Στοιχήματα και Παίγνια (Συνέχεια Καταγίδας) +18

[Checkmate]

Είχαν περάσει ήδη δύο μέρες από την αποχώρηση από το Μουν. Η διαδικασία επαναφοράς της Ωρόρα στην αρχική της κατάσταση αποδείχθηκε περισσότερο επίπονη έχοντας ως έξτρα τον μεγάλο όγκο μερκουρίου. Το πλήρωμα ξαναέσμιξε, οι αγριοφωνάρες του Νειλ επέστρεψαν και η Σόρμπι παρέμενε κλεισμένη στον προσωπικό της χώρο.

Ο Τσέκμειτ επέστρεψε στο ρόλο του ναύτη και βάλθηκε μαζί με τον έναν δίδυμο, πλέον, και τον Τσαρ να εκπαιδευτεί σε τεχνικές ναυτοσύνης και μάχης. Η λεπίδα που έβγαινε μέσα από το Νάμπα, ήταν εξαιρετική επιλογή για μάχη σώμα με σώμα πάνω στο καράβι καθώς ήταν προσέδιδε ευεληξία στο χρήστη και διαφορετικές γωνίες επίθεσης και άμυνας, είδικά σε συνθήκες μάχης σε περιορισμένο χώρο όπως το καράβι. Είχε στρογγυλή λαβή, χωρίς χειροφύλαξη και μονοκόμματη ελαφρώς πεπλατισμένη λεπίδα, κατάλληλη για πολλές παραλλαγές.

Δυστυχώς το αμφιδέξιο στυλ δεν τον βόλευε, το Νάμπα ως σφυρί ήταν αρκετά βαρύ για το αριστερό χέρι και η λεπίδα δεν εξασφάλιζε άμυνα και μπλοκ στα αριστερά επίσης. Η αντίστροφη λογική έμοιαζε να βολέυει, αλλά το να κάνεις το αριστερό χέρι κυριαρχικό φάνταζε σχεόν αδύνατο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έπρεπε να δυναμώσει και να αλλάξει τη ρότα του. Το πραγματικό του ταξίδι μόλις ξεκινούσε.

Η απόσταση που έπαιρνε η Σόρμπι ήταν βάλσαμο, φαντάστηκε, και για τους δύο για να τους δωθεί χώρος και χρόνος να επανέλθουν. Τα πράγματα στην πόλη ήταν σκοτεινά και επικίνδυνα. Έπρεπε να ήταν έτοιμοι.

[Shorby]

Η Σόρμπι δεν ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετη. Μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, προτίμησε να αποστηθίσει πληροφορίες, παρά να τις αφήσει να γίνουν κτήμα της με τον χρόνο. Ο Νέιλ όλο αυτό το διάστημα την άκουγε ξανά και ξανά και όπου έκανε λάθη την διόρθωνε. Όταν δεν διάβαζε, ήταν κλεισμένη στο δωμάτιο της και προπονούνταν στο να τραβά τα πιστόλια από τις θήκες τους. Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά. Άωρες επαναλήψεις, άωρα βρισίδια, άωρα που εκνευρισμένη ξεσπούσε ουρλιάζοντας στο μαξιλάρι της, σαν έφηβη. Παρόλα αυτά, το αριστερό της χέρι είχε δείξει ιδιαίτερη ευελιξία. Η Σόρμπι έτσι κι αλλιώς λόγω της δουλειάς της με τα χρόνια έγινε αμφιδέξια. Η συγκεκριμένη κίνηση όμως ήταν κάτι εντελώς νέο. Δεν συνήθιζε να χρησιμοποιεί όπλα, αν και ήξερε να χειρίζεται μαχαίρια και πιστόλια.

Η Σόρμπι περνούσε από μια ιδιαίτερη κρίση ταυτότητας και δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Από το βράδυ που κοιμήθηκε με τον Τσέκμειτ δεν κατάφερε να κοιμηθεί καθόλου. Κάθε βράδυ στριφογυρνούσε στα στρωσίδια της και κατέληγε να διαβάζει το γράμμα του πατέρα της και να ξαναπερνά όλα τα έγγραφα μια ματιά. Σε ένα από αυτά της εξηγούσε για το κοχύλι που περνούσε από γενιά σε γενιά και ήταν το σήμα του αρχηγού των Ελπίδων. Εξηγούσε ότι το κοχύλι ήταν το μόνο που πρώτος αρχηγός τότε είχε βρει εύκολα στα νησιά και καθώς όλοι οι ναυτικοί είναι ιδιαίτερα μηδενιστές, κανείς δεν έδωσε σημασία να φτιάξει κάτι πιο περίτεχνο. Το κοχύλι ήταν σχετικά ένας μεγάλος κοχλίας σε πάνλευκο χρώμα, περασμένο με μια χοντρή πάνινη κλωστή, σαν αυτήν που έδεναν μεταξύ τα πανιά των πλοίων. Ήταν σίγουρα όμορφο, αν και πρόχειρα δεμένο. Δεν ήταν το ίδιο το κοχύλι, όσο αυτό που αντιπροσώπευε. Η Σόρμπι το είχε αφήσει στο γραφείο της και κάθε βράδυ το κοιτούσε σκεπτόμενη.

