5. Η Μεγάλη Πτώση
Posted: Sun 22 Oct, 2023 11:18 pm
Οι πέντε χιλιετίες που κύλησαν από το σφράγισμα του Νάξατρες έδωσαν την ευκαιρία στους θεούς, απρόσκοπτα με την συνδρομή των φυλάκων τους, να σμιλέψουν την Amruna και το υπόλοιπο σύμπαν κατά το δοκούν. Όρισαν το ανάγλυφο της γης, τη ροή των υδάτων, την κατεύθυνση των ανέμων, τη διασπορά της πανίδας και της χλωρίδας, την ανάπτυξη των φυλών και των κοινωνιών κτλ.
Η πρωτεύουσα της Amruna εκείνη την εποχή βρισκόταν στη σημερινή γη των Adhisti. Στο νότιο κομμάτι κάτω ακριβώς από το σημερινό δάσος Litchcorg βρισκόταν η μητρόπολη Solaris, μια ειρηνική πόλη, ανοιχτή σε όλες τις φυλές και τους κατοικούντες της Amruna. Στις όχθες της λίμνης Pointset ήταν χτισμένη η πόλη της μαγείας με το όνομά της ξεχασμένο ακόμη και απ' τη μνήμη των θεών, ενώ στα βόρεια στο άνοιγμα της θάλασσας του Mor και στον κόλπο του Eel ήταν χτισμένα τα λιμάνια. Η ευημερία και η τάξη του κόσμου είναι αλήθεια πως ήταν σε υψηλό επίπεδο, χωρίς να λείπουν φυσικά οι ανισότητες και οι αδικίες των κοινωνικών διαστρωματώσεων. Η ζωή συνεχίζονταν απρόσκοπτα σε σημείο που κανείς δεν έδινε σημασία σε τυχόν σημάδια συμπαντικής ανισορροπίας.
Η Ενοδία ήταν η μοναδική θεϊκή παρουσία η οποία και απείχε από τις διενέξεις των υπολοίπων θεών, δεν πολέμησε, δεν θυσίασε, δεν έχασε την αθανασία και τη θεία της πρόνοια, παρ' όλο που οι τρεις ψυχές της ήταν μοιρασμένες ανάμεσα στην μία πλευρά, στην άλλη και στην πλήρη αφοσίωση του σκοπού, αδιαφορώντας για τις παροντικές ασημαντότητες. Η Νούνεχεν ούσα η προστάτιδα της καθόδου των ψυχών στο Κουμούλκου ήταν συναισθηματικά δεμένη με την τάξη των θεών και αν και δεν μπλέχτηκε ποτέ φανερά, πάντα φρόντιζε να δίνει σκόρπια κομμάτια ενέργειας για τους σκοπούς τους. Η Ουατάμι, ως κριτής και τροφοδότρια ψυχών και μητέρα του Νάξατρες ήταν προφανώς ταγμένη στο πλευρό του, προσπαθώντας με τα μέσα της να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την επιστροφή του και την εκ νέου πρόκληση της κοσμικής ισορροπίας. Τέλος η Λαρούντα πληγωμένη από τον κόσμο, ήταν απόμακρη και αφοσιωμένη στο έργο της, τη διασφάλιση της αέναης ροής, το οποίο της ρούφηξε την όρεξη για ενασχόληση με εγκόσμια πράγματα. Ισορροπία, ροή συνέχεια.
Ο Νάξατρες έχοντας άπειρο χρόνο να σκεφτεί πως θα δράσει για να ξεφύγει, κατέληξε σε ένα χθόνιο σχέδιο επανόδου. Ποντάροντας στη φροντίδα της μητέρας του, έπεισε όλους τους συντρόφους του να θυσιάσουν και εκείνοι την αθανασία τους και να περάσουν τα στάδια κρίσης των ψυχών για να επανέλθουν ως θνητοί, όπως ακριβώς και οι εχθροί του. Όμως η σφραγίδα του Όνταρ και η πρόνοια του Άρσεθ ήταν αρκετά ισχυρές για να αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες θυσίας και απελευθέρωσης στους αιώνες, αποφάσισαν, για να σπάσουν τη σφραγίδα, να θυσιάσουν, μαζί με την αθανασία, κάθε ίχνος θείας πρόνοιας και να κυλήσουν ολότελα στα αβαθές έρεβος του αέναου σκότους.
