Φτάσανε νωρίς στο φρουραρχείο και μπήκανε με γοργό βήμα στο κτίριο μέχρι το γραφείο του Γκον. Προφανώς είχαν φτάσει όλοι από νωρίς και περίμεναν για να ξεκινήσει η συνάντηση. Χτύπησε την πόρτα και αφού τους χαιρέτησαν όλους πήραν τις θέσεις τους στο οβάλ γραφείο. Ο Γκον στην κορυφή, αριστερά Αντράκ και δίπλα του ο Λέβα, δεξιά ο Λιφ, δίπλα στον Λέβα δύο άγνωστες φάτσες και δίπλα στον Λιφ, η γραμματέας του Γκον που θα κρατούσε τα πρακτικά.
Πρώτος πήρε το λόγο ο Γκον και όλοι σηκώθηκαν σε ένδειξη σεβασμού. "Κύριοι, μαζευτήκαμε εδώ σήμερα γιατί η ζωή μας όπως την ξέραμε στο λιμάνι κινδυνεύει να αλλάξει ριζικά, αν δεν κάνουμε κάτι γι αυτό. Μαζί μας σήμερα είναι και οι συνεργάτες μας στη Σελάντια, ο Βέλοκ και ο Μοκρ οι οποίοι έρχονται με νέα που πρέπει να μας προβληματίσουν".
Οι δύο ξένοι ήταν άνθρωποι, μεσήλικες, στιβαροί και σκυθρωποί, αντιμετώπιζαν με μέγιστο σεβασμό τον Γκον και δεν κοιτούσαν κανέναν άλλον του τραπεζιού. "Οι εφοπλιστές της Σελάντια θέλουν να εξαγοράσουν μεγαλύτερο μερίδιο του λιμανιού και να περιορίσουν το ρόλο του ελεύθερου συνδικάτου των λιμανιών" είπε ο Γκον βυθίζοντας σε σκέψεις το δωμάτιο. "Όπως ξέρετε οι εκλογές που κέρδισε το συνδικάτο πρόσφατα δεν έκατσαν καλά στα παιδιά της πρωτεύουσας. Για να το φέρουν τούμπα θέλουν να "επενδύσουν σε δύο νέες προβλήτες, δικές τους αποθηκευτικές και τελωνειακές εγκαταστάσεις και εξαγορά χρεωμένων μικρότερων εταιρειών αλλάζοντας άρδην την ισορροπία και οικονομικά και αριθμιτικά μέσα στο λιμάνι."
Σε εκείνο το σημείο πήρε το λόγο ο Βέλοκ, "κύριοι βρισκόμαστε εδώ σήμερα με αυτήν την πληοροφορία για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για το τι πρόκειται να έρθει στην Αστάσκο. Είναι επιτακτική ανάγκη να καταστρώσουμε ένα σχέδιο δράσης προτού έρθει η οικονομική πρόταση από την πρωτεύουσα. Έχουμε περίπου 6 με 8 μήνες. Οι εφοπλιστική κοινότητα ετοιμάζεται να μαζέψει το κεφάλαιο και να καταθέσει τις προτάσεις της στο Συμβούλιο. Η σαρωτική νίκη των πρασίνων στις εκλογές καλλιεργεί την αίσθηση ότι οι εφολπιστές θα χάσουν κέρδη. Οπότε στοχεύουν στον περιορισμό του συνδικάτου με νόμιμους και παράνομους τρόπους. Τους νόμιμους τους ξέρετε, τους παράνομους μπορείτε να τους φανταστείτε, πρέπει να προετοιμαστείτε για παν ενδεχόμενο."
Ο Άντρακ χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι, "δεν θα επιτρέψω ξένους να πουλάνε μαγκιές στο λιμάνι μας!" Το πρόσωπό του ήταν κατακόκκινο και κάτω από την ένταση κρυβόταν ένα ηφαίστειο οργής, θυμού και αγανάκτησης. "Πρέπει να καθαρίσουμε τις ζώνες μας από τα τσιράκαι των Σελαντιανών, δεν μπορούμε να ρισκάρουμε προβοκάτσιες και επιθέσεις, σπίτια, γραφεία, καράβια, εγκαταστάσεις, δεν γίνεται!" Ξανά η γροθιά του βρήκε το τραπέζι με τον γδούπο να είναι πιο βαρύς και ισχυρός από πριν.
Τον λόγο πήρε ο Λιφ, "καταφέραμε να χτίσουμε σιγά σιγά τα πάντα, από την αρχή του συνδικάτου, να πάρουμε κομμάτια της ζωής μας πίσω, να ανοιχτούμε και οικονομικά και πολιτικά και καταφέραμε να παίζουμε επί ίσοις όροις, όμως εδώ δεν θα τα καταφέρουμε μόνοι μας, πρέπει να βρούμε συμμάχους, ήδη έχουμε κάνει την αρχή", γύρισε και κοίταξε τη Σόρμπι και εκείνη τινάχτηκε ελαφριά, η δύναμή μας είναι η έξοδος προς τη θάλασσα. Θεωρώ πως θα ήταν σόφρον να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα και προς τα έξω. Οι της Έρουμε δεν θα ασχοληθούν πάρα πολύ. Το ξέρουμε, κάθονται στη γωνιά τους και παίζουν το παιχνίδι της Σελάντια. Η επλίδα μας είναι να βρούμε τα νησιά και τα βόρεια λιμάνια κυρίως της πρωτεύουσας Χελκάνι. Καιρό έψαχναν να βρουν ένα πάτημα στην Αστάσκο πιο στιβαρό. Νομίζω είναι η ευκαιρία μας."
Ο Γκον γύρισε και κοίταξε τους δύο νέους διαπεραστικά, "η φίλη μας εδώ από τα νησία ήρθε μία μέρα στο όνομά σου, ζήτησε και αγόρασε την θέση της εδώ, έφυγε, περιπλανήθηκε, γύρισε γεμάτη και προμήθευσε με πράγματα και μάλλον ανακάλυψε και πράγματα για τα οποία δεν μας έχει πει τίποτα, πάντα έχοντας ως συνεργάτη τον μικρό σου Λιφ. Είναι μία καλή ευκαιρία να μας πείτε τι κανονίζετε, ανοιχτά, αν είναι να πάμε σε πόλεμο, πρέπει να ξέρουμε όλα τα χαρτιά μας. Σας ακούω, λοιπόν, πριν συνεχίσουμε πρώτα εσύ καλή μου..."
Role Playing Writing Game
Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Ήταν η στιγμή που τόσα χρόνια περίμενε. Η καρδιά της ήταν έτοιμη να βγει από το στέρνο της, την ένιωθε να χτυπά τόσο δυνατά και αισθανόταν τα μάγουλα της να καίνε. Ξερόβηξε και κατάπιε αργά και με σταθερή φωνή χαιρέτισε έναν έναν όσους βρίσκονταν στην συνάντηση αυτή. Εξιστόρησε συνοπτικά πληροφορίες για το ποια είναι και πως έκλεισε η πρώτη δουλειά με τον Λιφ και τον Γκον, επαγρυπνώντας πάντα μην πει κάτι που δεν πρέπει. Η ματιά της κινούνταν περισσότερο στον Λιφ, τον Λέβα και τον Γκον, κυρίως στον τελευταίο και πρόσεχε ιδιαίτερα να κάνει εξίσου αρκετή οπτική επαφή με τα νέα άτομα που δεν γνώριζε. Μιλούσε σταθερά και με πυγμή. Έφτασε κάποια στιγμή στην υπόθεση των Ράουν.