Τα λόγια του γράμματος έρχονταν συνέχεια στο μυαλό της. "Οι δικοί σου θα σε αλλάξουν, όχι από κακό, αλλά επειδή θα αναγκαστείς να αλλάξεις γιατί τους αγαπάς και θες να τους προστατεύσεις"

Το πρωί της τέταρτης μέρα από όταν αφήσαν τα Ράουν, έφερε μπροστά τους το λιμάνι της Άστασκο. Οπλίστηκε όλο της το κουράγιο και άφησε πίσω τα προβλήματα της. Ήρθε η ώρα για την δοσοληψία, για την οποία όλοι μοχθήσαν τόσο. Βγήκε στο κατάστρωμα και πέρασε από όλους, χαιρετώντας τους με νεύμα φανερά αλλαγμένη. Ο Τιμ έκρωζε χαρούμενα και ο Νέιλ τραγουδούσε έναν σκοπό τον οποίο έκοψε μόλις την είδε. Βρήκε τον Τσέκμειτ στην πλώρη να κοιτά όλο προσμονή την Άστασκο. Του έδωσε λίγες στιγμές και καθώς πλέον βλέπανε άτομα να τους περιμένουν και να τους κάνουν νεύματα, η Σόρμπι μίλησε.

"Και να θυμάσαι, ό,τι είδες στα Ράουν μένουν στα Ράουν. Είναι κτήμα δικό σου και όχι να το μοιραστείς με τον κάθε ένα" είπε στεγνά και τα μάτια της σκλήρυναν.

Η όψη της ήταν η ίδια και όμως τόσο διαφορετική. Η Σόρμπι φορούσε ρούχα. Κανονικά ρούχα. Φορούσε τις καλές τις μπότες, φορούσε ένα μακρύ μπλε σκούρο παντελόνι ναυτικό και μια λευκή φαρδιά πουκαμίσα. Είχε περασμένους τους δερμάτινους ιμάντες στην μέση και τον κορμό της και είχε οπλιστεί τα πιστόλια της. Είχε ένα μικρό σακίδιο περασμένο πάνω της, με όλα τα απαραίτητα για την ίδια. Είχε αφήσει τα μαλλιά της κάτω και όχι πάνω όπως συνήθιζε. Φορούσε γάντια στα χέρια της τα οποία ήταν κομμένα στην βάση τω δαχτύλων για να έχει καλύτερη αφή. Τώρα φαινόταν ξεκάθαρα ότι ήταν καπετάνισσα κάποιου πλοίου.

[Checkmate]

Η εμπειρία της Ωρόρα και των νησιών σίγουρα τον είχε στιγματίσει. Η εμπειρία με την Σόρμπι ΣΙΓΟΥΡΑ τον είχε επηρεάσει, όμως τα δεδομένα άλλαξαν. Επέστρεφαν πίσω, έμπαιναν στο χώρο του ξανά. Ένιωθε να ξανανάβει η φλόγα της ανεξαρτησίας και της φασαρίας, τις οποίες είχε παραμερίσει για το ταξίδι. Έσφιγγε τις γροθιές του με ένταση και χαρά, φτάνουμε σκεφτόταν ξανά και ξανά και ήταν έτοιμος επιτέλους έτοιμος να αφήσει το στίγμα του στο λιμάνι.

Η Σόρμπι ήρθε κοντά του να τον συνετήσει αλλά δεν την άκουγε, ήξερε, αλλά το σημαντικό ήταν μπροστά τους, της ένευσε συγκαταβατικά και πήδηξε πίσω για να πάρει θέση να κατέβει πρώτος, η Ωρόρα γλιστρούσε απαλά προς την επίσημη θέση της στο λιμάνι και όπως είχε συμφωνηθεί, άντρες του Λιφ και του Λέβα θα βοηθούσαν στο ξεφόρτωμα και στην περιφρούρηση του αγαθού που έφεραν.

