναρωτήθηκε. Λες και δεν είχαν κόκκαλα ή πνευμόνια. Ομπρελίνα, φορέματα, κορσέδες, γάντια. Χαχάνισε στο τελευταίο. Σήκωσε τα χέρια της και κοίταξε το εσωτερικό τους. Είχε κόμπους εσωτερικά από τα σχοινιά και τα χέρια της ήταν σκληρά και τραχιά. Πόσο απαλά άραγε ήταν τα χέρια των δεσποινίδων; Ίσως σαν αυτά ενός μωρού; Περίεργα πράγματα, σκέφτηκε και συνέχισε.

Πλέον άκουγε καθαρά τις φωνές και τους ήχους από την αγορά. Ααααχ εδώ μπορεί να ξελάφρωνε λίγο. Τι ήθελε; Ναι...Τιμ. Σχεδόν όλα της τα λεφτά πήγαιναν στο φαγητό του. Το πουλί ενδεχομένως έτρωγε καλύτερα από όλους πάνω στο κατάστρωμα. Βρήκε έναν πάγκο με φρούτα και λαχανικά και ξεκίνησε να διαλέγει. Μια μπανάνα, ένα πεπόνι, βατόμουρα, σταφίδες, δυο αχλάδια, δυο καρότα, μια γλυκοπατάτα. Σε έναν διπλανό, διάφορα είδη σπόρων σε τέσσερα σακουλάκια μικρά. Και τέλος μια τετράδα αυγά γαλοπούλας. Ο Τιμ μας γάμησε, σκέφτηκε. Από την άλλη ο Τιμ έβγαζε ΤΙ ΜΙ Α το ψωμί του. Χαχάνισε πάλι.

Φορτώθηκε το μικρό μπογαλάκι στην πλάτη της και συνέχισε την βόλτα της. Ίσως να έβρισκε τίποτα ενδιαφέρον σε κανέναν παλαιοπώλη ή παλιατζή. Ενθουσιάστηκε μόνη της. Η σκέψη της έτρεξε σε μοναδικά αντικείμενα ή βιβλία και χάρτες. Κάποια που το απλό μάτι δεν θα έδινε καν σημασία αλλά το δικό της, το πολύ έμπειρο -λέμε τώρα- θα καταλάβαινε την αξία! Το μάτι της έπεσε μπροστά από μια βιτρίνα με λεπίδες. Το μαγαζί ήταν μέσα στην αγορά, η βιτρίνα του πρακτικά ήταν το σημείο από όπου ξεκινούσαν τα πράγματα στην αγορά. Πόσο θα ήθελε μια πραγματική λεπίδα. Μια μασέτα ή έστω μια μεγάλη μαχαίρα. Δεν είχε κουβαλήσει το μεγάλο της μαχαίρι φυσικά μαζί της, αλλά αυτά που είχε ήταν για κλάματα. Αναστέναξε και συνέχισε. Ίσως έβρισκε κάποιον αυτές τις μέρες να κάνει και κάνα καλό ντιλ! Ποιός ξέρει...

[Checkmate]

Η έξοδος του λιμανιού από τη μεριά που έδειξε το πουλί οδηγούσε στην αγορά.

Τι μπορεί να ψάχνει μία καπετάνισσα στην αγορά σκέφτηκε καθώς περπατούσε. Φτάνοντας στην αγορά έκλεισε τα μάτια του και χαθηκε στο χαος.
Φωνές, τσιρίδες, χρώματα, αρώματα, μυρωδιές ένα ταξίδι, φασαριόζικο μεν αλλα ταξίδι δε.

Πλησίασε έναν πάγκο με κάποιον γνωστό του Lif να έχει αραδιάσει τα δερμάτινα καλούδια του. Τον πλησιάζει αρπάζει μία γυαλιστερή δερμάτινη τσάντα και πριν φύγει του λέει με τρόπο, "κράτα απ΄τον μεγάλο".

Ξεκίνησε λοιπόν να μαζεύει μπιχλιμπίδια από παγκους, εξωτικά φρούτα και δύο ξιφίδια ένα ορειχάλκινο και ένα ασημένιο μέσα στα πράγματα, μαζί με παλιούς χάρτες και δύο τρία παλιά βιβλία για την Αmruna.