"Θα μου επιτρέψετε πως όσο κι αν ανοίξω τα χαρτιά μου, κάποιες πληροφορίες παραμένουν απόρρητες. Η στάση αυτή δεν έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη, όσο με την επιβίωση της Ωρόρα και κατ' επέκταση των νησιών της Ελπίδας. Τι αξία έχω εάν σας δώσω το κεφάλι μου στο πιάτο; Παρόλα αυτά η ίδια αυτή στάση με κινεί να θέλω να δημιουργήσω ασφαλή τείχη προστασίας και φυσικά συμμάχους με υψηλή ακεραιότητα. Όπως εσείς παλεύετε για την Αστάσκο, εγώ παλεύω για τα νησιά. Εδώ και χρόνια τα νησιά είναι σχεδόν παρατεταμένα. Πολλά μικρότερα νησιά επιβιώνουν εξαιτίας της Ωρόρας και δεν το λέω με έπαρση, αλλά με απόλυτη στεναχώρια. Τα Ράουν όπως είδατε από το δείγμα που φέραμε είναι άξια επέκτασης, όμως -χωρίς να με περάσετε για δεισιδαίμονα ναυτικό- η περιοχή ΑΠΑΙΤΕΙ σεβασμό στον χειρισμό." η Σόρμπι έβηξε ξανά κερδίζοντας χρόνο και προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις τις σε μια σειρά. Αισθανόταν ότι μιλούσε, χωρίς να λέει κάτι το ουσιαστικό. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Οι σύμμαχοι μου, αποτελούν σύσσωμα τα νησιά της Ελπίδας, το μικρό Ουν και εντελώς εχέμυθα θέλω να πω μεταξύ μας πως το λημέρι μου βρίσκεται στα Ράουν. Δυνητικά υπάρχει κάποιο έρεισμα στο Έρος, το οποίο στους επόμενους μήνες μπορεί να καλλιεργηθεί περισσότερο και ήδη έχω σχέδια για έναν μικρό στόλο. Το Έρος θα συμπλεύσει με εμάς. Το γνωρίζω, γιατί όπως ξέρετε και εσείς υπάρχει ένας παλιός διχασμός μεταξύ των θαλασσινών και των στεριανών. Υπήρχε και υπάρχει και είναι δυνατός ακόμα και σήμερα. Δεν έχω καθόλου στοιχεία για το Χελκάνι όμως το Χέλεγκφιν είναι αδερφή πόλη μας. Έχει χρόνια που έχουν σταματήσει οι δοσοληψίες, κυρίως όταν το Χελκάνι μεγάλωσε και έγινε πιο πλούσιο, αλλά θα μπορούσα να πλεύσω εκεί και να αναθερμάνω τις παλιές σχέσεις. Τέλος έχω να πω, πως σκοπεύω σε έξι μήνες να πολλαπλασιάσω τον στόλο μου. Την ίδια στιγμή, σας ζητώ να μου εμπιστευτείτε ακόμα μια σοδιά από μερκούριο για να ενισχύσουμε την θέση μας εδώ. Θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά δεν θα χρειαστεί επιβλέπων" γύρισε και έδειξε το Τσέκμειτ. "Θέλω όμως να θέσω πως η δουλειά αυτή θα παραδοθεί σε έξι μήνες ακριβώς από την στιγμή που η Ωρόρα θα αφήσει το λιμάνι. Μπορείτε να καλλιεργήσετε δοσοληψίες οι οποίες θα έρθουν σε πέρας με την μεταφορά του μερκουρίου εδώ. Ίσως μπορούμε εμείς να εξαγοράσουμε χρεωμένους. Όσο για ότι άκουσα για τις επενδύσεις των πρωτευουσιάνων, καθώς δεν έχω τόσες πληροφορίες για το πως τρέχει ακόμα η Αστάσκο, αυτό που μπορώ να πω είναι το εξής, κι αν κάνουν προβλήτες και αποθήκες τι καλό θα τους κάνει αν δεν έχουν εμπόρους και ναυτικούς να συνεργαστούν;" είπε μ 'ένα ελαφρύ μειδίαμα και σταύρωσε τα χέρια της, ένδειξη ότι είπε όλα όσα είχε να πει. Ήλπιζε αυτό το τελευταίο να μην ήταν πολύ έντονο.
Ξεροκατάπιε και περίμενε τις απαντήσεις των υπολοίπων.
"Θα μου επιτρέψετε πως όσο κι αν ανοίξω τα χαρτιά μου, κάποιες πληροφορίες παραμένουν απόρρητες. Η στάση αυτή δεν έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη, όσο με την επιβίωση της Ωρόρα και κατ' επέκταση των νησιών της Ελπίδας. Τι αξία έχω εάν σας δώσω το κεφάλι μου στο πιάτο; Παρόλα αυτά η ίδια αυτή στάση με κινεί να θέλω να δημιουργήσω ασφαλή τείχη προστασίας και φυσικά συμμάχους με υψηλή ακεραιότητα. Όπως εσείς παλεύετε για την Αστάσκο, εγώ παλεύω για τα νησιά. Εδώ και χρόνια τα νησιά είναι σχεδόν παρατεταμένα. Πολλά μικρότερα νησιά επιβιώνουν εξαιτίας της Ωρόρας και δεν το λέω με έπαρση, αλλά με απόλυτη στεναχώρια. Τα Ράουν όπως είδατε από το δείγμα που φέραμε είναι άξια επέκτασης, όμως -χωρίς να με περάσετε για δεισιδαίμονα ναυτικό- η περιοχή ΑΠΑΙΤΕΙ σεβασμό στον χειρισμό." η Σόρμπι έβηξε ξανά κερδίζοντας χρόνο και προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις τις σε μια σειρά. Αισθανόταν ότι μιλούσε, χωρίς να λέει κάτι το ουσιαστικό. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Οι σύμμαχοι μου, αποτελούν σύσσωμα τα νησιά της Ελπίδας, το μικρό Ουν και εντελώς εχέμυθα θέλω να πω μεταξύ μας πως το λημέρι μου βρίσκεται στα Ράουν. Δυνητικά υπάρχει κάποιο έρεισμα στο Έρος, το οποίο στους επόμενους μήνες μπορεί να καλλιεργηθεί περισσότερο και ήδη έχω σχέδια για έναν μικρό στόλο. Το Έρος θα συμπλεύσει με εμάς. Το γνωρίζω, γιατί όπως ξέρετε και εσείς υπάρχει ένας παλιός διχασμός μεταξύ των θαλασσινών και των στεριανών. Υπήρχε και υπάρχει και είναι δυνατός ακόμα και σήμερα. Δεν έχω καθόλου στοιχεία για το Χελκάνι όμως το Χέλεγκφιν είναι αδερφή πόλη μας. Έχει χρόνια που έχουν σταματήσει οι δοσοληψίες, κυρίως όταν το Χελκάνι μεγάλωσε και έγινε πιο πλούσιο, αλλά θα μπορούσα να πλεύσω εκεί και να αναθερμάνω τις παλιές σχέσεις. Τέλος έχω να πω, πως σκοπεύω σε έξι μήνες να πολλαπλασιάσω τον στόλο μου. Την ίδια στιγμή, σας ζητώ να μου εμπιστευτείτε ακόμα μια σοδιά από μερκούριο για να ενισχύσουμε την θέση μας εδώ. Θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά δεν θα χρειαστεί επιβλέπων" γύρισε και έδειξε το Τσέκμειτ. "Θέλω όμως να θέσω πως η δουλειά αυτή θα παραδοθεί σε έξι μήνες ακριβώς από την στιγμή που η Ωρόρα θα αφήσει το λιμάνι. Μπορείτε να καλλιεργήσετε δοσοληψίες οι οποίες θα έρθουν σε πέρας με την μεταφορά του μερκουρίου εδώ. Ίσως μπορούμε εμείς να εξαγοράσουμε χρεωμένους. Όσο για ότι άκουσα για τις επενδύσεις των πρωτευουσιάνων, καθώς δεν έχω τόσες πληροφορίες για το πως τρέχει ακόμα η Αστάσκο, αυτό που μπορώ να πω είναι το εξής, κι αν κάνουν προβλήτες και αποθήκες τι καλό θα τους κάνει αν δεν έχουν εμπόρους και ναυτικούς να συνεργαστούν;" είπε μ 'ένα ελαφρύ μειδίαμα και σταύρωσε τα χέρια της, ένδειξη ότι είπε όλα όσα είχε να πει. Ήλπιζε αυτό το τελευταίο να μην ήταν πολύ έντονο.
Ξεροκατάπιε και περίμενε τις απαντήσεις των υπολοίπων.
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
"Aν νομίζεις ότι ήρθα επιβλέπων γιατί με διέταξαν είσαι βαθιά γελασμένη" της ψιθύρισε φανερά ενοχλημένος καθώς σηκώθηκε για να μιλήσει.
"Είναι πολύ σημαντική αυτή η πληροφορία από την πρωτεύουσα, όμως ας μην γελιόμαστε κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα, έτσι έκαναν πάντα και έτσι θα συνεχίσουν να κάνουν. Όμως τώρα έχουμε προϋποθέσεις να παλέψουμε καλύτερα και πιο σθεναρά. Ελέγχουμε την πολιτική βούληση του λιμανιού και έχουμε κάνει κάποια ανοίγματα και έπεται συνέχεια." Κοίταξε κατάματα το Λιφ σαν να του ζητά ανεπαίσθητα έγκριση να συνεχίσει.
"Το ταξίδι προς την αναζήτηση και εξόρυξη του μετάλλου, μας άνοιξε τα μάτια σε έναν κόσμο που νομίζαμε ότι είχε εξαφανιστεί αιώνες πριν. Ήρθαμε σε επαφη με πράγματα και καταστάσεις που δεν μπορώ να εξηγήσω, σε μέρη ξεχασμένα από το χρόνο που τυχαία μας συνάντησαν και εξαφανίστηκαν, το ταξίδι αυτό, για να το ξεκαθαρίσουμε, ήταν και δικιά μου επιλογή διότι όπως είχα δηλώσει σε προηγούμενο συμβούλιο, επιθυμώ να δρω και να ενεργώ στο λιμάνι περισσότερο, και τώρα που το λήξαμε συνεχίζω."