Κατέβηκε πρώτος, όντας πολύχρωμος και υπερκινητικός, περίμενε τη Σόρμπι να δώσει διαταγές και της έκανε ελαφριά υπόκλιση τείνοντας το χέρι του όπως εκείνη κατέβαινε για να πατήσει πάνω στην προβλήτα. Ήρθε η ώρα του θεάματος της ψιθύρησε και της κλείδωσε αγκαζέ το χέρι ώστε σαν αριστοκρατικό, κατά κάποιο αστείο τρόπο, ζεύγος να κάνουν φανταχτερή είσοδο στο λιμάνι και να προκαλέσουν βλέμματα και κουτσομπολιά.

Πρώτος σταθμός ήταν η επίσκεψη στον Λιφ. Λιφ, Λιιιφ, γυρίσαμεεεε!!!!! Όλα πήγαν καλά!! Το ξωτικό βγήκε να τους υποδεχτεί τους χαμογέλασε και τους χαιρέτησε δεόντως, "πηγαίντε να κάνετε τις διαδικασίες και θα βρεθούμε όλοι μετά στου Λέβα να κάνουμε υπολογισμούς, μοιρασιές και να δούμε και πιο μπροστά", τους έκλεισε ελαφριά το μάτι, προϊδεάζοντάς να είναι προετοιμασμένοι και κίνησαν για το τελωνείο.

Φτάνοντας, βρήκαν τη ζωή στο λιμάνι, όπως την άφησαν, με βαβούρα, με οχλαγωγία και όλα τα λοιπά όμορφα. Έφτασε στην είσοδο του κτιρίου, όπου ένα βαριεστημένο χαφλινγκ εξυπηρετούσε τον κόσμο. "Θα θέλαμε να δηλώσουμε άφιξη πλοίου και καινούργιο εμπόρευμα" του είπε το ξωτικό, "τρίτος, τρίτη, τρίτο" πάντησε το χαφλινγκ και έκανε νόημα στον επόμενο. ο Τσέκμειτ γέλασε και γύρισε στην Σόρμπι που τον κοιτούσε με απορία, "Τρίτος όροφος, τρίτη πόρτα, τρίτο γραφείο." Και γέλασε δυνατά. Ανέβηκαν γρήγορα τις σκάλες και έφτασαν στον τρίτο όροφο, η τρίτη πόρτα έγραφε, εκτελωνισμός εμπορευμάτων και το τρίτο γραφείο μία γλυκύτατη άνθρωπος, καρτέλα ονόματος Σέιλα, τους καλοσώρισε στο γραφείο και τους πρόσφερε ένα ποτήρι νερό.

[Shorby]

Όσο δεν τα μπορούσε καθόλου αυτά, επαναλάμβανε στον εαυτό της ότι θα πρέπει από εδώ και πέρα να τα συνηθίσει. Φτάσανε στον προορισμό και η Σόρμπι ήταν ήδη εκνευρισμένη. Ο διάλογος δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολος, περισσότερο μηχανικός γι αυτήν, αν και ήταν η πρώτη της δήλωση στην Άστασκο.
"Επωνυμία..."
"Σόρμπι Ουλμ Καέλουμ Ι.Ε"
"Αριθμός φορολογικού μητρώου"
"436776377784"
"Άδεια εμπορικής διακίνησης"
"Ορίστε" έκανε η Σόρμπι αδιάφορα
"Εδώ λέει κυρία μου ότι έχετε άδεια τροφίμων"
"Έχω επέκταση, μπορώ να προσκομίσω το χαρτί αν θέλετε, αλλά μάλλον θα καθυστερήσει"
"Όχι εντάξει, βλέπω πως έχετε ξανακάνει επέκταση, δεν είναι απίθανο. Απλά θα σας συμβούλευα να εγγραφείτε μόνιμα στο μετάλλευμα ώστε να φαίνεται στην άδεια σας, εφόσον έχετε συχνά τέτοιες δοσοληψίες. Βλέπω είστε εγγεγραμμένη και στο ΣΕΕΑ (στοιχεία εμπόρων και εξαγωγών Αμρούνα). Διεύθυνση;"
"Ναι το γνωρίζω. Ευχαριστώ πολύ. Για την ακρίβεια ήθελα να το κάνω. Μπορώ να το αιτηθώ από εδώ ή πρέπει να πάω στο αρμόδιο τμήμα; Νησοι Ελπίδας, Σπεράντζα" είπε και χαμογέλασε αφοπλιστικά
"Εμ..μπορώ να κάνω την αίτηση βεβαίως. Απλά ίσως καθυστερήσει λίγο περισσότερο λόγω φόρτου εργασίας. Συμπληρώστε μου λίγο αυτά τα στοιχεία"
Η Σόρμπι χαμογέλασε και ξεκίνησε να γράφει, όσο η Σέιλα συμπλήρωνε τα δικά της. Της πέρασε την αίτηση, μαζί με ένα χρυσό νόμισμα από το πουγκί της και της έκλεισε το μάτι.
"Ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, είπε η Σόρμπι. Άλλωστε είσαι εξαιρετική στην δουλειά σου"
Η γυναίκα πήρε κοκκινισμένη το νόμισμα και το έβαλε στην τσέπη της. Ένα χρυσό νόμισμα ίσως να μην έκανε σε μήνες δουλειάς.
"Είδος και τιμή;" ρώτησε ακόμα
"Μετάλλευμα, 3,5 χρυσά το κιλό" είπε η Σόρμπι και η Σέιλα παραλίγο να πνιγεί από το σοκ της.
Η Σόρμπι είχε βρει την παλιά τιμή που υπήρχε στα έγγραφα του πατέρα της. Τότε εκείνος το πουλούσε 3 και η συμφωνία ήταν για 300 κιλά τον χρόνο. Τώρα είχε φέρει 200. Αναλογικά τους το έδινε φθηνότερα, ήταν όμως η πρώτη της εμπειρία . Σιγά σιγά θα το ανέβαζε. Μπορούσαν πάντα να προσπαθήσουν να το πάρουν μόνοι τους.

