Awakened Souls

Η συνεχής δημιουργία οντοτήτων με θεϊκά χαρακτηριστικά δεν αποτέλεσε πανάκεια ισορροπίας για το σύμπαν. Συχνα οι θεοί δεν ήταν ικανοποιημένοι με τη θέση και το ρόλο τους και επιδίδονταν σε ανόητες κοσμικές έριδες με θύμα το Ντάμεν, τον υλικό κόσμο. Στη διάρκεια των άπειρων αιώνων δεν ήταν λίγες οι φορές που οι πρώτοι θεοί αναγκάστηκαν να προβούν σε ριζικά μέτρα για την προστασία του σύμπαντος.

Μία νέα διάσταση δημιουργήθηκε από τον Πατέρα όλων Όνταρ, με όνομα Γκολάουζγκ. Η διάσταση αυτή ήταν άχρονη και άυλη στα πέρατα του χάους, η οποία και χρησίμευε σαν φυλακή για όλες εκείνες τις οντότητες που πάσχιζαν να καταρρίψουν τον κόσμο και απειλούσαν την ευημερία του σύμπαντος. Δυνάμεις άλλοτε σκοτεινές και άλλοτε θλιβερές, βρισκόντουσαν φυλακισμένες εκεί για αιώνες. Ο Άρσεθ, ο φύλακας της αρετής και θεός της τέχνης του πολέμου ορίστηκε φύλακας από τον Όνταρ, υπεύθυνος για την προστασία των πυλών της Γκολάουζγκ, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να επέμβει κατασταλτικά σε όποιον τολμούσε να δραπετεύσει.

Ο Άρσεθ δημιούργησε τέσσερις φύλακες, δύο για κάθε μεριά των πυλών,τον Τίρι και τον Τίρε για την πλευρά του σύμπαντος και τον Ραγκ και Αρογκ για να φυλάξουν την πλευρά της Γκολάουζγκ. Όλοι τους θεϊκοί πολεμιστές, όλοι τους λογχοφόροι με ασημόχρυσες πανοπλίες να λαμποκοπούν στα άδυτα πέρατα κόσμου.

Η Ουατάμι, ως κριτής είχε αναπτύξει μία ιδιαίτερη και ανυπάκουη προσωπικότητα, θεωρώντας εαυτόν πλήρως ανεξάρτητη και συχνά σε ψυχική ανισορροπία με τα καλέσματα της Ενοδίας. Η Άμιλλε φρόντισε να ενημερώσει τον Όνταρ για τις τάσεις της Ουατάμι, όμως εκείνος πιστεύοντας ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο, φρόντιζε να την καθησυχάζει χωρίς να παρατηρεί τις μεταστροφές της.

Τα πράγματα γενικά ήταν οριακά στη σχέση των θεών μεταξύ τους, καθώς η συνεχής δημιουργία και διασπορά τους στο σύμπαν και στα κοσμικά επίπεδα, δημιουργούσε εντάσεις και τάσεις για ανατροπή κατεστημένων νόμων και εισαγωγή νέας τάξης πραγμάτων.

Η Ουατάμι φρόντισε να γεμίσει τους σπόρους της με την σκοτεινή ενέργεια του χάους και καθώς συνευρέθηκαν, έφερε στον κόσμο το θεό που έμελλε να καταστρέψει το οικοδόμημα του Όνταρ. Το όνομα αυτού Νάξατρες!

Η ιστορία του Νάξατρες στην αρχή της δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε. Έχοντας, όμως, το σκότος και το χάος βαθιά μέσα στη φύση του και τη γνώση για την λειτουργία των πεδίων του κόσμου, κληρονομιά της Ουατάμι, βάλθηκε απο νωρίς να θεωρεί πως οι θεοί, με μπροστάρη τον Όνταρ, εκμεταλλεύονταν τον κόσμο και τους μικρότερους θεούς, κρύβονταν πίσω από τις δυνάμεις τους και όντες διεφθαρμένοι από την απαράμιλλη ισχύ με την οποία τους προίκισαν οι αρχέγονες δυνάμεις, ήλεγχαν τις τύχες του κόσμου προς όφελός τους.

Διαφωνούσε με τη χαμηλή θέση των χθόνιων θεών, την, από την στιγμή της γέννησής τους, άμεση απομάκρυνση από το κέντρο του σύμπαντος και την προτίμηση των πρώτων θεών να φυλακίζουν συνεχώς όποιον προσπαθούσε να διαφωνήσει ή έστω να αρθρώσει άλλη άποψη. Καθώς μελετούσε και συνόδευε την Ουατάμι στο θεάρεστο έργο της κρίσης των ψυχών, του ήρθε μία τρομακτική ιδέα για να αποκτήσει την ισχύ που του έλειπε και να προκαλέσει την καθεστηκυία τάξη του Όνταρ. Όντας παιδί του χάους και λάτρης του σκοταδιού, αποφάσισε να θρέφει τον εαυτό του με σκοτεινή ενέργεια από τις πεταμένες ψυχές της κρίσης, με τις οποίες κανείς θεός δεν ασχολείτο.