Είδε την απορία στα μάτια του Γκον και του Λέβα και συνέχισε, "ξέρω ότι ξέρετε τι κάτι υπάρχει μέσα στην Ωρόρα και αυτό το κάτι είναι η απόδειξη όσων λέμε εδώ, σήμερα. Γι' αυτό ζητώ να αναλάβω εγώ την προσέγγιση της Χελκάνι. Μαζί με τα νησιά, είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα ανάχωμα στην επέκταση της Σελάντια στα δικά μας πράγματα. Ούτε η Κάουρις, ούτε η Φλότσαρ, ούτε Έγκλατερ έχουν κάποια στέρεη βάση για να πατήσουν πόδι για το οτιδήποτε. Μόνο εμείς ζούμε κάπως αυτόνομα. Με το Λιφ έχουμε περάσει ώρες να συζητάμε και να μου λέει όλες εκείνες τις ιστορίες που γεμίζουν με όνειρα και φαντασίες το μυαλό, όμως επίσης έχουμε περάσει και ώρες να μου μαθαίνει πως δουλεύουν τα πράγματα εντός και εκτός πρωτεύουσας." Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του και το βλέμμα καθώς επέστρεψε στη θέση του. Ήταν η στιγμή να μιλήσει κάποιος μεγαλύτερος. Ο μόνος που δεν είχε μιλήσει ακόμη ήταν ο Λέβα.
"Ωραία όλα αυτά που ακούω, αλλά ας μείνουμε στο παρόν, συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να συναιτεριστούμε τους βόρειους και πρέπει να οργανωθούμε βάση αυτού. Σε έξι μήνες λοιπόν θα συγκαλέσουμε μέγα συμβούλιο με εκπροσώπους όλων των μεριών, συν τον στόλο της μικρής, συν τις νέες συμφωνίες με τους Βόρειους, καλό θα ήταν να μείνουμε όσο πιο αναίμακτοι γίνεται για να μην γίνουμε μπάχαλοι. Και να αυξήσουμε την προστασία του λιμανιού για να χουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Συμφωνούμε όλοι;"
Όλοι έτειναν θετικά και ξαφνικά γύρισαν στη Σόρμπι. Ο Γκον την κοίταξε αυτάρεσκα, "λοιπόν, υπάρχει κάτι ακόμη που μας χρωστάς να μας πείς, έτσι;"
"Είναι πολύ σημαντική αυτή η πληροφορία από την πρωτεύουσα, όμως ας μην γελιόμαστε κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα, έτσι έκαναν πάντα και έτσι θα συνεχίσουν να κάνουν. Όμως τώρα έχουμε προϋποθέσεις να παλέψουμε καλύτερα και πιο σθεναρά. Ελέγχουμε την πολιτική βούληση του λιμανιού και έχουμε κάνει κάποια ανοίγματα και έπεται συνέχεια." Κοίταξε κατάματα το Λιφ σαν να του ζητά ανεπαίσθητα έγκριση να συνεχίσει.
"Το ταξίδι προς την αναζήτηση και εξόρυξη του μετάλλου, μας άνοιξε τα μάτια σε έναν κόσμο που νομίζαμε ότι είχε εξαφανιστεί αιώνες πριν. Ήρθαμε σε επαφη με πράγματα και καταστάσεις που δεν μπορώ να εξηγήσω, σε μέρη ξεχασμένα από το χρόνο που τυχαία μας συνάντησαν και εξαφανίστηκαν, το ταξίδι αυτό, για να το ξεκαθαρίσουμε, ήταν και δικιά μου επιλογή διότι όπως είχα δηλώσει σε προηγούμενο συμβούλιο, επιθυμώ να δρω και να ενεργώ στο λιμάνι περισσότερο, και τώρα που το λήξαμε συνεχίζω."
Είδε την απορία στα μάτια του Γκον και του Λέβα και συνέχισε, "ξέρω ότι ξέρετε τι κάτι υπάρχει μέσα στην Ωρόρα και αυτό το κάτι είναι η απόδειξη όσων λέμε εδώ, σήμερα. Γι' αυτό ζητώ να αναλάβω εγώ την προσέγγιση της Χελκάνι. Μαζί με τα νησιά, είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα ανάχωμα στην επέκταση της Σελάντια στα δικά μας πράγματα. Ούτε η Κάουρις, ούτε η Φλότσαρ, ούτε Έγκλατερ έχουν κάποια στέρεη βάση για να πατήσουν πόδι για το οτιδήποτε. Μόνο εμείς ζούμε κάπως αυτόνομα. Με το Λιφ έχουμε περάσει ώρες να συζητάμε και να μου λέει όλες εκείνες τις ιστορίες που γεμίζουν με όνειρα και φαντασίες το μυαλό, όμως επίσης έχουμε περάσει και ώρες να μου μαθαίνει πως δουλεύουν τα πράγματα εντός και εκτός πρωτεύουσας." Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του και το βλέμμα καθώς επέστρεψε στη θέση του. Ήταν η στιγμή να μιλήσει κάποιος μεγαλύτερος. Ο μόνος που δεν είχε μιλήσει ακόμη ήταν ο Λέβα.
"Ωραία όλα αυτά που ακούω, αλλά ας μείνουμε στο παρόν, συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να συναιτεριστούμε τους βόρειους και πρέπει να οργανωθούμε βάση αυτού. Σε έξι μήνες λοιπόν θα συγκαλέσουμε μέγα συμβούλιο με εκπροσώπους όλων των μεριών, συν τον στόλο της μικρής, συν τις νέες συμφωνίες με τους Βόρειους, καλό θα ήταν να μείνουμε όσο πιο αναίμακτοι γίνεται για να μην γίνουμε μπάχαλοι. Και να αυξήσουμε την προστασία του λιμανιού για να χουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Συμφωνούμε όλοι;"
Όλοι έτειναν θετικά και ξαφνικά γύρισαν στη Σόρμπι. Ο Γκον την κοίταξε αυτάρεσκα, "λοιπόν, υπάρχει κάτι ακόμη που μας χρωστάς να μας πείς, έτσι;"
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Η Σόρμπι κοίταξε τον Τσέκμειτ έντονα. Έπειτα στράφηκε στον Γκον και έκανε νόημα για όλους, πήρε ξανά την θέση της. Ο Γκον ένευσε και ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Η Σόρμπι κοίταξε με αμφιβολία την γραμματέα και κοίταξε ξανά τον Γκον. "Θα ήθελα να λήξει εδώ η επίσημη καταγραφή της συνεδρίας μας" είπε όλο νόημα. Ο Γκον δεν πήρε στιγμή τη ματιά του από πάνω της "Λήξη συνεδρίας" είπε με βροντερή φωνή. "Μπορείς να φύγεις Ζιζέλ, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Συνέχισε στο γραφείο σου και έρχομαι σε λίγο" είπε στην γυναίκα, η οποία δίχως να ρωτήσει κάτι άλλο, μάζεψε τα πράγματα της και εξήλθε του δωματίου. "Ελπίζω να αξίζει αυτό" είπε ο Γκον αφού πέρασαν λίγες στιγμές ησυχίας.
Η Σόρμπι φανερά αγχωμένη σηκώθηκε και πήγε και κοντοστάθηκε στην πόρτα. Αφουγκράστηκε λίγο και επιστρέφοντας κοίταξε τον Γκον κατάματα.
"Δεν έχετε πλεύσει ποτέ για να γνωρίζετε τι υπάρχει εκεί έξω. Συγχωρέστε την αναίδεια μου, όμως έχασα κάποιον από το πλήρωμα μου σε αυτό το ταξίδι" είπε η Σόρμπι και έσφιξε τα δόντια της. "Ακούτε. Αυτό κάνετε οι στεριανοί. Ακούτε και σχεδιάζετε και τρώγεστε και πολεμάτε με ό,τι ακούτε. Δεν θέλω να βαρύνω το κλίμα. Φυσικά και θα αξίζει. Στην Ωρόρα πάνω υπάρχει κάτι το οποίο από ακαδημαϊκούς ακόμα θεωρείται πως έχει περάσει στην ιστορία αυτού του τόπου, ένα μωρό Εκκάιαρ. Το οποίο με θεωρεί μαμά του. Το οποίο θα μπορούσε, αν εκπαιδευτεί, να αποτελέσει δυνατό χαρτί, το οποίο απότι πληροφορηθήκαμε σχετίζεται επίσης με τους μαγνητικούς πόλους, με την μαγεία της Αμρούνα. Τα Ράουν είναι το λημέρι μου, έμαθα να πλέω μέσα από αυτά, έμαθα να πλέω μέσα σε αυτά, έμαθα να κοιτάω τον θάνατο όσο κι αν θωρούμαι μικρή. Είμαι η κόρη του αρχηγού Καέλουμ των Ελπίδας. Επέστρεψα με περισσότερη γνώση απότι πριν. Το Ουν είναι αδερφο νησί μας, γιατί εκεί αφήσαμε κατοίκους της Σπεράντζα πολλά εκατοντάδες χρόνια πριν ως έναυσμα πριν τα Ράουν. Γιατί τα Ράουν είναι πολύτιμα, αλλά και επικίνδυνα. Στα Ράουν..." κάθισε χυμένη στην καρέκλα και χαμήλωσε το κεφάλι της. Θα την πίστευαν; Σήκωσε το κεφάλι της και συνέχισε δυναμικά "Ο λόγος που κανένας ναυτικός δεν επιστρέφει από τα Ράουν δεν είναι τόσο ο καιρός, όσο τα πλάσματα που ζουν εκεί. Οι Σειρήνες. Οι Σειρήνες κρατάνε στα χέρια τους την θέληση της θεάς μας" η Σόρμπι σφίχτηκε με τα λόγια της, θα την θεωρούσαν δεισιδαίμονα ή θρησκόληπτη, αλλά ήταν η αλήθεια. "Τα Ράουν είναι για λίγους. Ο πατέρας μου είχε μια σχέση με το μέρος που απότι φαίνεται έχει περάσει μέσα μου. Έιμαι η μοναδική από το σύμπλεγμα μας που μπορώ να περάσω τα Ράουν. Κάποιοι θα πουν οτι είναι επειδή δεν φοβάμαι. Όπως είπα, οι ναυτικοί ζούμε με τον θάνατο. Όμως οι Σειρήνες...σε κρίνουνε. Είναι πλάσματα που μπαίνουν στο μυαλό σου και ζυγίζουν την αξία σου. Σε κρίνουν σαν την θεά. Υπολογίζουν αν έχεις αξία να περάσεις στον κόσμο τους. Η κρίση μου...δεν ήταν μόνο για να περάσω αυτή τη φορά. Θα έπαιρνα κάτι από τον τόπο τους. Και το έμαθαν. Το ήξεραν όταν μπήκαν στο κεφάλι μου. Κι όμως μας το επέτρεψαν."