Αφού τα λογιστικά ήρθαν σε πέρας, η Σόρμπι ευχαρίστησε θερμά την Σέιλα για την αίτηση επέκτασης και γύρισε στον Τσέκμειτ.
"Ας ελπίσουμε, όλα να κυλίσουν ήρεμα. Το χρειάζομαι. Πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους. Θέλω να επιτηρήσω τα μάτια που θα μας κοιτάνε" είπε πάλι στεγνά

Λίγο πριν φύγουν από το κτήριο η Σόρμπι πήγε στον γκισέ πληροφοριών και ρώτησε μια ακόμα πληροφορία η οποία θα της φαινόταν χρήσιμη.

[Checkmate]

Απο τη στιγμή που κατέβηκαν απ την Ωρόρα ήταν συνεχώς δίπλα ο ένας στον άλλον, τη στιγμή που γύρισε να ρωτήσει επιπλέον πήρε λίγο χρόνο και απόσταση να την παρατηρήσει. Φαινόταν βαριά και κομμένη, το ταξίδι άφησε πάνω της βάρος και σημάδια που θα πάρει χρόνο να γιάνουν. Η αλλαγή της όψη της ήταν αντιστρόφψς ανάλογη της εμφάνισής της.

Είχε μεταμορφωθεί από ένα ημίγυμνο, αγρίμι της θάλασσας όπως τη γνώρισε σε μία φανταχτερή παρουσία με δυναμική και ηγεσία. Η αμφίεσή της πρόδιδε ενέργεια και οξυδέρκεια. Πάνοπλη, αρματωμένη, και φταιγμένη για πόλεμο διεκδικούσε και έπαιρνε το μερίδιο λάμψης και προσοχής μέσα στους χώρους που κυκλοφορούσε. Και το λιμάνι δεν είναι εύκολος μέρος γι' αυτό, αλλά έμοιαζε να τα κατάφερνε. Όλη της η κινησιολογία πρόδιδε μία αύρα με σκοπό να εκπλήξει και να κατακτήσει.

Το ενεργειακό της όμως παρέμενε θωλό. Τα φανταχτερα΄χρώματα καμούφλαραν όσο το δυνατόν τις δυσκολίες της. Κάτι έλειπε, αλλά είχε πολλά και η μέρα ακόμα να δώσει. Έφυγαν από το τελωνείο και κατευθήνθηκαν στο γραφείο του Λέβα. Η περατζάδα στις προβλήτες και στα λιμάνια, ήταν η τέλεια πασαρέλα και για τους δύο, καθώς η παρουσία τους δημιουργούσε συνεχώς εκπλήξεις και σχόλια. Μία ώρα περπάτημα μαζί, στα μπλε, αγέροχοι και λαμπεροί, ήταν όσο χρειαζόταν για να γίνουν η είδηση της ημέρας. Και τι είδηση!

Φτάνοντας στο μέρος του Λέβα, ο Λιφ είχε ήδη φτάσει, ανέβηκε τα σκαλιά και γύρισε να χαζέψει το λιμάνι στην ολότητά του. "The game is on" ψιθύρισε στην αρχαία γλώσσα της Σολάρις, η οποία είχε γίνει πλέον σλανγκ διάλεκτος.

