Awakened Souls

"Στις νέες πορείες," είπε ο Λιφ και σήκωσε το ποτήρι του. Με τους νεαρούς να ακολουθούν, "Στην εξερεύνηση του κόσμου" ακολούθησε όλο φλόγα στα μάτια ο Τσεκμέιτ και γέλασε.

Στιγμές αργότερα ο Λιφ χαμήλωσε τους τόνους και ξαναπήρε το λόγο, "μου πε εδώ ο μορφονιός την πρότασή σου για το μερκούριο και συμφωνώ θα ναι η επισφράγιση του τι πρόκειται να ακολουθήσει από εδώ και μπρος και πρέπει να στε έτοιμοι για όλα καθώς όσο αυξάνεται η ισχύς τόσο αυξάνονται και οι κίνδυνοι, ειδικά όταν κάποιος είναι όσο θερμοκέφαλος είστε εσείς οι δύο." Γέλασε αυτάρεσκα και γεύτηκε απαλά το κρασί του.

"Εσύ στα νησιά και ο Τσεκμέιτ στην Χελκάνι με την Αστάσκο να σας συνδέει. Εξαιρετικό το πλάνο και εξαιρετικά τα κέρδη. Όλων των ειδών" είπε και γέλασε πονηρά. Βυθίστηκε αργά στην πολυθρόνα του ακούγοντας τα κουτσομπολιά των νέων μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Τότε ο Τσέκμειτ σηκώθηκε τον σκέπασε ζεστά και πήρε τη Σόρμπι στο δωμάτιο για να μην κάνουν φασαρία.

Καθώς έπινε το κρασί του της είπε, "μην ανησυχείς κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα πάει στο κρεβάτι, για πες, είσαι έτοιμη για το ταξίδι; Εγώ αποφάσισα πριν την Χελκάνι να πάω να βρω αυτό τον τυφλό που ανέφερε ο Λιφ, αλλά πριν σου πω τα σχέδιά μου πες μου το πλάνο σου" την κοίταξε με όρεξη για κουβέντα και φλόγα για φανταστικές περιπέτειες και περίμενε να την ακούσει.

Η Σόρμπι βολεύτηκε στο κρεβάτι του Τσέκμειτ οκλαδόν και τελειώνοντας το κρασί της είπε,
"Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά, θα αυξήσω τον στόλο μου και το πλήρωμα μου. Ακόμα δεν μπορώ να σου πω αριθμό γιατί και για εμένα θα είναι στοίχημα. Ταυτόχρονα θα διαβάζω για τις εξετάσεις λογιστικής. Τσέκαρα πότε είναι οι επόμενες, ίσα που προλαβαίνω αλλά πρέπει να το πάρω το χαρτί. Αύριο πριν φύγουμε θα περάσω να δανειστώ τα βιβλία από την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Ο καθηγητής Χιθ μου έδωσε ένα πάσο για την βιβλιοθήκη και επειδή είναι σφραγισμένο από τον ίδιο δεν έχω περιορισμό ούτε στα βιβλία που μπορώ να δανειστώ, ούτε στον χρονικό πλαίσιο. Αααα η φάση με τον Ρόρο ήταν απίστευτη, έπρεπε να είσαι μπροστά. Νομίζω ότι ο καθηγητής κατουρήθηκε από την χαρά του"
Η Σόρμπι άρχισε να διηγείται για την μέρα της. Μίλησαν για αρκετή ώρα και σιγά σιγά καθώς η κούραση σκέπαζε τα μάτια τους, οδηγήθηκαν χωρίς να το καταλάβουν αγκαλιασμένοι κάτω απο τα σκεπάσματα του κρεβατιού.

Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μπήκαν από το παράθυρο του δωματίου και η Σόρμπι άνοιξε τα μάτια της. Ο Τσέκμειτ δίπλα της ακόμα κοιμόταν, ενώ από την κουζίνα ακούγονταν μικροί θόρυβοι του πρωινού που ετοίμαζε ο Λιφ. Η Σόρμπι σηκώθηκε και κοίταξε τον Τσέκμειτ που κοιμόταν δίπλα της σαν παιδάκι. Χαμογέλασε μόνη της και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Έβγαλε από την τσάντα της ένα κολιέ που είχε φτιάξει γι αυτόν και το άφησε στο μαξιλάρι δίπλα του. Ετοίμασε τα πράγματα της και βγήκε έξω. Αφού τελείωσε με το μπάνιο, κάθισε στο τραπέζι με τον Λιφ, το ξωτικό ήδη έτρωγε.
"Ακόμα κοιμάται ε; Δεν μπορώ να καταλάβω τι έρωτα έχει αυτό το παιδί με τον ύπνο." αναστέναξε ο Λιφ πίνοντας το τσάι του. Η Σόρμπι χαχάνισε.
"Η λίστα που μου άφησες για τα βιβλία είναι υπερπλήρης. Αν τα καταφέρεις μικρή να ολοκληρώσεις όλα αυτά που έχεις γραμμένα θα σκεφτώ πολύ σοβαρά να σου προτείνω δουλειά εδώ" είπε ο Λιφ πρόσχαρα. Η Σόρμπι γέλασε. "Πρέπει να τα βγάλω. Έμαθα ότι η εταιρεία κάθε πόλης που χρηματοδοτεί τις κεντρικές εξετάσεις δίνει κάτι σαν υποτροφία στους άριστους της εξέτασης. Στοχεύω για εκεί" είπε η Σόρμπι κρατσανίζοντας το παξιμάδι της με λίγο μέλι και φέτα κατσικίσια. Λίγες στιγμές μετά ήταν έτοιμη. Σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα. "Μην τον ξυπνήσεις. Άστον να ξεκουραστεί. Άσε που...θα ήτααν περίεργο. Δεν είμαι καλή σ αυτά" είπε η Σόρμπι. Αγκάλιασε αιφνιδιαστικά τον Λιφ και του χαμογέλασε. "Τα λέμε σε μισό χρόνο γέρο! χα χα χα. να είστε καλά!"

Δύο ώρες μετά η Σόρμπι ήταν πίσω από το τιμόνι της Ωρόρα. Είχε δανειστεί τα βιβλία που ήθελε και ήταν έτοιμη για τη νέα της περιπέτεια.
"ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΟΥΛΜ. ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΣΑΑΑΑΑΑΑ" Ο καθηγητής Χιθ Ντέγκον είχε μια αγκαλιά βιβλία στα χέρια του και μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα και έτρεχε προς την Ωρόρα. "ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕΕΕΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩΩΩΩΩΩΩΩ"
Η Σόρμπι κοίταζε αιφνιδιασμένη τον άντρα και απορούσε. "Ω μα τι στο καλό! ΝΕΕΕΕΙΛ"
Ο Νέιλ δεν χρειαζόταν άλλη κουβέντα. Με γρήγορες κινήσεις και με βοήθεια από άλλους του πληρώματος, έριξε ένα γερό σχοινί και τράβηξε τον καθηγητή πάνω στην Ωρόρα. Ο καθηγητής έπεσε στα γόνατα από το λαχάνιασμα και βάλθηκε να επανέλθει στους φυσιολογικούς του ρυθμούς.
"Εευυχχ Ευυχα ρι σσστώ" είπε τελικά "Θα σσσας είμαι..........χχρή σιμος" κατάφερε να πει και ξάπλωσε με την πλάτη στο κατάστρωμα.

Η Σόρμπι γέλασε. Θα ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εξάμηνο! "Γυριζουμε Σπεραντζααααααααααααα" φώναξε η Σόρμπι και όλο το πλήρωμα άρχισε να φωνάζει χαρούμενο. Η Ωρόρα άφησε πίσω το λιμάνι, με τελικό προορισμό το νησί τους. Την Σπεράντζα.

Ξύπνησε το πρωί με λαχτάρα να γευτεί τη γεύση της μία τελευταία φορά πριν φύγει όμως η πλευρά της ήταν αδειανή.

Σόρμπιιιι ψιθύρισε με όση πρωινή ενέργεια είχε όμως δεν ακούστηκε απάντηση.

"Έφυγε, σιγά μην σε περίμενε να ξυπνήσεις!" του φώναξε από μέσα ο Λιφ και όπως γύρισε πλευρό βρήκε το δώρο της στο μαξιλάρι. Ήταν κοχύλι της θάλασσας και δύο μαργαριτάρια βουτηγμένα σε βάμμα γκριζο-πορφυρο-γάλαζο. Το έφερε στο πρόσωπό του και μύρισε το άρωμά της και ξάπλωσε με κλειστά τα μάτια για λίγα δεύτερα αναπνέοντας βαθιά και ήρεμα.

Σηκώθηκε και πήρε πρωινό στην κουζίνα ενώ του μιλούσε ο Λιφ. Με τη Σόρμπι μακριά η συγκέντρωσή του πλέον στρεφόταν στο μεγάλο ταξίδι προς την Χελκάνι και ίσως μια ενδιάμεση στάση στη Σελάντια. "Λιφ πρέπει να ετοιμάσουμε το ταξίδι, σε έξι μήνες πρέπει να έχω γυρίσει και να έχουμε αποτελέσματα για το σχέδιό μας!"

"Εντάξει μικρέ έλα να οργανωθούμε..."

Όλη η μέρα και οι επόμενες ημέρες κύλησαν με την προπαρασκευή του ταξιδιού.

Σύντομα θα ήταν έτοιμος για μία ακόμη περιπέτεια ακόμη στον κόσμο της Αμρούνα...

Τέλος Κεφαλαίου