Όσοι χρωστούσαν στο Lif, δυστακτικοπρόθυμα, άφηναν τον Checkmate να παίρνει πράγματα και να τα ρίχνει στην τσάντα του. Μόλις ένιωσε ότι είχε γεμίσει καλά το σάκο, γύρισε το παλτό μέσα έξω, κρέμασε μέσα από την δεύτερη φόδρα το μπαστούνι του και ξεκίνησε να παίζει τον έμπορο για να βρει την καπετάνισσα.

Τρία πράγματα θα ψάχνει, μπελάδες, κάτι αστραφτερό και φαί για το πουλί, γέλασε με τη σκέψη και άρχισε να φωνάζει "αντί να ψάχνετε τον πάγκο, ο πάγκος έρχεται σε σας! Μποχλιμπίδια όλων των ιδιών για κάθε κορίτσι, και κάθε κυρία, από διαμάντι και ρουμίνι μέχρι χαλαζία!"

Είχε μάθει πως στην πιάτσα η ομοιοκαταληξία, όσο χαζή κι αν είναι κάνει την διαφορά.

Σε κάποια στιγμή ακούστηκε φασαρία στη δυτική στοά της αγοράς και κίνησε κατά κει. Α ο νάνος ξεκίνησε τα δικά του σκέφτηκε.

"Ποιος μπορεί να τα βάλει με τους πρωταθλητές μου; Ποιος μπορεί να αντέξει τη δύναμη και την τεχνική τους, ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΌΛΟΥΣ, όποιος θέλει σε ό,τι θέλει να δοκιμάσει να τα βάλει με κάποιον από τους τρεις, σας παρουσιάζω τους τρίδυμους Μπέρεν, Μπόρον, Μπάραν!"

Ο Cuntworf ήταν πρώην έμπορος σκλάβων, είχε μάθει τα κόλπα σε παλιά εποχή. Τώρα τριγυρνούσε τις επαρχίες και μάζευε σακαταμένες ψυχές και τις έδινε στο κοινό για να παίξουν να βγάλουν τα άχτια και να αφήσουν ζεστό παραδάκι. Φρόντιζε πάντα να βρίσκει ρωμαλέους τρομακτικούς τύπους, αλλά αυτή τη φόρα είχε ξεπεράσει τον εαυτό. Τρίδυμα ξωτικά, ένας με κόκκινο, ένας με μπλε και ένας με πράσινο μαλλί, θηριώδεις, μάλλον χειρόνακτες ζωσμένη την κακουχία και το μόχθο της υπαίθρου.

Για να δούμε ποιος αφελής θα χάσει τα λεφτά του έκατσε μία άκρη και ετοιμαζόταν να απολαύσει το θέαμα...

[Shorby]

Η Σόρμπι μασουλούσε ένα ζουμερό δαμάσκηνο όταν οι φωνές από τα δυτικά άρχισαν να ξεφεύγουν και περισσότερος κόσμος ξεκίνησε να μαζεύετε γύρω από έναν πάγκο. Πλησίασε και εκείνη, διστακτικά, γιατί όπου φωτιά υπάρχει καπνός και είδε τρεις τύπους τεράστιους να ετοιμάζονται για φάπες με κάποιους καημένους. Η φάση είχε πολύ πλάκα. Η Σόρμπι έβγαλε αμέσως μια μικρή σφυρίχτρα, την οποία είχε περασμένη με αλυσίδα στο λαιμό της και φύσηξε δυνατά. Ο ήχος δεν ήταν δυσάρεστος αλλά σίγουρα περίεργος και ψιλός. Όσοι βρίσκονταν τριγύρω της γύρισαν να την κοιτάξουν ελαφρώς εκνευρισμένοι. Εκείνη ζήτησε συγγνώμη και σήκωσε τα χέρια. Δεν άργησε να φανεί ο Τιμ στον ορίζοντα και να προσγειωθεί στον ώμο της. Η Σόρμπι του έξυσε το πηγούνι του και εκείνος έχωνε το κεφαλάκι του στον λαιμό και το πηγούνι της.
"Σε φώναξα γιατί δεν γινόταν να το χάσεις αυτό. Τσέκαρε τι θα γίνει τώρα! χαχα οτι να ναι είναι οι τύποι! Δες πως θα φάνε τα μούτρα τους. Πεινάς;" ρώτησε ρητορικά και του έβγαλε λίγα βατόμουρα.