Προσφέρθηκε να αναλάβει ψυχοπομπός των πεταμένων ψυχών για την τροφοδοσία του χάους, βουτώντας ο ίδιος βαθιά σε μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, την οποία κανείς μέχρι τότε δεν είχε δοκιμάσε να δαμάσει. Καθώς δυνάμωνε με το πέρασμα των αιώνων, φρόντιζε στις σκοτεινές παρυφές του σύμπαντός, να στρατολογεί όλων των ειδών τις οντότητες που κατάφερνε να διαφθείρει και να φέρει στο σκοπό του.

Θεοί όπως οι Τάκουας, Τίζουθ, Άκζεθ, Γιόνι και Ρούκαζαθ, όλοι τους πεταμένα παιδιά του χάους, σύντομα βρήκαν σκοπό στα λόγια και στη στάση του Νάξατρες και στάθηκαν στο πλευρό του. Συνεχίζοντας να θρέφει εαυτόν και τους συντρόφους του, έβαλε σε κίνηση το πιο σημαντικό κομμάτι του σχεδίου του. Ο Νάξατρες επιθυμούσε να καταρρίψει την ισορροπία και να φέρει το σκοτάδι στο προσκήνιο, να αντιστρέψει την διαδικασία της κρίσης των ψυχών, ώστε να εξαιρούνται της αέναης ροής οι καλοπροαίρετες ψυχές και να δυναμώνουν τους νέους πυλώνες του νέου κόσμου, σκοτεινές, αβυσσαλέες και τρομερές ψυχές με χαοτικό αποτύπωμα.

Η δυνητική επιτυχία του Νάξατρες έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την κοσμική ισορροπία. Αποφάσισε να επιτεθεί στην πύλη της Γκολάουζγκ για να ελευθερώσει όλους τους φυλακισμένους από αιώνες θεούς και να επιτεθούν όλοι μαζί στον Όνταρ και τους θεούς του. Κι έτσι έγινε, οι φύλακες των πυλών της Γκολάουζγκ θυσιάστηκαν χωρίς να μπορέσουν να συγκρατήσουν την ισχύ του Νάξατρες, ο οποίος μπορούσε ανά πάσα στιγμή πλέον να αναμετρηθεί επί ίσοις όροις με τους αντιπάλους του. Οι θεοί δεν ήταν σε θέση να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον, όμως η επιβολή, η εξουδετέρωση και η καταδίκη σε αιώνια αδράνεια και φυλακή, μπορούσε να αλλάξει το σύμπαν.

Πριν τη μεγάλη μάχη, ο Άρσεθ κάλεσε τον Νάξατρες σε μονομαχία, στην Αμρούνα εκεί που σήμερα χάσκουν τα ερείπια των Αντίστι. Και προς μεγάλη έκπληξη του Όνταρ ο Άρσεθ, ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε. Η νίκη του Νάξατρες ήταν το έναυσμα για την μεγάλη έφοδο των δυνάμεων του και ο ουρανός, απ’ άκρη σε άκρη γέμισε μαχόμενους θεούς, μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος.

Θεός μετά το θεό, έπεφταν όλοι ένας ένας στα χέρια του Νάξατρες ώσπου ο Όνταρ έμεινε με τους πρώτους θεούς Άμιλλε, Νέναερ, Άρχελο και Έκιμπορ και τους Χέντροτ, Βέστα και Μέθλερ στο πλευρό του. Οι πιο δυνατοί θεοί ενάντια σε έναν στρατό μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής τους. Η Ενοδία λόγω φύσης και θέσης στον κόσμο αποφάσισε να απέχει και να αφοσιωθεί στο έργο της, αν και οι θρύλοι μιλάνε για μεγάλη αναστάτωση ανάμεσα στις τρεις ψυχές της που δεν την άφησαν να λάβει μέρος.

Μπροστά στον κίνδυνο να τους καταπιεί το σκοτάδι, αδυνατώντας να αντιπαρατεθούν στην σκοτεινή ισχύ του Νάξατρες, οι θεοί αποφάσισαν να θυσιάσουν το μεγαλύτερο αγαθό τους για να σώσουν τον κόσμο τους. Ορκίστηκαν να θυσιάσουν την αθανασία της ψυχής τους για να σφραγίσουν στη διάσταση της Γκολάουζγκ, τον Νάξατρες και τους ομοίους του. Έκαναν έναν κύκλο, αφιέρωσαν το ύψιστο αγαθό τους στο σύμπαν και το ανελέητο φως που ξεχύθηκε από μέσα τους, εγκλώβισε το στρατό του Νάξατρες και τους φυλάκισε στην άχρονη και άχωρη διάσταση. Η σφραγίδα που χώριζε τη διάσταση αυτή από τον κόσμο, έφερε την πανοπλία και τα όπλα του Άρσεθ, τιμής ένεκεν για την θυσία του.

Από τότε ξεκινούν ουσιαστικά οι ιστορικοί χρόνοι της Amruna όπου οι θεοί ξεκίνησαν, χωρίς να χάσουν τις υπόλοιπες δυνάμεις τους να έρχονται και να παρέρχονται στον κόσμο μέσα από το θαύμα του κύκλου της ζωής.