Η Σόρμπι τους κοίταξε έναν έναν και κατέληξε στον Τσέκμειτ. "Αν δεν με πιστεύετε, έχετε κάποιον δικό σας να σας πει την εμπειρία του. Οι ναυτικοί παίρνουμε όρκο. Ότι σας λέω, θέλω, όχι...απαιτώ να μείνουν μεταξύ μας. Δεν γίνεται να μαθευτεί η αλήθεια για τα Ράουν. Κι αν ακόμα και τον δικό σας δεν εμπιστεύεστε, σας προσκαλώ στο επόμενο ταξίδι μου. Όποιος θέλει μπορεί να συνοδεύσει την Ωρόρα. Στην θάλασσα όμως, όλοι μας είμαστε στο χέρι της θεάς. Η ζωή δεν έχει αξία. Ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι νομίζουμε. Και εγώ είμαι ένας ταπεινός εξερευνητής που πλέει πάνω στο χέρι της θεάς μου" Η Σόρμπι είχε αδειάσει από ζωή, όμως τα μάτια της καίγανε από αγάπη. Αυτό το παράδοξο των ναυτικών, είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην θεά της, στην θάλασσα.
"Αυτά είναι τα απόρρητα, που μόλις μοιράστηκα μαζί σας. Δεν θα τα έλεγα ανησυχητικά, ίσως γιατί τα έχω συνηθίσει. Σίγουρα όμως είναι απαιτητικά στον χειρισμό τους" είπε και σταύρωσε τα χέρια της.
Η Σόρμπι φανερά αγχωμένη σηκώθηκε και πήγε και κοντοστάθηκε στην πόρτα. Αφουγκράστηκε λίγο και επιστρέφοντας κοίταξε τον Γκον κατάματα.
"Δεν έχετε πλεύσει ποτέ για να γνωρίζετε τι υπάρχει εκεί έξω. Συγχωρέστε την αναίδεια μου, όμως έχασα κάποιον από το πλήρωμα μου σε αυτό το ταξίδι" είπε η Σόρμπι και έσφιξε τα δόντια της. "Ακούτε. Αυτό κάνετε οι στεριανοί. Ακούτε και σχεδιάζετε και τρώγεστε και πολεμάτε με ό,τι ακούτε. Δεν θέλω να βαρύνω το κλίμα. Φυσικά και θα αξίζει. Στην Ωρόρα πάνω υπάρχει κάτι το οποίο από ακαδημαϊκούς ακόμα θεωρείται πως έχει περάσει στην ιστορία αυτού του τόπου, ένα μωρό Εκκάιαρ. Το οποίο με θεωρεί μαμά του. Το οποίο θα μπορούσε, αν εκπαιδευτεί, να αποτελέσει δυνατό χαρτί, το οποίο απότι πληροφορηθήκαμε σχετίζεται επίσης με τους μαγνητικούς πόλους, με την μαγεία της Αμρούνα. Τα Ράουν είναι το λημέρι μου, έμαθα να πλέω μέσα από αυτά, έμαθα να πλέω μέσα σε αυτά, έμαθα να κοιτάω τον θάνατο όσο κι αν θωρούμαι μικρή. Είμαι η κόρη του αρχηγού Καέλουμ των Ελπίδας. Επέστρεψα με περισσότερη γνώση απότι πριν. Το Ουν είναι αδερφο νησί μας, γιατί εκεί αφήσαμε κατοίκους της Σπεράντζα πολλά εκατοντάδες χρόνια πριν ως έναυσμα πριν τα Ράουν. Γιατί τα Ράουν είναι πολύτιμα, αλλά και επικίνδυνα. Στα Ράουν..." κάθισε χυμένη στην καρέκλα και χαμήλωσε το κεφάλι της. Θα την πίστευαν; Σήκωσε το κεφάλι της και συνέχισε δυναμικά "Ο λόγος που κανένας ναυτικός δεν επιστρέφει από τα Ράουν δεν είναι τόσο ο καιρός, όσο τα πλάσματα που ζουν εκεί. Οι Σειρήνες. Οι Σειρήνες κρατάνε στα χέρια τους την θέληση της θεάς μας" η Σόρμπι σφίχτηκε με τα λόγια της, θα την θεωρούσαν δεισιδαίμονα ή θρησκόληπτη, αλλά ήταν η αλήθεια. "Τα Ράουν είναι για λίγους. Ο πατέρας μου είχε μια σχέση με το μέρος που απότι φαίνεται έχει περάσει μέσα μου. Έιμαι η μοναδική από το σύμπλεγμα μας που μπορώ να περάσω τα Ράουν. Κάποιοι θα πουν οτι είναι επειδή δεν φοβάμαι. Όπως είπα, οι ναυτικοί ζούμε με τον θάνατο. Όμως οι Σειρήνες...σε κρίνουνε. Είναι πλάσματα που μπαίνουν στο μυαλό σου και ζυγίζουν την αξία σου. Σε κρίνουν σαν την θεά. Υπολογίζουν αν έχεις αξία να περάσεις στον κόσμο τους. Η κρίση μου...δεν ήταν μόνο για να περάσω αυτή τη φορά. Θα έπαιρνα κάτι από τον τόπο τους. Και το έμαθαν. Το ήξεραν όταν μπήκαν στο κεφάλι μου. Κι όμως μας το επέτρεψαν."
Η Σόρμπι τους κοίταξε έναν έναν και κατέληξε στον Τσέκμειτ. "Αν δεν με πιστεύετε, έχετε κάποιον δικό σας να σας πει την εμπειρία του. Οι ναυτικοί παίρνουμε όρκο. Ότι σας λέω, θέλω, όχι...απαιτώ να μείνουν μεταξύ μας. Δεν γίνεται να μαθευτεί η αλήθεια για τα Ράουν. Κι αν ακόμα και τον δικό σας δεν εμπιστεύεστε, σας προσκαλώ στο επόμενο ταξίδι μου. Όποιος θέλει μπορεί να συνοδεύσει την Ωρόρα. Στην θάλασσα όμως, όλοι μας είμαστε στο χέρι της θεάς. Η ζωή δεν έχει αξία. Ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι νομίζουμε. Και εγώ είμαι ένας ταπεινός εξερευνητής που πλέει πάνω στο χέρι της θεάς μου" Η Σόρμπι είχε αδειάσει από ζωή, όμως τα μάτια της καίγανε από αγάπη. Αυτό το παράδοξο των ναυτικών, είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην θεά της, στην θάλασσα.
"Αυτά είναι τα απόρρητα, που μόλις μοιράστηκα μαζί σας. Δεν θα τα έλεγα ανησυχητικά, ίσως γιατί τα έχω συνηθίσει. Σίγουρα όμως είναι απαιτητικά στον χειρισμό τους" είπε και σταύρωσε τα χέρια της.
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Ύστερα από λίγες στιγμές σιωπής και περισυλλογής, ο Γκον, κινήθηκε για να απαντήσει. Κοίταξε πρώτα τον Τσεκμέιτ, εκείνος χαμήλωσε αμέσως το βλέμμα και έγνεψε ανεπαίσθητα. Γύρισε το βλέμμα του και κοίταξε τη Σόρμπι.
"Αν πρόκειται να δουλέψουμε όλοι μαζί για κοινό σκοπό, δεν χωράνε ψέματα και αμφιβολίες σε αυτό το τραπέζι. Μ΄ αρέσεις μικρή, έχεις τσαγανό, αλλά μη νομίζεις ότι έχει μόνο εσύ το προτέρημα της ναυτοσύνης. Έχω ταξιδέψει ολάκερη την Αμρούνα ως έμπορας και αξιωματικός, ο Λιφ έχει τα τριπλάσιά σου και βάλε χρόνια και οι υπόλοιποι έχουν γράψει κι αυτοί τα δικά τους. Επίσης, μη νομίζεις ότι μυστήρια και μαγεία έχει μόνο η θάλασσα, γιατί θα εκπλαγείς αν δεις ποτέ τι βρίσκεται στις εσχατιές της γης και στα έγκατά της. Μόλαταύτα, ακούω με περίσια προσοχή και αποδοχή τα λόγια σου γιατί φαίνεσαι άξιος σύμμαχος, μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο λόγος που είσαι εδώ ανάμεσά μας δεν είναι η ναυτοσύνη σου, ούτε ο μικρός, αυτός που αποφάσισε εξ αρχής να δώσει την ευλογία του στην παρουσία σου είναι ο Λιφ."