Χτύπησε ευγενικά την πόρτα και μπήκε μέσα. "Λέβα, Λιφ, τι χαρά να σας ξαναβρίσκω, με χαρά σας αναφέρω την επιτυχία του ταξιδιού μας, την μεταφορά 1/5 τόνου από το μετάλλευμα, πολλές ιστορίες και περιπέτειες και σας φέρνω πίσω μία καπετάνισσα αντάξια των σκοπών μας!" Έκανε αμέσως κίνηση και έσπρωξε την πόρτα αποκαλύπτοντας τη Σόρμπι...

[Shorby]

Η Σόρμπι σε όλη την διαδικασία ξεφορτώματος ήταν παρούσα. Αυτή ήταν η δική της νίκη. Για όσους δεν πίστευαν ότι μπορεί να μπει στα Ράουν και να επιστρέψει σώα. Για όλους όσους θεωρούσαν ότι μια γυναίκα δεν έχει θέση στο λιμάνι. Ήξερε ότι μέσα σε λιγότερο από μισή μέρα τα νέα θα βρίσκονταν σε ολόκληρη την Άστασκο. Ήταν αυτή η καπετάνισσα της Ωρόρα, ήταν αυτή η οδηγός μέσα και έξω από τα Ράουν. Η δική της δύναμη. Καθόταν παρούσα και κοιτούσε απειλητικά κάθε άγνωστο που πλησίαζε την Ωρόρα. Η αμφίεση της άλλωστε δεν χωρούσε πλέον αμφιβολία. Ο Νέιλ κατεύθυνε την εκφόρτωση και ανά διαστήματα συνεννοούνταν μαζί της για τα αποθέματα. Το μετάλλευμα, αποθηκεύονταν σε μεγάλα ξύλινα κιβώτια και ζυγίζονταν. Η Σόρμπι ήταν πάντα μπροστά στο ζύγισμα και υπέγραφε τα χαρτιά εμπορίας.

Η διαδικασία ήταν πολύωρη και η Σόρμπι δεν κούνησε ρούπι. Συζήτησε κάποιες λεπτομέρειες με τον Νέιλ και έπειτα αναχώρισε με τον Τσέκμειτ για το επόμενο βήμα μαζί με τον Λιφ και τον Λέβα στο γραφείο του δεύτερου. Οι διαταγές της ήταν σαφείς. Κανείς δεν αφήνει την Ωρόρα και όλοι είναι σε επιφυλακή. Παρόλα αυτά δεν χρειάστηκε καν να πει κάτι περισσότερο. Η σοβαρότητα της κατάστασης τους ήταν ήδη γνωστή στο πλήρωμα της. Σίγουρα ο Νέιλ είχε μιλήσει στον Τσαρ, και εκείνος με την σειρά του σε όλους τους υπόλοιπους.

Η Σόρμπι και ο Τσέκμειτ φτάσανε επιτέλους στο γραφείο του Λέβα. Ο Λιφ ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος για την επιτυχία της αποστολής τους αν και φαινόταν και αρκετά σκεπτικός. Η Σόρμπι αφού πήρε τον χρόνο να πει για το ταξίδι και τις δυσκολίες, αφήνοντας απέξω πληροφορίες για το Ουν ή τις σειρήνες ή οτιδήποτε περίεργο κατέληξε να περιεργάζεται τους τρεις άντρες. Αναστέναξε, σηκώθηκε και πήγε στο μπαρ που κρατούσε ο Λέβα στο γραφείο του. Έβαλε ζεστό νερό σε 4 κούπες και τις πήρε σ' έναν δίσκο μαζί με ένα βαζάκι με ξηρά βότανα. Τα εναπόθεσε πίσω στο γραφείο και μοίρασε τις κούπες στους άντρες και στην ίδια. Τα βλέμματα απορίας πάνω της, αλλά εκείνη πήρε τον χρόνο της στην ιεροτελεστία αυτή. Αφού ήπιε μια γουλιά από το τσάι της κοίταξε τον Λιφ έντονα και έπειτα γύρισε στον Λέβα. "Λοιπόν, τώρα θα μιλήσουμε σοβαρά για κάτι επόμενο ή θα πιούμε το τσαι μας με συμπάθειο σα καλές κυρίες;"

[Checkmate]

Πρώτος πήρε το λόγο ο Λιφ, "λοιπόν μικρή, κέρδισες με το σπαθί σου το μερίδιό σου, ελπίζω να κρατήσατε όπως ζήτησα 20 κιλά κρυμμένα για δική μας προτεραιότητα ή να ξέχασε ο δικός μας εδώ να στο θυμίσει." Έκανε μία περιπαικτική γκριμάτσα προς το ξωτικό και γύρισε στη Σόρμπι, "στο φάκελο αυτό θα βρεις ξανά την συμφωνία υπογεγραμμένη, ελαφρώς αλλαγμένη προς το συμφέρον σου και κάτι ακόμη που θα το συζητήσουμε στο τέλος της κουβέντας.