Ο Τιμ δεν μίλησε. Είχε εκπαιδευτεί μετά από κάποιους μπελάδες να μην κρώζει πολύ μέσα σε μεγάλο πλήθος. Σφύριζε μόνο. Είχαν και καταφατικό και αρνητικό σφύριγμα, κάτι σαν κώδικα μεταξύ τους. Η Σόρμπι παρατηρούσε την άνιση μάχη. Τρεις κατακαημένοι, μάλλον χρεωμένοι απότι κατάλαβε στήθηκαν με ελάχιστη ρανίδα ελπίδας απέναντι στα ντούκια τα οποία τώρα κάνανε κρακ κρα τα χέρια τους. Η Σόρμπις άραξε και παρατηρούσε. Καλά, αν και τεράστια τα ντούκια, ήταν απελπιστικά αργοί. Η ουσιαστική τους δύναμη ήταν ο εκφοβισμός λόγω των κυβικών τους, οι στραβές τους φάτσες, καλά οκει και σίγουρα η σωματική τους διάπλαση η οποία ήταν ομολογουμένως θηριώδης. Παρόλα αυτα, και με ένα μεγάλο αλλά, ήταν απελπιστικά αργοί. Λίγα λεπτά αργότερα και αφού ο νικητής είχε κριθεί, ο νάνος ήδη ζητούσε για νέους θαρραλέους. Η Σόρμπι δεν έχασε ευκαιρία.

"Τιμ κράτα τσίλιες στο μπόγο. Είναι το φαί σου κανόνισε! Όταν θα αρχίσουν τα στοιχήματα μίλα και μπείταρε υπέρ μου. Γύρνα το μετά και ξεκίνα τον περίπατο." είπε κωδικοποιημένα και έφυγε στριμώχνοντας και την καπαρντίνα μέσα στο μπόγο της.

"Ποιόοοοοοοοος έχει το θάρρος να πολεμήσεις αυτά τα τέρατα της φύσης" έκραζε ο νάνος.
"Ε Γ Ω " ακούστηκε με στόμφο μια φωνή και όλοι γύρισαν να κοιτάξουν την Σόρμπι. Ο Νάνος την κοίταξε εξεταστικά και λίγο μετά ξεκίνησε να γελάει. Μαζί του γελούσαν και οι τρίδυμοι.
"Σχώρα με πειρατή, μα είναι δυνατόν εσύ με τα λεπτεπίλεπτα χεράκια σου, να νικήσεις ΤΑ ΤΕΡΑΤΑΑΑΑΑ της φύσηςςς? Επίτρεψε μου να διαφωνήσω"
Τα μάτια της Σόρμπι άρπαξαν φωτιά, ΩΡΑ για σόου.

Η Σόρμπι ανέβηκε σε μεγάλο ξύλινο κουτί του παραδίπλα πάγκου. "Κυρίες και Κύριοι, ή μάλλον περισσότερο Κύριοι, βλέπετε εμένα και λέτε αχ την καημένη;" ρώτησε προς το πλήθος "Αρχικά κύριε μου ΕΙΜΑΙ ΕΜΠΟΡΑΣ και θα παρακαλούσα να μη λες βαριές κουβέντες όταν δεν ΞΕΣ ή οταν δεν έχεις τι να πεις. Είναι σαν να λες...." είπε και με μια τεράστια δρασκελιά έφτασε σ έναν κύριο μεγάλης ηλικίας, από τα ρούχα του κατάλαβε πως ηταν έμπορας με χρόνια εμπειρίας στους ώμους του "Εσείς καλέ μου κύριε, θα σας άρεζε ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύεται άλλους ανθρώπους να γυρίσει και να σας πει πειρατή;" είπε και έφτυσε. Αμέσως ο κύριος άρχισε να διαμαρτύρεται . Με μια ακόμα μεγάλη δρασκελιά έφτασε σε ένα νεαρό ζευγάρι. Η γυναίκα σάστισε από την προσέγγιση της Σόρμπι και μαζεύτηκε, Η Σόρμπι σήκωσε το χέρι της στον αέρα, έκανε μια ανδρική υπόκλιση μπροστά της και έτεινε το χέρι της σ αυτήν. Ασυναίσθητα η νεαρή γυναίκα το έπιασε. "Εσείς καλή μου νεαρή, θα σας άρεζε να σας λένε πειρατίνα όταν προφανέστατα τα χέρια σας είναι πιο μεταξωτά και από το ίδιο το μετάξι;" είπε και της έκλεισε το μάτι. Με μια ματιά όλο έπαρση προς τον νεαρό που την συνόδευε γύρισε ξανά στο κοινό. "Κύριοι και κυρίες ο καλός αυτός ανθρωπος που τόσο νοιάζεται για εμένα παίρνει σχεδόν το 70% των κερδών από τα στοιχήματα, αλλά ποιοί είμαστε εμείς να πούμε κάτι. Παρόλα αυτά.." είπε και γύρισε προς τον νάνο με μάτια πύρινα " όλα για όλα, αν όπως λες δεν φοβάσαι τίποτα τώρα σου βάζω στοίχημα, κερδίζω με κάποιον τρόπο και τους τρεις, τα παίρνω όλα και τους αφήνεις ελεύθερους. Χάνω, ε λοιπόν τι είχες τι έχασες. Φαντάζομαι δεν έχεις λόγο να πιστεύεις οτι ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ της φύσης σου δεν μπορούν να με νικήσουν; ΕΕΕΕΕ;" είπε και μειδίασε.

"ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΊΖΩ ΣΤΗΝ ΝΕΑΡΉ" ακούστηκε ένα κράξιμο κάπου από πίσω και αμέσως όλοι άρχισαν να φωνάζουν και να συμφωνούν με τα λόγια της και να φτύνουν προς το μέρος του νάνου. "Πάρε το στοίχημα τώρα γέρο αλλιώς για σήμερα καθάρισες" είπε όλο έμφαση η Σόρμπι. Ο νάνος την κοίταξε βλοσυρά και βλαστήμησε. "ΚΑΝΤΕ ΑΚΡΗ ΝΑ ΓΊΝΕΙ Ο ΚΥΚΛΟΟΟΟΟΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΞΕΚΙΝΑ"

Το πλήθος τρελάθηκε και η Σόρμπι παρατάχτηκε απέναντι στους τρεις γίγαντες.

[Checkmate]

Δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω από στιγμές για να καταλάβει ποια έψαχνε. Έμπορος λοιπόν ε;"χαμογέλασε. Αυτό θα έχει ενδιαφέρον.

Τα τρία ξωτικά έκαναν κυκλική κίνηση, συγχρονισμένη ανά τρίτο του μέτρο και άνοιξαν τα χέρια τους δημιουργώντας έναν σφιχτό κλοιό γύρω από την καπετάνισα. Την είδε να το σκέφτεται για λίγο, να τους μετράει και να τεντώνει το δεξί πόδι πίσω έτοιμη να ορμήσει μπροστά.

Και εκεί που μετρούσε, τίναξε το κεφάλι, έχοντας επιλέξει το στόχο.

"ΠΑΜΕΕΕΕ" ούρλιαξε ο νάνος για να ξεκινήσει ο αγώνας.

Όρμηξε μπροστά στο ξωτικό με το κόκκινο μαλλί, πέρασε κάτω από τα πόδια του, εκατοστά πριν την αρπάξει και βγήκε από πίσω του. Του έριξε μία σπρωξιά και έφυγε με τα μούτρα στο χώμα, πέφτοντας πάνω στο ξωτικό με το πράσινο μαλλί. Ποιος να είναι ποιος σκέφτηκε για μία στιγμή μπααααα, ποιος νοιάζεται και συνέχισε να βλέπει τη δοκιμασία. Πλάγια βήματα και τούμπα για να βγει πάνω από την πλάτη του μπλε και να του κλείσει τα μάτια. Με το που έκανε κίνηση το ξωτικό να την πιάσει, τον αφήνει, πέφτει στο έδαφος και του κατεβάζει το παντελόνι, με το ξωτικό να σωριάζεται από το μπουρδούκλωμα. Γλυστρά απαλά κάτω από τα πόδια του πράσινου την ώρα που πλησίαζε και τον γονατίζει αφού του άρπαξε και του έστριψε τον "ανδρισμό".

Γύρισε στο πλήθος χαζογελώντας "Τι αφού όλα επιτρέπονται έτσι;" Το πλήθος γέλασε και ούρλιαζε υπέρ της με το νάνο να τραβά τα μαλλιά του βλέποντας τη μικρή πειρατίνα να διαλύει τα ξωτικοντούκια.