Κάθισε αργά στην καρέκλα του και έδωσε το λόγο στο Λιφ.
"Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε είναι ένα κάλπικο δημιούργημα που πασχίζει να σβήσει την παλιά πραγματικότητα. Δεν μας παίρνει να κάνουμε κάτι γι αυτό μιας και οι δυνάμεις μας είναι ελάχιστες μπροστά σε αυτές που κινούν τον κόσμο. Στο επίπεδό μας όμως είναι χρέος μας να κινηθούμε όσο το δυνατό εξυπνότερα. Το Εκκάιαρ είναι επικίνδυνο να βρίσκεται στο λιμάνι μικρή, τα πλάσματα αυτά είναι άγρια, έχουν ένστικτα, όμως αν καταφέρεις και το ελέγξεις τότε για μία φορά ακόμη θα μας αποδείξεις ότι είσαι πολύ πάνω απ΄ το μέσο όρο του κόσμου, όπως και ελπίζουμε." Της έκλεισε με τρόπο το μάτι και συνέχισε.
"Το να μιλάς για θεούς και μαγικά πλάσματα ούτε αυτό σε κάνει ασφαλή, ειδικά εδώ γι' αυτό θα σε παρακαλούσα να είσαι και να είστε όλοι πολύ προσεκτικοί. Είμαστε στόχοι πλέον και πρέπει να ξέρετε ότι όλοι γνωρίζουν πως είμαστε αυτή τη στιγμή εδώ και μιλάμε, ίσως να ξέρουν και ποιοι είναι οι καλεσμένοι μας. Γι' αυτό εφιστώ προσοχή, έχουμε κάρτες να παίξουμε, αλλά για τους θεούς, τα πράγματα είναι επικίνδυνα και πρέπει να είστε όλοι προσεκτικοί και έτοιμοι για το παραμικρό. Θα χρειαστούμε κάποιον που γνωρίζει λίγα περισσότερα πράγματα από όλα αυτά χωρίς να δώσει στόχο. Υπάρχει ένας, σχεδόν ερημίτης, παλιός ταξιδευτής ο οποίος ζει ασκητικά έξω από την πρωτεύουσα. Γέρος, τυφλός, όμως γνωρίζει πολύ καλά τα μυστήρια και τα μυστικά αυτού του κόσμου. Ίσως φτάσει η ευκαιρία να τον επισκεφτούμε κάποια στιγμή, δεν είναι και πολύ έυκολος ούτε να τον βρεις ούτε να του μιλήσεις. Ας λήξουμε τη συνάστηση εδώ για την ώρα, μιας και είμαστε όλοι σε κοινή γραμμή. Ας ετοιμάσουμε τα ταξίδια μας, τα πλάνα μας και να κάνουμε ό,τι είανι δυνατό σ' έξι μήνες να μαστε πάλι όλοι πίσω, έτοιμοι."
Σηκώθηκαν όλοι σεβάσμια προς τον Γκον, "Λήξη συμβουλίου ψιθύρισε, όλοι να είστε ασφαλείς και κατ' ευχήν, καλή επιστροφή και για ότι συμβεί, πάντοτε να μας κρατάτε ενήμερους."
Ένας ένας υποκλίθηκαν και βγήκαν από την αίθουσα. Ο Τσεκμέιτ με τη Σόρμπι βρέθηκαν μόνοι στο πλατύσκαλο και γύρισε το ξωτικό στην νεαρή, "λοιπόν;"...
"Αν πρόκειται να δουλέψουμε όλοι μαζί για κοινό σκοπό, δεν χωράνε ψέματα και αμφιβολίες σε αυτό το τραπέζι. Μ΄ αρέσεις μικρή, έχεις τσαγανό, αλλά μη νομίζεις ότι έχει μόνο εσύ το προτέρημα της ναυτοσύνης. Έχω ταξιδέψει ολάκερη την Αμρούνα ως έμπορας και αξιωματικός, ο Λιφ έχει τα τριπλάσιά σου και βάλε χρόνια και οι υπόλοιποι έχουν γράψει κι αυτοί τα δικά τους. Επίσης, μη νομίζεις ότι μυστήρια και μαγεία έχει μόνο η θάλασσα, γιατί θα εκπλαγείς αν δεις ποτέ τι βρίσκεται στις εσχατιές της γης και στα έγκατά της. Μόλαταύτα, ακούω με περίσια προσοχή και αποδοχή τα λόγια σου γιατί φαίνεσαι άξιος σύμμαχος, μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο λόγος που είσαι εδώ ανάμεσά μας δεν είναι η ναυτοσύνη σου, ούτε ο μικρός, αυτός που αποφάσισε εξ αρχής να δώσει την ευλογία του στην παρουσία σου είναι ο Λιφ."
Κάθισε αργά στην καρέκλα του και έδωσε το λόγο στο Λιφ.
"Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε είναι ένα κάλπικο δημιούργημα που πασχίζει να σβήσει την παλιά πραγματικότητα. Δεν μας παίρνει να κάνουμε κάτι γι αυτό μιας και οι δυνάμεις μας είναι ελάχιστες μπροστά σε αυτές που κινούν τον κόσμο. Στο επίπεδό μας όμως είναι χρέος μας να κινηθούμε όσο το δυνατό εξυπνότερα. Το Εκκάιαρ είναι επικίνδυνο να βρίσκεται στο λιμάνι μικρή, τα πλάσματα αυτά είναι άγρια, έχουν ένστικτα, όμως αν καταφέρεις και το ελέγξεις τότε για μία φορά ακόμη θα μας αποδείξεις ότι είσαι πολύ πάνω απ΄ το μέσο όρο του κόσμου, όπως και ελπίζουμε." Της έκλεισε με τρόπο το μάτι και συνέχισε.
"Το να μιλάς για θεούς και μαγικά πλάσματα ούτε αυτό σε κάνει ασφαλή, ειδικά εδώ γι' αυτό θα σε παρακαλούσα να είσαι και να είστε όλοι πολύ προσεκτικοί. Είμαστε στόχοι πλέον και πρέπει να ξέρετε ότι όλοι γνωρίζουν πως είμαστε αυτή τη στιγμή εδώ και μιλάμε, ίσως να ξέρουν και ποιοι είναι οι καλεσμένοι μας. Γι' αυτό εφιστώ προσοχή, έχουμε κάρτες να παίξουμε, αλλά για τους θεούς, τα πράγματα είναι επικίνδυνα και πρέπει να είστε όλοι προσεκτικοί και έτοιμοι για το παραμικρό. Θα χρειαστούμε κάποιον που γνωρίζει λίγα περισσότερα πράγματα από όλα αυτά χωρίς να δώσει στόχο. Υπάρχει ένας, σχεδόν ερημίτης, παλιός ταξιδευτής ο οποίος ζει ασκητικά έξω από την πρωτεύουσα. Γέρος, τυφλός, όμως γνωρίζει πολύ καλά τα μυστήρια και τα μυστικά αυτού του κόσμου. Ίσως φτάσει η ευκαιρία να τον επισκεφτούμε κάποια στιγμή, δεν είναι και πολύ έυκολος ούτε να τον βρεις ούτε να του μιλήσεις. Ας λήξουμε τη συνάστηση εδώ για την ώρα, μιας και είμαστε όλοι σε κοινή γραμμή. Ας ετοιμάσουμε τα ταξίδια μας, τα πλάνα μας και να κάνουμε ό,τι είανι δυνατό σ' έξι μήνες να μαστε πάλι όλοι πίσω, έτοιμοι."
Σηκώθηκαν όλοι σεβάσμια προς τον Γκον, "Λήξη συμβουλίου ψιθύρισε, όλοι να είστε ασφαλείς και κατ' ευχήν, καλή επιστροφή και για ότι συμβεί, πάντοτε να μας κρατάτε ενήμερους."
Ένας ένας υποκλίθηκαν και βγήκαν από την αίθουσα. Ο Τσεκμέιτ με τη Σόρμπι βρέθηκαν μόνοι στο πλατύσκαλο και γύρισε το ξωτικό στην νεαρή, "λοιπόν;"...
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Απλά δείτε με, σκέφτηκε η Σόρμπι αποφασισμένη.