Έκανε ένα νευμα χαλαρό και έδειξε τον Λέβα.

Ο Λέβα ξεροκατάπιε και πήρε τον λόγο, κοιτάζοντας και τους τρεις σχεδόν σοβαρά.

"Η σκέψη να παίξουμε το ζάρι μας στην επιτυχία των νέων απέδωσε με το παραπάνω κα βλέπω πως το ταξίδι έστω και λίγο σας μέστωσε. Είναι πολύ σημαντικό που βγήκατε αλώβητοι από τη δοκιμασία αυτή και μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον." Έκατσε αναπαυτικά στν πολυθρόνα του καρφώνοντας τη Σόρμπι, "ένεκα της ημέρας θα στη χαρίσω σήμερα μικρή, αλλά την επόμενη καλό θα ήταν να προσέξεις τον τρόπο που θα μιλήσεις. Είναι σημαντικό να γνωρίζει ο καθένας τη θέση του, αν κάτσεις ποτέ σε τέτοια πολυθρόνα θα καταλάβεις πολύ καλά τι εννοώ."

Συνοφρυώθηκε και χαλάρωσε λίγο τη στάση του, "η πίεση που δεχόμαστε από τους πρωτευουσιάνους είναι πάρα πολύ ισχυρή, χρειαζόμαστε έναν καλό αντιπερισπασμό για να χαλαρώσουμε την πίεση εδώ και να μεταθέσουμε την προσοχή όλων για λίγο διάστημα αλλού. Το ανθύπατο συμβούλιο της Πόλης της Αστάσκο δεν μας προστατεύει όπως θα έπρεπε και η πρωτεύουσα κωφεύει οπότε θα κινηθούμε αυτόνομα για την προστασία μας. Και εδώ μπαίνετε εσείς."

Σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο πλατύ δρύινο γραφείο και πήρε μία βαθιά ανάσα, "χρειαζόμαστε μία δολιοφθορά, τι πως που και πότε, δεν το έχουμε σκεφτεί ακόμη. Αλλά χρειαζόμαστε μία ενέργεια που θα προκαλέσει, ελεγχόμενη καταστροφή, αντιστροφή της πίεσης προς το λιμάνι και την προσοχή της πρωτεύουσας προς τα εκεί. Οι πληροφορίες μου από την πρωτεύουσα μου λένε πως οι Jarregg και ο Αλταΐρ κυνηγάνε εκτός Σελάντια οπότε ο μόνος κίνδυνος είναι οι φρουρές. Θέλω μία ιδέα, μία πρόταση και μία αντιπρόταση."

Ο Λιφ ξαναπήρε τον λόγο, "ο Γκον θεωρεί πως μέχρι τέλος του επόμενου έτους η επαρχία θα έχει χαθεί καθώς συνεχώς το λιμάνι χάνει έδαφος ανεξαρτησίας. Και όπως καταλαβαίνετε ως εύκολος στόχος δεν μπορεί να κινηθεί, ούτε εμείς, ούτε οι λοιποί συνδικαλιστές, χρειαζόμαστε φρέσκια πρόσωπα και νιάτα. Το κλασσικό παιδομάζωμα που κάνουμε έχει δώσει πολύ δυνατά παιδιά στον σκοπό μας, αλλά χρειάζονται καθοδήγηση. Μέχρι στιγμής ελάχιστοι έχουν ευαισθητοποιηθεί, οπότε η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος θα δράσει θετικά σε πολλές προεκτάσεις. Τι νόμιζες μικρέ σε μεγαλώνω για να πουλάς μαγκιές, να κάνεις βόλτες και παρτάρεις μόνο; Ήρθε η ώρα να κάνεις και εσύ ένα βήμα πιο μέσα. Και συ μικρή, φαίνεσαι να το λέει η ψυχούλα σου.

Έκανε μία παύση και έμελλε να περιμένει απάντηση από τους δύο νέους που έμειναν να κοιτάζονται...

[Shorby]

H Σόρμπι σταύρωσε τα χέρια της και κοίταξε τους δύο μεσήλικες μπροστά της. Τα λόγια του Λέβα την έκαναν να μειδιάσει. Καταλάβαινε πλήρως τι έλεγε ο Λέβα παρόλα αυτά έπειτα και από όσα άκουσα από τον Λιφ πρόσθεσε.