Σε μιά στιγμή όμως, ο μπλε της πέταξε χώμα στο μάτια και μέχρι να το τινάξει ο κόκκινος την άρπαξε από τον κορμό, της τέντωσε τα χέρια και άρχισε να τη σφύγγει ενώ εκείνη φαινόταν να πονάει πολύ. Λοιπόν, ήρθε η ώρα ψιθύρισε και άφησε την τσάντα να πέσει κάτω.

"Όπως βλέπετε η μικρή μας ξεκίνησε καλά αλλά δεν είχε ελπίδα απέναντι στους τρίδυμους τιτάνες"φώναζε ο νάνος μέσα σε χλεύη και αποδοκιμασίες. "Σπάστε την", ούρλιαξε με μίσος.

Η μικρή δεν είχε ελπίδα και τώρα κινδύνευε να μείνει στον τόπο, έπρεπε κάπως να δράσει. Έσκυψε και πήρε μία χούφτα χρυσαφικά και μπιχλιμπίδια και τα πέταξε μέσα στον κύκλο της πάλης, και μία δεύτερη κατά πάνω στα ξωτικά, όπου ένα κόσμημα με ρουμπίνι χτύπησε τον κόκκινο στο κεφάλι και εκείνος ζαλίστηκε τόσο που άνοιξε τα χέρια και ελευθέρωσε την καπετάνισα. Ο κόσμος όρμηξε να πάρει κοσμήματα διακόπτοντας τον αγώνα επιτρέποντας λίγο αέρα ανάμεσα σε εκείνη και τα ξωτικά

Περίεργο σκέφτηκε, ρε λες; άλλη μία χούφτα κοσμήματα και πήδηξε στον κύκλο. "Έι δεν είστε λίγο μεγάλοι να τα βάζετε με ένα κορίτσι μόνο του;" Έκανε ένα βήμα πιο κοντά σε εκείνη και της μίλησε σιγανά "πάρε από τη χούφτα όσα βλέπεις με κόκκινα πετράδια και μόλις σου πω πέτα τα στον κόκκινο". Γύρισε στο νάνο, "μπορώ να παίξω και γω λίγο; Χωρίς στοίχημα, όπως ήταν, για να δούμε τι αξίζει τα ντερέκια σου!"

[Shorby]

Δύσκολα τα πράγματα, δεν ήθελε να πεθάνει από τόσο νωρίς. Θα συνέχιζε την ηλίθια κατάληξη του γέρου της; Για μια στιγμή σκέφτηκε τι θα έλεγαν για αυτήν, έμπλεξε σε καυγά μόνη της και την πάτησε με τον παλιό κλασικό τρόπο: έφαγε χώμα στα μούτρα και δώστου γέλια. Ααα όχι, δεν ήθελε να πεθάνει έτσι και να την κοροϊδεύουν σε καμία περίπτωση. Κι όμως, η θεία Τύχη φανερώθηκε στο πρόσωπο ενός νεαρού ξωτικού. Η Σόρμπι δεν έχασε χρόνο να ρωτήσει τι και πως. Έκανε αυτό που της είπε και παράλληλα βγήκε για το κέρδος.

Φφφφ σφύριξε δυνατά "ΤΙΜ ΜΑΖΕΥΕ ΜΑ ΤΑ ΣΠΟΡΑΚΙΑ ΣΟΥ" απευθυνόμενη στον παπαγάλο της. Με μια κίνηση άρχισε να πετάει αυτά τα κόκκινα πετράδια στον ξωτικόντουκο. "Πάρε κι αυτήν παρε κι αυτήν ΠΑΡΕ ΚΙ ΑΥΤΗΝ ΧΟΝΤΡΕ!" άρχισε να φωνάζει προς τα τρία ξωτικά. "Και συ ΚΟΝΤΕ ΠΑΡΕ Κ ΑΥΤΗΝ" φώναξε προς τον Νάνο χτυπώντας τον κι αυτόν. Η κατάσταση ήταν ξέφρενη. Η Σόρμπι άρχισε να χαχανίζει και να γελάει από την αδρεναλίνη. Ο Τιμ σφύριξε κλέφτικα κωδικά. Μπελάδες Η Σόρμπι μάζεψε ότι μπορούσε, έτρεξε προς τον Τιμ άρπαξε τον μπόγο της και άρχισε να τρέχει.