Η φωνή του Τσέκμειτ την επανέφερε στην πραγματικότητα. "Εε πως...α ναι. Πήγε καλύτερα από ότι περίμενα. Αλλά..." η Σόρμπι γύρισε και κοίταξε τον Τσέκμειτ έντονα. Του έπιασε σφιχτά τον ώμο και αποφασιστικά είπε "Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας, αλλά έχω πίστη στις δυνάμεις μας. Το μυαλό μου ήδη κυλά σε όλα τα ενδεχόμενα και ΄τις δυνατότητες από μέρους μου. Ναι, Τσέκμειτ, μπορούμε να κάνουμε πολλά. Λοιπόν, στο πρόγραμμα μας είναι ο καθηγητής για σήμερα. Χρειάζομαι από εσένα να μιλήσεις με τον Λιφ και να καταλήξετε αν χρειαστεί να φέρω για εσάς άλλο μερκούριο. Η τιμή μου θα είναι η ίδια. Ίσως όμως είναι η τελευταία φορά που θα την κρατήσω τόσο χαμηλή, οπότε είναι ευκαιρία για εσάς!" έκανε η Σόρμπι παιχνιδιάρικα, παίρνοντας ύφος εμπόρου.
Θέλω το πολύ σε δύο μέρες να μπαρκάρω για Σπεράντζα. Εσύ τι σκέφτεσαι; Τί θα κάνεις από δω και πέρα;"
Ήταν νωρίς το μεσημέρι. Ο ήλιος είχε αρχίσει να καίει. Η ημέρα ήταν καθαρή και η Σόρμπι είχε καλό προαίσθημα.
Η φωνή του Τσέκμειτ την επανέφερε στην πραγματικότητα. "Εε πως...α ναι. Πήγε καλύτερα από ότι περίμενα. Αλλά..." η Σόρμπι γύρισε και κοίταξε τον Τσέκμειτ έντονα. Του έπιασε σφιχτά τον ώμο και αποφασιστικά είπε "Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας, αλλά έχω πίστη στις δυνάμεις μας. Το μυαλό μου ήδη κυλά σε όλα τα ενδεχόμενα και ΄τις δυνατότητες από μέρους μου. Ναι, Τσέκμειτ, μπορούμε να κάνουμε πολλά. Λοιπόν, στο πρόγραμμα μας είναι ο καθηγητής για σήμερα. Χρειάζομαι από εσένα να μιλήσεις με τον Λιφ και να καταλήξετε αν χρειαστεί να φέρω για εσάς άλλο μερκούριο. Η τιμή μου θα είναι η ίδια. Ίσως όμως είναι η τελευταία φορά που θα την κρατήσω τόσο χαμηλή, οπότε είναι ευκαιρία για εσάς!" έκανε η Σόρμπι παιχνιδιάρικα, παίρνοντας ύφος εμπόρου.
Θέλω το πολύ σε δύο μέρες να μπαρκάρω για Σπεράντζα. Εσύ τι σκέφτεσαι; Τί θα κάνεις από δω και πέρα;"
Ήταν νωρίς το μεσημέρι. Ο ήλιος είχε αρχίσει να καίει. Η ημέρα ήταν καθαρή και η Σόρμπι είχε καλό προαίσθημα.
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Την κοίταξε για λίγο και το σκέφτηκε. "Θα πάω στο Λιφ, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία αυτού του τύπου στη Σελάντια, ίσως μου πει καμιά ιστορία παραπάνω. Εγώ έβαλα ως στόχο την επίσκεψη στη Χελκάνι. Πρέπει να οργανώσουμε με το Λιφ τις λεπτομέρειες. Μετά τον καθηγητή έλα να μας βρεις. Θα κοιμηθείς σε μας σήμερα." Της έκλεισε το μάτι παιχνιδιάρικα και βάλθηκε να χαζεύει τριγύρω. Ήταν μία όμορφη μέρα. "Θα κανονίσουμε και τα του μερκουρίου κι όλα καλά. Πάμε λοιπόν να σε πάω μέχρι την Ωρόρα".
Ύστερα από λίγη ώρα με βόλτες, πειράγματα και χαχανητά, την χαιρέτησε με μία αγκαλιά στην Ωρόρα και βάλθηκε να πάει στο σπίτι. Ο Λιφ δεν είχε γυρίσει ακόμ, οπότε βάλθηκε μα καθαρίσε, να συμμαζέψει και να φτιάξει το δωμάτιό του. Κούνησε έπιπλα, άλλαξε σεντόνια, σιγύρισε, σκούπισε, καθάρισε και βάλθηκε να περιμένει τον πάτρωνά του στην κουνιστή πολυθρόνα του γραφείου του, διαβάζοντας τα νεά της Σελάντια.
Ύστερα από λίγη ώρα με βόλτες, πειράγματα και χαχανητά, την χαιρέτησε με μία αγκαλιά στην Ωρόρα και βάλθηκε να πάει στο σπίτι. Ο Λιφ δεν είχε γυρίσει ακόμ, οπότε βάλθηκε μα καθαρίσε, να συμμαζέψει και να φτιάξει το δωμάτιό του. Κούνησε έπιπλα, άλλαξε σεντόνια, σιγύρισε, σκούπισε, καθάρισε και βάλθηκε να περιμένει τον πάτρωνά του στην κουνιστή πολυθρόνα του γραφείου του, διαβάζοντας τα νεά της Σελάντια.
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
O καθηγητής Χιθ ήταν πιστός στο ραντεβού του. Είχε μια μεγάλη σακούλα με ψάρια και περίμενε καρτερικά. Μόλις είδε την Σόρμπι τα μάτια του έλαμψαν
"Δεσποινίς Ουλμ!" φώναξε και περπάτησε γοργά προς το μέρος της. "Θέλω να σας εκφράσω ότι ανυπομονώ εξαιρετικά για αυτήν την περίσταση. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που πρόκειται να συμβεί. Μέχρι που ξυρίστηκα." είπε εύθυμα ο καθηγητής.
Η Σόρμπι διέκρινε, τώρα που τον παρατηρούσε καλύτερα ότι ο καθηγητής είχε περιποιηθεί τον εαυτό του για το ραντεβού αυτό και η ματιά του έσφιζε από ζωή και ενθουσιασμό.
"Θέλω να σας προειδοποιήσω μόνο, ότι πολλές φορές εμ πως να το πω, κάνει αυτό το γκάρισμα της φώκιας αλλά λίγο επιθετικά προς ξένους" του είπε η Σόρμπι.
"Μην ανησυχείτε καθόλου δεσποινίς Ουλμ! Είναι η ειδικότητα μου!" είπε εύθυμα ο νεαρός καθηγητής.
Ο Τιμ φάνηκε στον ορίζοντα και ήρθε και πετώντας πλάι στους δυο. "Τιμ ενημέρωσε τον Νέιλ πως έρχομαι με κάποιον ακόμα" είπε η Σόρμπι και ο παπαγάλος έκρωξε παίρνοντας γωνία προπορευόμενος προς την Ωρόρα. Ο καθηγητής παραξενεύτηκε. "Μιλάτε στον παπαγάλο; Καταλαβαίνει;" Η Σόρμπι γέλασε φωναχτά. "Ω κύριε Χιθ θα εκπλαγείτε! Πριν φύγετε θα σας συνιστούσα να κάνετε μια κουβέντα μαζί του" είπε η Σόρμπι καθώς φτάνανε στην Ωρόρα.
Ο μεγαλόσωμος άντρας τους περίμενε ήδη στην κουπαστή με τον Τιμ στον ώμο του. "Βρε βρε βρε σα τα κρύα τα νερά. Αν ξέραμε ότι θα είχαμε επισκέπτες θα κάναμε καλύτερη φασίνα χαχαχα" έκανε βροντόφωνα ο Νέιλ.
Καθώς επιβιβάστηκε ο καθηγητής γύρισε και έτεινε για χειραψία στον Νέιλ "Μην ανησυχείτε καθόλου κύριε μου! Να φανταστώ, ο καπετάνιος; Τι όμορφη που είναι η σκούνα σας! Καθηγητής Χιθ Ντέγκον του τμήματος Ζωολογίας καπετάνιε"
Ο Νέιλ κοίταξε περίεργα την Σόρμπι και έκανε έναν μορφασμό αναστενάζοντας " Εμ όχι την καπετάνισσα την έχετε ήδη γνωρίσει καθηγητά. Η Σόρμπι είναι" είπε ο Νέιλ και τον χτύπησε δυνατά στον ώμο γελώντας "Φυσικά και δεν σας το είπε ποτέ. Μην αισθάνεστε άσχημα καθηγητά πολλοί την πατάνε! χα χα χα"
Η Σόρμπι οδήγησε τον καθηγητή προς το δωμάτιο του καπετάνιου. Κοντοστάθηκαν έξω από την πόρτα. "Λοιπόν, θέλω να σας ενημερώσω πως συνήθως όταν μπαίνω μου ορμάει και με γλείφει. Χθες ξενύχτησα να του μάθω κάτι, οπότε θα δούμε αν έπιασε. Δώστε μου τα ψάρια" είπε η Σόρμπι και άνοιξε την πόρτα.
Ο Ρόρο ήταν ήδη πίσω από την πόρτα. Μόλις την είδε άρχισε να χτυπά τα πτερύγια του και να κάνει ήχους κουταβιού. Πριν προλάβει να της ορμήσει η Σόρμπι πήρε ένα ψάρι και πρόσταξε δυνατά "Ρόρο ΟΧΙ, ΚΑΤΣΕ ". Ο Ρόρο έμεινε στην θέση του να χτυπά τα πτερύγια του και τότε μόνο γύρισε και κοίταξε το νέο πρόσωπο.