"Καταλαβαίνω τι λες Λέβα και φυσικά αναγνωρίζω που με παίρνει και που όχι. Παρόλα αυτά. Πρώτα απόλα είμαι ναυτικός. Ακόμα κι αν τώρα ξεπετάχτηκα. Αυτό με κάνει αρχίδι σαν όλους τους υπόλοιπους. Επίσης, όταν λες, όταν λέτε πως υπάρχει ανάγκη για νέο κόσμο, θα πρέπει να αντιλαμβάνεστε και εσείς, ότι θα είστε αποδέκτες μαγκιών, αν όχι καπριτσιών και μπλοφαρισμάτων. Ξεχάσατε πως ξεκινήσατε όλοι; Όταν η πλειοψηφία της μπίζνας στην Άστασκο είναι άτομα της ηλικίας σας που απαιτούν σεβασμό και σκασμό εξαιτίας της θέσης που έχουν, επειδή έχουν τα διπλάσια και τριπλάσια χρόνια απο εμένα, φυσικά η έξαρση είναι επόμενη. Μπορείς να συνδικαλίσεις, αν δεν μαλώσεις; Έλα τώρα μιλάμε για ούγκανους, βάζω και τον εαυτό μου μέσα μη με κοιτάς θιγμένος, που τους νοιάζει κυρίως το χρήμα, όλα καλά με αυτό, που έχουν να δουν την γυναίκα τους ποιος ξέρει από πότε και μόνο οι πόρνες τους αντέχουν γιατί κι αυτές θέλουν να την βγάλουν με κάποιον τρόπο. Μια νέα δυναμική και σφριγηλή γυναίκα σαν εμένα προφανώς και θα φέρει τα πάνω κάτω. Το θέμα είναι πόσο διατεθειμένοι είστε και εσείς να ποντάρετε στο νέο, χωρίς να αισθανθείτε θιγμένοι. Η εποχή σας πέρασε. Όμως, στα αλήθεια το νοείτε αυτό;" είπε η Σόρμπι με σαρκασμό. Συνέχισε στο θέμα τους.

"Δεν φοβάμαι τα σκατά που θα φάω εδώ. Επιλογή μου ήταν να ανοιχτώ στην Άστασκο. Το παιχνίδι στο οποίο μπήκαμε όλοι, χωρίς να ξέρουμε ο ένας τον άλλον αποτελεί καθαρό τζόγο για όλους μας. Παρόλα αυτά, εγώ θα ανοίξω τα χαρτιά μου και θα δώσω τις εξής πληροφορίες, τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας. Θα πω, τι βλέπω εγώ. Χωρίς να έχω πλήρη εικόνα της υπόγειας μπίζνας εδώ. Τα νησιά συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι στο κομμάτι της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας. Εξωτερικοί δεν γίνονται δεκτοί με τίποτα και φυσικά δεν είναι τυχαίο που αυτοί που ρισκάρουν τη ζωή τους στα ταξίδια είναι κυρίως νησιώτες, και όχι στεργιανοί. Εσείς είστε έμπορες. Εφόσον συμφωνούμε με το πρώτο αυτό κομμάτι, μπορούμε να συνεχίσουμε. Τα νησιά θα έχουν πάντα στόλο. Αυτή τη στιγμή βλέπω πως οι ντόποιοι της Άστασκο συμπιέζονται σε μια ζώνη όλο και πιο μικρή, με τους πρωτευουσιάνους από την μία και την αυτονομία των νησιών από την άλλη. Έχω πίσω μου τα νησιά της Ελπίδας. Έχω ερίσματα στα Έρος. Όχι δύναμη, αλλά δυνατότητα ισχυρή. Και έχω βάση στα Ράουν όπως κανένας άλλος ναυτικός δεν έχει ιδέα. Αν δεν πείθουν τα λόγια μου για το τελευταίο, μπορείτε να ρωτήσετε τον μάρτυρα εδώ δίπλα μου. Και από όσο ξέρω από τις δικές μου πληροφορίες, κανένας από αυτούς τους μεγάλους που λένε ότι είναι πολυταξιδεμένοι δεν έχει περάσει μέσα απο τα Ράουν. Όλοι επιλέγουν την παράκαμψη. Το μερκούριο μπορεί να γίνει πολύ κερδοφόρο για όλους μας. Το θέμα είναι ξαναλέω, να είστε και εσείς διατεθειμένοι, να αφήσετε χώρο σε εμάς" είπε η Σόρμπι και περίμενε να δει πως θα πάει η συνέχεια.