Αθανασία και Θεία Πρόνοια αποδείχθηκαν αρκετή θυσία, εν τέλει, κι έτσι οι φυλακισμένοι της Γκολάουζγκ κατάφεραν να δραπετεύσουν, τερματίζοντας την αθάνατη ζωή τους, αυτοκτονώντας και ρέοντας ως ψυχές μέσα στους ενεργειακούς ποταμούς Νεπτούσια, ελπίζοντας να τους φροντίσει η Ουατάμι. Εκείνη ως κριτής, οδήγησε τις ψυχές τους γρήγορα στον ωκεανό Αέναον μαρκάροντάς τους με τη μαγεία της για να μετενσαρκωθούν γρήγορα και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των θεών, χτίζοντας τάγματα των δικών τους φυλάκων και υποστηρικτών και προετοιμάζοντας εαυτούς για την αναμέτρηση που θα είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική πτώση των Θεών.
Κινούμενοι κρυφά και μεθοδικά, ο Νάξατρες και οι σύντροφοί του, συγκέντρωσαν δυνάμεις και εφορμώντας από διαφορετικά σημεία της Amruna προς την Solaris και αφού έφτασαν στις παρυφές της πρωτεύουσας των θεών, στρατοπέδευσαν και προκάλεσαν επίσημα του θεούς σε μάχη. Η έκπληξη η οποία προκλήθηκε στους θεούς, υπήρξε και το αδύναμο σημείο τους, καθώς δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετές δυνάμεις για να εξασφαλίσουν την σίγουρη νίκη απέναντι στους εχθρούς τους. Με βάση εκείνα τα δεδομένα ο Όνταρ πρότεινε στο συμβούλιό τους, να δοκιμάσει να διαπραγματευτεί, ελπίζοντας στη θεία πρόνοια που αγνοούσε πως ο Νάξατρες είχε ήδη θυσιάσει.
Το βράδυ πριν την τελική αναμέτρηση, με τους δύο στρατούς σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, ο Όνταρ προσπάθησε να βρει μία συμβιβαστική λύση καλώντας σε διαπραγμάτευση τον Νάξατρες. Οι δύο θεοί, οι φύλακές τους και τρεις υπασπιστές τους επρόκειτο να συναντηθούν σε ένα αρχαίο πύργο περίπου στη μέση της απόστασης από τα δύο στρατόπεδα. Όταν οι δύο αντίπαλες ομάδες συναντήθηκαν για να διαπραγματευτούν, το παγωμένο ύφος του Όνταρ συνάντησε τη φλόγα του Νάξατρες για εκδίκηση. Οι εκατέρωθεν εγκλήσεις και προσβολές άναψαν την ένταση μεταξύ τους και στιγμές πριν ξεχυθούν ο ένας απέναντι στον άλλον, μπήκαν στη μέση οι υπόλοιποι και κατάφεραν κάπως και ηρέμησαν τα πνεύματα. Ο Όνταρ και ο Νάξατρες κάθισαν σε ξύλινους θρόνους αντικριστά περιτριγυρισμένοι και οι δύο απο τους άντρες τους.
Καθώς ο Όνταρ προσπαθούσε να πείσει το Νάξατρες να βρεθεί κοινό έδαφος, o φύλακάς του Όνταρ, Αλταΐρ, ξεθηκάρωσε το όπλο του και αστραπιαία σκότωσε τη συνοδεία του θεού του με τρεις θανατηφόρες κινήσεις. Ο Όνταρ πρόλαβε να σκοτώσει έναν υπασπιστή του Νάξατρες με το ακόντιό του, πριν ο Αλταΐρ περάσει τη λεπίδα του από το λαιμό του και τον οδηγήσει αιχμάλωτο μπροστά στον άσπονδο εχθρό του. Ο Νάξατρες χαμογέλασε ειρωνικά, τον έφτυσε και τον αποκεφάλισε με μία κίνηση. Σκούπισε τη λεπίδα του και γύρισε στο στρατόπεδό του. Την επόμενη μέρα σάρωσε το στρατόπεδο των θεών έχοντας το κεφάλι του Όνταρ δεμένο στα γκέμια του αλόγου του και εξολόθρευσε τους εχθρούς του. Στη συνέχεια διέταξε την ισοπέδωση της Solaris, την απαλοιφή της πόλης των μάγων, το μπάζωμα των λιμανιών, τη βεβήλωση των βωμών και την πλήρη καταστροφή οτιδήποτε άλλου που ίσως θα θύμιζε στο εξής τους εχθρούς του.
Το επόμενο στάδιο δράσης προέβλεπε συνολικό σάρωμα της Amruna για την εξολόθρευση των υπολοίπων πυρήνων υποστηρικτών των θεών. Σφράγισε ολόκληρη την επικράτεια της Solaris και στο εξής την ονόμασε Adhisti, γη των χαμένων. Περιέκλεισε με τείχη και φρούρια τις εισόδους της και απελευθέρωσε σκοτεινή μαγεία σε όλη την περιοχή, γεμίζοντάς την σκοτάδι, ξηρασία και τέρατα άλλων διαστάσεων με σκοπό να μην επιτραπεί ποτέ ξανά η είσοδος σε όποιον θα ήθελε να ψάξει ψήγματα θείας ενέργειας και θείας πρόνοιας.