Ο καθηγητής είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό, αποσβολωμένος, χαμένος, κοιτούσε το μωρό Εκκάιαρ σε μια περίεργη εκστατική απόλυτη ηρεμία, μα μέσα του έβραζε. Ήθελε να τσιρίξει, μα ήξερε πως δεν έπρεπε να κάνει έντονες κινήσεις ή ήχους μπροστά στα Εκκάιαρ.
"Αυτό είναι φοβερό, είναι απίστευτα καταπληκτικό" ο καθηγητής άρχισε να μονολογεί σε έναν σταθερό ρυθμό. "Παρακαλώ κυρία Ουλμ, δείξτε μου τι μπορείτε να κάνετε με το Εκκάιαρ"
..........................
Μετά από ώρες, η νύχτα πια είχε πέσει, η Σόρμπι χαιρέτησε τον καθηγητή και πήρε τον δρόμο για το σπίτι του Λιφ.
"Δεσποινίς Ουλμ!" φώναξε και περπάτησε γοργά προς το μέρος της. "Θέλω να σας εκφράσω ότι ανυπομονώ εξαιρετικά για αυτήν την περίσταση. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που πρόκειται να συμβεί. Μέχρι που ξυρίστηκα." είπε εύθυμα ο καθηγητής.
Η Σόρμπι διέκρινε, τώρα που τον παρατηρούσε καλύτερα ότι ο καθηγητής είχε περιποιηθεί τον εαυτό του για το ραντεβού αυτό και η ματιά του έσφιζε από ζωή και ενθουσιασμό.
"Θέλω να σας προειδοποιήσω μόνο, ότι πολλές φορές εμ πως να το πω, κάνει αυτό το γκάρισμα της φώκιας αλλά λίγο επιθετικά προς ξένους" του είπε η Σόρμπι.
"Μην ανησυχείτε καθόλου δεσποινίς Ουλμ! Είναι η ειδικότητα μου!" είπε εύθυμα ο νεαρός καθηγητής.
Ο Τιμ φάνηκε στον ορίζοντα και ήρθε και πετώντας πλάι στους δυο. "Τιμ ενημέρωσε τον Νέιλ πως έρχομαι με κάποιον ακόμα" είπε η Σόρμπι και ο παπαγάλος έκρωξε παίρνοντας γωνία προπορευόμενος προς την Ωρόρα. Ο καθηγητής παραξενεύτηκε. "Μιλάτε στον παπαγάλο; Καταλαβαίνει;" Η Σόρμπι γέλασε φωναχτά. "Ω κύριε Χιθ θα εκπλαγείτε! Πριν φύγετε θα σας συνιστούσα να κάνετε μια κουβέντα μαζί του" είπε η Σόρμπι καθώς φτάνανε στην Ωρόρα.
Ο μεγαλόσωμος άντρας τους περίμενε ήδη στην κουπαστή με τον Τιμ στον ώμο του. "Βρε βρε βρε σα τα κρύα τα νερά. Αν ξέραμε ότι θα είχαμε επισκέπτες θα κάναμε καλύτερη φασίνα χαχαχα" έκανε βροντόφωνα ο Νέιλ.
Καθώς επιβιβάστηκε ο καθηγητής γύρισε και έτεινε για χειραψία στον Νέιλ "Μην ανησυχείτε καθόλου κύριε μου! Να φανταστώ, ο καπετάνιος; Τι όμορφη που είναι η σκούνα σας! Καθηγητής Χιθ Ντέγκον του τμήματος Ζωολογίας καπετάνιε"
Ο Νέιλ κοίταξε περίεργα την Σόρμπι και έκανε έναν μορφασμό αναστενάζοντας " Εμ όχι την καπετάνισσα την έχετε ήδη γνωρίσει καθηγητά. Η Σόρμπι είναι" είπε ο Νέιλ και τον χτύπησε δυνατά στον ώμο γελώντας "Φυσικά και δεν σας το είπε ποτέ. Μην αισθάνεστε άσχημα καθηγητά πολλοί την πατάνε! χα χα χα"
Η Σόρμπι οδήγησε τον καθηγητή προς το δωμάτιο του καπετάνιου. Κοντοστάθηκαν έξω από την πόρτα. "Λοιπόν, θέλω να σας ενημερώσω πως συνήθως όταν μπαίνω μου ορμάει και με γλείφει. Χθες ξενύχτησα να του μάθω κάτι, οπότε θα δούμε αν έπιασε. Δώστε μου τα ψάρια" είπε η Σόρμπι και άνοιξε την πόρτα.
Ο Ρόρο ήταν ήδη πίσω από την πόρτα. Μόλις την είδε άρχισε να χτυπά τα πτερύγια του και να κάνει ήχους κουταβιού. Πριν προλάβει να της ορμήσει η Σόρμπι πήρε ένα ψάρι και πρόσταξε δυνατά "Ρόρο ΟΧΙ, ΚΑΤΣΕ ". Ο Ρόρο έμεινε στην θέση του να χτυπά τα πτερύγια του και τότε μόνο γύρισε και κοίταξε το νέο πρόσωπο.
Ο καθηγητής είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό, αποσβολωμένος, χαμένος, κοιτούσε το μωρό Εκκάιαρ σε μια περίεργη εκστατική απόλυτη ηρεμία, μα μέσα του έβραζε. Ήθελε να τσιρίξει, μα ήξερε πως δεν έπρεπε να κάνει έντονες κινήσεις ή ήχους μπροστά στα Εκκάιαρ.
"Αυτό είναι φοβερό, είναι απίστευτα καταπληκτικό" ο καθηγητής άρχισε να μονολογεί σε έναν σταθερό ρυθμό. "Παρακαλώ κυρία Ουλμ, δείξτε μου τι μπορείτε να κάνετε με το Εκκάιαρ"
..........................
Μετά από ώρες, η νύχτα πια είχε πέσει, η Σόρμπι χαιρέτησε τον καθηγητή και πήρε τον δρόμο για το σπίτι του Λιφ.
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
Η μέρα πέρασε ήσυχα με τον Τσέκμειτ να δουλεύει μαζί με το Λιφ ζητήματα του γραφείου και λογιστικές υποχρεώσεις. Η απουσία του τον έβγαλε εκτός φόρμας και χρειάστηκε χρόνο και υπομονή για να επανέλθει στις συνήθειες του γραφείου. Πνιγμένοι καθώς ήταν και οι δύο σε ατελείωτη χαρτούρα άφησαν το χρόνο να περάσει μέχρι να αρχίσει να γέρνει ο ήλιος για να αναπαυθεί.
"Λιφ," έκανε σε μία φάση το νεαρό ξωτικό, "με έχει φάει η περιέργεια για την ιστορία που ξεκίνησες να λες. Ποιος είναι αυτός που ανέφερες, θέλω να μάθω περισσότερα." Η γέρικη κοψιά του Λιφ εμφανίστηκε πίσω από τα ατελείωτα ντοσιέ, "μικρέ θες να βάλεις ένα χεράκι και ν' αφήσεις τις ιστορίες για αργότερα?"
Ο Τσέκμειτ δεν έκανε πίσω στη νύξη. "Μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον να μιλήσουμε για αυτό η χαρτούρα θα συνεχίσει να είναι εκεί και μετά." Ο Λιφ κατάλαβε ότι δεν σωζόταν οπότε του έκανε νεύμα για διάλειμμα στο δίπλα δωμάτιο. "Υπάρχουν μικρέ, όπως ένιωσες και συ πρόσφατα, δυνάμεις περισσότερο αρχέγονες από όσο θέλει το Συμβούλιο και η σύγχρονη ζωή να μας πείσει. Ταυτόχρονα υπάρχουν και όντα κάθε φυλής οι οποίοι ήταν και είναι - όσοι έχουν μείνει - προικισμένοι να βλέπουν και να ερμηνεύουν αυτές τις δυνάμεις. Στα νεότερα χρόνια μου, γνώρισα έναν τέτοιο τύπο καθώς εξερευνούσα τον κόσμο ο οποίος κυνηγήθηκε για αυτό του το χάρισμα και κατέληξε όπως σου είπα."
Έκανε μία παύση για να πάρει μία γενναία ρουφηξιά τσαγιού. "Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά ήταν απότοκος υιός μιας μεγάλης οικογένειας της Aphistus και άλλαξε το επίθετό του για να εξαφανιστεί από τα κοσμικά. Περιπλανηθήκαμε μαζί για λίγο καθώς ταξίδευα τα βουνά πάνω από τον την Τάουνσορ. Ήταν τυφλός. Ήμασταν τρεις, ούτε τον τρίτο τον θυμάμαι, δυστυχώς. Ο τυφλός περιπλανητής έχω μάθει πλέον ότι ζει στις σπηλιές έξω από την Σελάντια και πλέον δεν απολαμβάνει τη συντροφιά των εμβίων. Θα μπορούσε να μας βοηθήσει αλλά δεν είναι και αυτό που λες και εύκολος, κάθε άλλο."