Δεν ήξερε ποιος ήταν ο σωτήρας της, ούτε θα καθόταν να τον γνωρίσει με τα εξαπτέρυγα και τους καθρέφτες να έρχονται στο κατόπι τους. Ήλπιζε ο Νάνος να ήταν αρκετά έξυπνος να μην την δώσει. Ίσως και να έχει άδικο βέβαια. Θα έβαζε τον Τιμ για περιπολία. Η Σόρμπι είχε χαθεί στα στενά και είχε αφήσει πίσω το χάος. Μπήκε σ ένα στενό αδιέξοδο, να μετρήσει την μπάζα που κατάφερε να κάνει.

Μα μια φωνή της έκοψε τα πόδια "Καλά θα με άφηνες αλήθεια να με πιάσουν μετά από την βοήθεια που σου έδωσα;"

[Checkmate]

Ο χαμός που προέκυψε έδωσε την ευκαιρία και στους δύο να εξαφανιστούν τρέχοντας. Η καπετάνισσα για μία στιγμή χάθηκε από τα μάτια του, ψάχνοντας για το που μπορεί να πήγε, είδε ένα πουλί να πετάει πολύ χαμηλά κυκλικά σαν να ακολουθούσε κάποιον. Σημάδεψε το πουλί και ξεκίνησε να κινείται προς τα εκεί, έκοψε δρόμο ανάμεσα σε δύο πάγκους καθώς μάντευε την κίνησή της, και βγήκε ακριβώς πίσω της.

Την είδε να στρίβει σε ένα στενό, σταμάτησε να πάρει ανάσα, τίναξε τα ρούχα του, έστρωσε τους γιακάδες του και φόρεσε το εριστικό του χαμόγελο. "Καλά θα με άφηνες αλήθεια να με πιάσουν μετά από την βοήθεια που σου έδωσα;" Τη ρώτησε δήθεν αναστατωμένα, και την κοίταξε διαπεραστικά.

"Μόνη, ξένη, σε άγνωστη πόλη, σε βοηθάει ένας ντόπιος και λες, α τι ωραία ας εξαφανιστώ τρέχοντας στο άγνωστο, πολύ έξυπνο." Χαχάνισε και κοίταξε το πουλί, "γνωριστήκαμε ήδη, αυτός φαίνεται πιο έξυπνος από σενα."

Την πλησίασε χαμογελώντας και της έτεινε το χέρι, "είμαι ο Checkmate, στις υπηρεσίες σας". Έκανε μία ψεύτικη υπόκλιση και της έδειξε ένα δρομάκι. "Ας μην περιμένουμε μέχρι να μας βρουν, τι λες; Α και πες στο πουλί να μην πετάει θα μας δουν."

Αν και την είδε απρόθυμη, ήταν στοιχειωδώς λογική ώστε να καταλάβει ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Βγήκαν δύο τετράγωνα μακριά από το την αγορά, πίσω από τις ταβέρνες και κρατώντας χαμηλό προφίλ, την οδήγησε με ασφάλεια πίσω στο γραφείο του. Ο Lif τους έριξε μία ξεγυρισμένη κατάρα και τους έδειξε τον πίσω χώρο του γραφείου για να κρυφτεί η τύπισσα που έφερε το ξωτικό. "Καθίστε, χαλαρώστε και έρχομαι αμέσως." Γύρισε προς τον μέντορά του και ξεκίνησε μία οχλαγωγία περί κινδύνου, χρεώματος και φήμης. "Μην φωνάζεις μωρέ, άκου με, είναι καπετάνισσα, έχει πλοίο μπορούμε να κάνουμε ένα καλό ντίλι, άσε με να το χειριστώ εγω."

[Shorby]

Το ξωτικό. Γεμάτο έπαρση μ ένα εκνευριστικό χαμογελάκι της την έμπαινε. Μπλα Μπλα Μπλα...ναι τα είχε ξανακούσει αυτά. Πόσο εξυπνάκηδες νόμιζαν ορισμένοι οτι είναι, λες και ήταν άβγαλτη. Του έκανε την χάρη να τον ακολουθήσει, μιας και ο τύπος φαινόταν να είναι από την Αστάσκο και λογικά να έχει κάποιου είδους βάση. Δεν άργησε να την δει. Ήταν και κοντά στο λιμάνι. Η Σόρμπι σφύριξε χαμηλά στον Τιμ και εκείνος ξεκίνησε για την σχεδιασμένη περιπολία χωρίς πολλά πολλά.