Το γεγονός αυτό ονομάστηκε η Μεγάλη Πτώση του Παλιού Κόσμου και σηματοδότησε την αυγή μίας νέα τάξης πραγμάτων στην Amruna.
Η πρωτεύουσα της Amruna εκείνη την εποχή βρισκόταν στη σημερινή γη των Adhisti. Στο νότιο κομμάτι κάτω ακριβώς από το σημερινό δάσος Litchcorg βρισκόταν η μητρόπολη Solaris, μια ειρηνική πόλη, ανοιχτή σε όλες τις φυλές και τους κατοικούντες της Amruna. Στις όχθες της λίμνης Pointset ήταν χτισμένη η πόλη της μαγείας με το όνομά της ξεχασμένο ακόμη και απ' τη μνήμη των θεών, ενώ στα βόρεια στο άνοιγμα της θάλασσας του Mor και στον κόλπο του Eel ήταν χτισμένα τα λιμάνια. Η ευημερία και η τάξη του κόσμου είναι αλήθεια πως ήταν σε υψηλό επίπεδο, χωρίς να λείπουν φυσικά οι ανισότητες και οι αδικίες των κοινωνικών διαστρωματώσεων. Η ζωή συνεχίζονταν απρόσκοπτα σε σημείο που κανείς δεν έδινε σημασία σε τυχόν σημάδια συμπαντικής ανισορροπίας.
Η Ενοδία ήταν η μοναδική θεϊκή παρουσία η οποία και απείχε από τις διενέξεις των υπολοίπων θεών, δεν πολέμησε, δεν θυσίασε, δεν έχασε την αθανασία και τη θεία της πρόνοια, παρ' όλο που οι τρεις ψυχές της ήταν μοιρασμένες ανάμεσα στην μία πλευρά, στην άλλη και στην πλήρη αφοσίωση του σκοπού, αδιαφορώντας για τις παροντικές ασημαντότητες. Η Νούνεχεν ούσα η προστάτιδα της καθόδου των ψυχών στο Κουμούλκου ήταν συναισθηματικά δεμένη με την τάξη των θεών και αν και δεν μπλέχτηκε ποτέ φανερά, πάντα φρόντιζε να δίνει σκόρπια κομμάτια ενέργειας για τους σκοπούς τους. Η Ουατάμι, ως κριτής και τροφοδότρια ψυχών και μητέρα του Νάξατρες ήταν προφανώς ταγμένη στο πλευρό του, προσπαθώντας με τα μέσα της να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την επιστροφή του και την εκ νέου πρόκληση της κοσμικής ισορροπίας. Τέλος η Λαρούντα πληγωμένη από τον κόσμο, ήταν απόμακρη και αφοσιωμένη στο έργο της, τη διασφάλιση της αέναης ροής, το οποίο της ρούφηξε την όρεξη για ενασχόληση με εγκόσμια πράγματα. Ισορροπία, ροή συνέχεια.
Ο Νάξατρες έχοντας άπειρο χρόνο να σκεφτεί πως θα δράσει για να ξεφύγει, κατέληξε σε ένα χθόνιο σχέδιο επανόδου. Ποντάροντας στη φροντίδα της μητέρας του, έπεισε όλους τους συντρόφους του να θυσιάσουν και εκείνοι την αθανασία τους και να περάσουν τα στάδια κρίσης των ψυχών για να επανέλθουν ως θνητοί, όπως ακριβώς και οι εχθροί του. Όμως η σφραγίδα του Όνταρ και η πρόνοια του Άρσεθ ήταν αρκετά ισχυρές για να αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες θυσίας και απελευθέρωσης στους αιώνες, αποφάσισαν, για να σπάσουν τη σφραγίδα, να θυσιάσουν, μαζί με την αθανασία, κάθε ίχνος θείας πρόνοιας και να κυλήσουν ολότελα στα αβαθές έρεβος του αέναου σκότους.
Αθανασία και Θεία Πρόνοια αποδείχθηκαν αρκετή θυσία, εν τέλει, κι έτσι οι φυλακισμένοι της Γκολάουζγκ κατάφεραν να δραπετεύσουν, τερματίζοντας την αθάνατη ζωή τους, αυτοκτονώντας και ρέοντας ως ψυχές μέσα στους ενεργειακούς ποταμούς Νεπτούσια, ελπίζοντας να τους φροντίσει η Ουατάμι. Εκείνη ως κριτής, οδήγησε τις ψυχές τους γρήγορα στον ωκεανό Αέναον μαρκάροντάς τους με τη μαγεία της για να μετενσαρκωθούν γρήγορα και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των θεών, χτίζοντας τάγματα των δικών τους φυλάκων και υποστηρικτών και προετοιμάζοντας εαυτούς για την αναμέτρηση που θα είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική πτώση των Θεών.