Του ξέφυγε ένα πονηρό γελάκι και πήρε άλλη μία ρουφηξιά. "Πως πιστεύεις ότι μπορεί να μας βοηθήσει;" Ρώτησε το ξωτικό, "μετά τη σειρήνα τα πράγματα στο κεφάλι μου δουλεύουν αλλιώς, θέλω να μάθω, θέλω να ξέρω. Αυτός ο τύπος, το ταξίδι στη Χελκάνι, τα ταξίδια με τη Σόρμπι." Κρατήθηκε γιατί ξανά ο Λιφ του σκασε πονηρό γελάκι και αυτός μαζεύτηκε. "Και τώρα που είπα Σόρμπι, θα έρθει απόψε να κοιμηθεί εδώ και να συζητήσουμε νέο φορτίο μερκουρίου. Ελπίζω να μην χαλαστείς που δεν σε ρώτησα."
Ο Λιφ ξερόβηξε και τον αγριοκοίταξε μέχρι να ξανασκάσει ένα χαμόγελο. "Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα την άφηνες να φύγει έτσι. Όμως να στε ήρεμοι και σεις." Του κλεισε το μάτι και του έκανε ένα τσακπίνικο βλέμμα. "Θα χρειαστούμε όσο περισσότερο γίνεται και πρέπει να της δώσουμε και μία δικαιολογία να ξανάρθει δεν νομίζεις;"...
"Λιφ," έκανε σε μία φάση το νεαρό ξωτικό, "με έχει φάει η περιέργεια για την ιστορία που ξεκίνησες να λες. Ποιος είναι αυτός που ανέφερες, θέλω να μάθω περισσότερα." Η γέρικη κοψιά του Λιφ εμφανίστηκε πίσω από τα ατελείωτα ντοσιέ, "μικρέ θες να βάλεις ένα χεράκι και ν' αφήσεις τις ιστορίες για αργότερα?"
Ο Τσέκμειτ δεν έκανε πίσω στη νύξη. "Μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον να μιλήσουμε για αυτό η χαρτούρα θα συνεχίσει να είναι εκεί και μετά." Ο Λιφ κατάλαβε ότι δεν σωζόταν οπότε του έκανε νεύμα για διάλειμμα στο δίπλα δωμάτιο. "Υπάρχουν μικρέ, όπως ένιωσες και συ πρόσφατα, δυνάμεις περισσότερο αρχέγονες από όσο θέλει το Συμβούλιο και η σύγχρονη ζωή να μας πείσει. Ταυτόχρονα υπάρχουν και όντα κάθε φυλής οι οποίοι ήταν και είναι - όσοι έχουν μείνει - προικισμένοι να βλέπουν και να ερμηνεύουν αυτές τις δυνάμεις. Στα νεότερα χρόνια μου, γνώρισα έναν τέτοιο τύπο καθώς εξερευνούσα τον κόσμο ο οποίος κυνηγήθηκε για αυτό του το χάρισμα και κατέληξε όπως σου είπα."
Έκανε μία παύση για να πάρει μία γενναία ρουφηξιά τσαγιού. "Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά ήταν απότοκος υιός μιας μεγάλης οικογένειας της Aphistus και άλλαξε το επίθετό του για να εξαφανιστεί από τα κοσμικά. Περιπλανηθήκαμε μαζί για λίγο καθώς ταξίδευα τα βουνά πάνω από τον την Τάουνσορ. Ήταν τυφλός. Ήμασταν τρεις, ούτε τον τρίτο τον θυμάμαι, δυστυχώς. Ο τυφλός περιπλανητής έχω μάθει πλέον ότι ζει στις σπηλιές έξω από την Σελάντια και πλέον δεν απολαμβάνει τη συντροφιά των εμβίων. Θα μπορούσε να μας βοηθήσει αλλά δεν είναι και αυτό που λες και εύκολος, κάθε άλλο."
Του ξέφυγε ένα πονηρό γελάκι και πήρε άλλη μία ρουφηξιά. "Πως πιστεύεις ότι μπορεί να μας βοηθήσει;" Ρώτησε το ξωτικό, "μετά τη σειρήνα τα πράγματα στο κεφάλι μου δουλεύουν αλλιώς, θέλω να μάθω, θέλω να ξέρω. Αυτός ο τύπος, το ταξίδι στη Χελκάνι, τα ταξίδια με τη Σόρμπι." Κρατήθηκε γιατί ξανά ο Λιφ του σκασε πονηρό γελάκι και αυτός μαζεύτηκε. "Και τώρα που είπα Σόρμπι, θα έρθει απόψε να κοιμηθεί εδώ και να συζητήσουμε νέο φορτίο μερκουρίου. Ελπίζω να μην χαλαστείς που δεν σε ρώτησα."
Ο Λιφ ξερόβηξε και τον αγριοκοίταξε μέχρι να ξανασκάσει ένα χαμόγελο. "Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα την άφηνες να φύγει έτσι. Όμως να στε ήρεμοι και σεις." Του κλεισε το μάτι και του έκανε ένα τσακπίνικο βλέμμα. "Θα χρειαστούμε όσο περισσότερο γίνεται και πρέπει να της δώσουμε και μία δικαιολογία να ξανάρθει δεν νομίζεις;"...
...The last thing you 're gonna feel, is my blade in your neck...
Re: Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18
"Τι χαμπάρια;" έκανε η Σόρμπι καθώς όρμηξε μέσα στο σπίτι του Λιφ. Προχώρησε σίφουνας ως την βιβλιοθήκη του και έβαλε στην θέση τους δύο βιβλία. Αρχές Λογιστικής Ι και ΙΙ. Η Σόρμπι χαμογέλασε διάπλατα στον Λιφ και του έκανε με το χέρι της το σήμα της νίκης. "Ξενύχτησα αυτές τις μέρες να κρατήσω σημειώσεις για να έχω να διαβάζω στα Ράουν. Τα δανείστηκα δίχως να ρωτήσω κυρίως γιατί δεν πρόλαβα. Αλλά στα πρόσεξα Λιφ. Ούτε μια τσάκα δεν στα έκανα. Θα δανειστώ από την βιβλιοθήκη της Αστάσκο κι άλλα βιβλία, τα έχω εδώ σημειωμένα, τσέκαρε τα λίγο ότι αυτά χρειάζομαι" είπε και άφησε ένα χαρτάκι στο τραπεζάκι, δίπλα στην πολυθρόνα που καθόταν ο Λιφ.
"Αααα έφερα και ένα απτα κρασιά που εμπορεύομαι να δοκιμάσουμε. Είναι από σταφύλια της Γκόντοσαμπεθ. Και έφερα και κάτι κεράσματα από την Σπεράντζα να δοκιμάσετε. Ελάτε" έκανε η Σόρμπι και ξεκίνησε να στήνει το τραπέζι. Μπορεί να μην είχε περάσει με τον Λιφ, όσα με τον Τσέκμειτ, αλλά τον ένιωθε αρκετά οικεία, ακόμα κι αν ο Λιφ συνήθως είχε μια ξινή φάτσα. Της θύμιζε κάτι γέρους στο χωριό της που έκαναν ότι δεν ήθελαν τους νέους, αλλά χαίρονταν πολύ στην πραγματικότητα με την ύπαρξη τους.
Η Σόρμπι έβγαλε τρία κρασοπότηρα, τρία πιατάκια από το καλό το σερβίτσιο και πιρουνάκια για όλους. Έβαλε στην καρέκλα του Λιφ ένα μαξιλαράκι για να είναι πιο αναπαυτικά και προχώρησε προς το δωμάτιο του Τσέκμειτ όπου πέταξε τον σάκο με τα πράγματα της. Επανήλθε και σέρβιρε στα ποτήρια τους. Οι υπόλοιποι είχαν ήδη καθίσει. Κάθισε με την σειρά της και σήκωσε το ποτήρι της εύθυμα. "Λοιπόν; Σε τι θα ευχηθούμε;"
"Αααα έφερα και ένα απτα κρασιά που εμπορεύομαι να δοκιμάσουμε. Είναι από σταφύλια της Γκόντοσαμπεθ. Και έφερα και κάτι κεράσματα από την Σπεράντζα να δοκιμάσετε. Ελάτε" έκανε η Σόρμπι και ξεκίνησε να στήνει το τραπέζι. Μπορεί να μην είχε περάσει με τον Λιφ, όσα με τον Τσέκμειτ, αλλά τον ένιωθε αρκετά οικεία, ακόμα κι αν ο Λιφ συνήθως είχε μια ξινή φάτσα. Της θύμιζε κάτι γέρους στο χωριό της που έκαναν ότι δεν ήθελαν τους νέους, αλλά χαίρονταν πολύ στην πραγματικότητα με την ύπαρξη τους.
Η Σόρμπι έβγαλε τρία κρασοπότηρα, τρία πιατάκια από το καλό το σερβίτσιο και πιρουνάκια για όλους. Έβαλε στην καρέκλα του Λιφ ένα μαξιλαράκι για να είναι πιο αναπαυτικά και προχώρησε προς το δωμάτιο του Τσέκμειτ όπου πέταξε τον σάκο με τα πράγματα της. Επανήλθε και σέρβιρε στα ποτήρια τους. Οι υπόλοιποι είχαν ήδη καθίσει. Κάθισε με την σειρά της και σήκωσε το ποτήρι της εύθυμα. "Λοιπόν; Σε τι θα ευχηθούμε;"