[Checkmate]

Ο Τσέκμειτ πήρε το λόγο πριν απαντήσει κάποιος άλλος, "τα νησιά είναι το κλειδί εδώ και όχι η τρομοκρατία, αν κάτι μας έδειξε αυτό το ταξίδι είναι πως πέρα απ΄ το στίγμα στο χάρτη ελάχιστοι μπορούν να βρουν το δρόμο τους μέσα στο χαμό, διαφωνώ κάθετα με το να αρχίζω να καίω και να σπάω επειδή οι της Σελάντια θέλουν περισσότερο κομμάτι, αν είναι να κάνουμε κάτι θα γίνει με όρους που πηγάζουν μέσα από την ανάγκη για ανανέωση όπως λέτε."

Γύρισε στον πάτρωνά του, "τα μαθήματα που έχω πάρει και η στήριξη και η εκπαίδευση αγαπημένε μου Λιφ είναι εδώ μπροστά σου, πετύχαμε κάτι που δεν περίμενε κανείς, κάτσε να περάσουν δύο τρεις μέρες να μαθευτεί πως φέραμε το μερκούριο στο λιμάνι, πρώτο τέτοιο φορτίο μετά από χρόνια, και θα δεις πως τα λαγωνικά θα έρθουν να μας προσετεριστούν, δεν θα χρειαστεί φόβος και βία, όπως κάποτε, πλέον η εποχή θέλει φως, θέλει ελπίδα και ματιές στο μέλλον. Όλοι μαζί."

Πήρε μία ανάσα, κοίταξε τους πάντες και τους είπε, "αποφασίσει να μην το πω, αλλά χαλάλι, είστε η οικογένειά μου, στο Μουν συνάντησα ένα πλάσμα μυθικό και μπήκε στο μυαλό μου, μία σειρήνα. Μετά από αυτό φόβος, τρόμος και ελπίδα απέκτησαν άλλο νόημα, κι η Σόρμπι με έβγαλε από το χαμό. Υπάρχουν πραγματα και καταστάσεις εκεί που ανάγονται σε άλλες εποχές που μαθαίνουμε πλέον κρυφά μέσα από παραμύθια."

"Αν ο φάκελος περιέχει αυτό που νομίζω είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε τπτ άλλο, κι από κει πρέπει να χτίσουμε το μέλλον της Αστάσκο."

Κοίταξε με προσοχή τη Σόρμπι και την έτεινε να σπάσει το βουλοκέρι και να ανοίξει το φάκελο...

[Shorby]

Η Σόρμπι κοίταξε εξεταστικά την τριάδα μπροστά της πριν πάρει το γράμμα. Ανοίγοντάς το απάντησε στον Λιφ "έχω βάλει στην άκρη 30 κιλά για εσάς. Ένα δωράκι από εμένα και το πλήρωμα μου" είπε ανοίγοντας το φύλλο και ξεκινώντας να το διαβάζει.

Σταδιακά τα μάτια της άνοιγαν όλο και περισσότερο και στο τέλος ήταν γουρλωμένα και η ίδια άφωνη. Κοιτούσε μια τον Λέβα, μια τον Λιφ. Το εν λόγω χαρτί ήταν μεγαλύτερη απάντηση στα λόγια της από οποιαδήποτε άλλη. Ποιά είναι η παγίδα; σκεφτόταν μέσα της , παρόλα αυτά είχε αποφασίσει να εμπιστευτεί αυτά τα άτομα. Και αυτά τα άτομα είχαν επιλέξει να εμπιστευτούν εκείνη.

Γύρισε στον Τσέκμειτ και του έτεινε το χαρτί "Ήξερες για αυτό;" τον ρώτησε καθώς ο Τσέκμειτ διάβαζε. Με την σειρά του, στα μάτια του χαράχτηκε η έκπληξη, έπειτα η αποδοχή και τέλος μειδίασε με την τροπή αυτή. Ήξερε τον Λιφ φυσικά. "Όχι, απάντησε, αλλά δεν μου κάνει εντύπωση. Είναι πολύ καλή ιδέα που θα μας ενισχύσει." είπε και της έδωσε πίσω το χαρτί.

Η Σόρμπι δεν μίλησε. Σταύρωσε τα χέρια της και άρχισε να κοιτά τον τοίχο πίσω από τον Λέβα και να σκέφτεται. Μία στο τόσο ρουφούσε λίγο από το τσάι της και κουνούσε νευρικά το πόδι της. Οι δύο μεσήλικες την περίμεναν δίχως πίεση.

"Ω μα τι στο καλό. Δεν έχει νόημα" έκανε στο τέλος. Πήρε την πένα, την βούτηξε στο μελάνι και υπέγραψε το χαρτί υιοθεσίας. Η Σόρμπι είχε πλέον πολιτικά δικαιώματα στην Άστασκο.