Κινούμενοι κρυφά και μεθοδικά, ο Νάξατρες και οι σύντροφοί του, συγκέντρωσαν δυνάμεις και εφορμώντας από διαφορετικά σημεία της Amruna προς την Solaris και αφού έφτασαν στις παρυφές της πρωτεύουσας των θεών, στρατοπέδευσαν και προκάλεσαν επίσημα του θεούς σε μάχη. Η έκπληξη η οποία προκλήθηκε στους θεούς, υπήρξε και το αδύναμο σημείο τους, καθώς δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετές δυνάμεις για να εξασφαλίσουν την σίγουρη νίκη απέναντι στους εχθρούς τους. Με βάση εκείνα τα δεδομένα ο Όνταρ πρότεινε στο συμβούλιό τους, να δοκιμάσει να διαπραγματευτεί, ελπίζοντας στη θεία πρόνοια που αγνοούσε πως ο Νάξατρες είχε ήδη θυσιάσει.
Το βράδυ πριν την τελική αναμέτρηση, με τους δύο στρατούς σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, ο Όνταρ προσπάθησε να βρει μία συμβιβαστική λύση καλώντας σε διαπραγμάτευση τον Νάξατρες. Οι δύο θεοί, οι φύλακές τους και τρεις υπασπιστές τους επρόκειτο να συναντηθούν σε ένα αρχαίο πύργο περίπου στη μέση της απόστασης από τα δύο στρατόπεδα. Όταν οι δύο αντίπαλες ομάδες συναντήθηκαν για να διαπραγματευτούν, το παγωμένο ύφος του Όνταρ συνάντησε τη φλόγα του Νάξατρες για εκδίκηση. Οι εκατέρωθεν εγκλήσεις και προσβολές άναψαν την ένταση μεταξύ τους και στιγμές πριν ξεχυθούν ο ένας απέναντι στον άλλον, μπήκαν στη μέση οι υπόλοιποι και κατάφεραν κάπως και ηρέμησαν τα πνεύματα. Ο Όνταρ και ο Νάξατρες κάθισαν σε ξύλινους θρόνους αντικριστά περιτριγυρισμένοι και οι δύο απο τους άντρες τους.
Καθώς ο Όνταρ προσπαθούσε να πείσει το Νάξατρες να βρεθεί κοινό έδαφος, o φύλακάς του Όνταρ, Αλταΐρ, ξεθηκάρωσε το όπλο του και αστραπιαία σκότωσε τη συνοδεία του θεού του με τρεις θανατηφόρες κινήσεις. Ο Όνταρ πρόλαβε να σκοτώσει έναν υπασπιστή του Νάξατρες με το ακόντιό του, πριν ο Αλταΐρ περάσει τη λεπίδα του από το λαιμό του και τον οδηγήσει αιχμάλωτο μπροστά στον άσπονδο εχθρό του. Ο Νάξατρες χαμογέλασε ειρωνικά, τον έφτυσε και τον αποκεφάλισε με μία κίνηση. Σκούπισε τη λεπίδα του και γύρισε στο στρατόπεδό του. Την επόμενη μέρα σάρωσε το στρατόπεδο των θεών έχοντας το κεφάλι του Όνταρ δεμένο στα γκέμια του αλόγου του και εξολόθρευσε τους εχθρούς του. Στη συνέχεια διέταξε την ισοπέδωση της Solaris, την απαλοιφή της πόλης των μάγων, το μπάζωμα των λιμανιών, τη βεβήλωση των βωμών και την πλήρη καταστροφή οτιδήποτε άλλου που ίσως θα θύμιζε στο εξής τους εχθρούς του.
Το επόμενο στάδιο δράσης προέβλεπε συνολικό σάρωμα της Amruna για την εξολόθρευση των υπολοίπων πυρήνων υποστηρικτών των θεών. Σφράγισε ολόκληρη την επικράτεια της Solaris και στο εξής την ονόμασε Adhisti, γη των χαμένων. Περιέκλεισε με τείχη και φρούρια τις εισόδους της και απελευθέρωσε σκοτεινή μαγεία σε όλη την περιοχή, γεμίζοντάς την σκοτάδι, ξηρασία και τέρατα άλλων διαστάσεων με σκοπό να μην επιτραπεί ποτέ ξανά η είσοδος σε όποιον θα ήθελε να ψάξει ψήγματα θείας ενέργειας και θείας πρόνοιας.
Το γεγονός αυτό ονομάστηκε η Μεγάλη Πτώση του Παλιού Κόσμου και σηματοδότησε την αυγή μίας νέα τάξης πραγμάτων στην Amruna.