Ο ξωτικός την άφησε σ ένα δωμάτιο και πήγε στο δίπλα να μιλήσει με τον αφεντικό του. Η Σόρμπι περιεργάστηκε το δωμάτιο. Δεν έδειχνε πολλά πλούτη, αλλά σίγουρα μαλαγανιές. Ήξερε άλλωστε ότι οι περισσότεροι στα λιμάνια, τα περισσότερα γκαφρά τους τα έκαναν από περιφερειακές δουλειές παρά από την καθεαυτό δουλειά τους. Η Σόρμπι δεν μπήκε καν στον κόπο να κρυφακούσει, οι ξύλινοι τοίχοι ήταν τόσο λεπτοί που άκουσε όλη την συζήτησή τους και με το παραπάνω. Μπήκε μέσα από το γραφείο του τύπου και κάθισε στην καρέκλα του. Πήρε μια πένα στα χέρια της να παίξει και σήκωσε τα πόδια της να τα ακουμπήσει πάνω στο γραφείο. Χαλάρωσε το σώμα της.

Μια μπίζνα λοιπόν, σκέφτηκε, για να δούμε τι καλό έχει να μας προτείνει ο ξωτικός και θα δούμε αν αξίζε....

Η ματιά της έπεσε πάνω του και ένα στραβό χαμογελάκι φάνηκε στα χείλη της. "Λοιπόν;"

[Checkmate]

"Lif, άκουσέ με, ναι εντάξει, μπήκα μέσα με το σόου στην αγορά, αλλά έπρεπε να τη σώσω, ρε μη φωνάζεις, λοιπόν! Για μία φορά στη ζωή σου μπορείς να δεχτείς ότι υπάρχει κάποια καλή ιδέα και σε άλλη κούτρα πέρα από από τη δικιά σου;"

Ο Lif ανακάθισε λ, κοιτάξε απρόθυμα το νεαρό ξωτικό και του πε ξερά "λέγε".

"Η κοπελιά έχει ενα γερό καράβι και πλήρωμα. Φαίνεται καλη καπετάνισσα και πιο σημαντικό μου χρωστάει τη ζωή της. Ναι, ξέρω πειρατίνα είναι κι ας το παίζει χαμηλοβλεπούσα, αλλά εδώ μπορούμε όλοι να βγούμε βολεμένοι."

"Θέλουμε καιρό να μπούμε σφήνα στη μπίζνα στα νησιά. Αλλά δεν είχαμε δικό μας καράβι, σου φαινόταν ακριβό, θυμάσαι; Προφανώς και το ξέρω ότι θυμάσαι. Θα νοικιάσουμε τις υπηρεσίες της. Και θα κάνουμε τρία δρομολόγια. Τα δύο πρώτα θα φέρνουμε άσχετα πράγματα και δωράκια για όλους, ώστε στο τρίτο να φέρουμε το καλό πράμα και να μην μας πάρουν εύκολα χαμπάρι. Ναι και θα πάω να δώσω και ένα δώρο στο νάνο, εντάξει, ήταν χαζομάρα, το ξέρω λέμε! Θα φροντίσω το νάνο και τα τρία ντουγάνια του."

"Αλλά αυτό που θα κάνει τη διαφορά είναι το πουλί της, προς θεού ρε Lif! Εννοούσα το ιπτάμενο. Ο παπαγάλος και καταλαβαίνει και μιλάει μπορούμε να κανουμε χρυσές δουλειές."

"Όλοι μαζί Lif, θέλω το λόγο σου, εντάξει, θα τα φτιάξω όλα και θα σου πάρω και ένα ζευγάρι μπότες από δέρμα εκείνου του σπάνιου αρπακτικού στα δάση της Magavda. Ξέρω πόσο ακριβό είναι και πόσο το λατρεύεις."

"Λοιπόν κάτσε εδώ, πάω να κάνω το βλάκα λιγο να την πείσω σίγουρα και να κάνουμε μπίζνα μεγατόνων, βασίσου πάνω μου."

Άνοιξε την πόρτα, η καπετάνισσα τον κοιτούσε της χαμογέλασε και της έκλεισε το μάτι. " Λοιπόν, μπίζνες?"